ثروتی به نام فقر

هند از ثروتی به نام فقر برخوردار است. در واقع، فقر مایه خجالت ثروتمندان است. دولت ترقیخواه متحد برنامه ای به نام ماموریت ملی امرار معاش برای بهبود وضع فقرا و برنامه مقرری جدید …

هند از ثروتی به نام فقر برخوردار است. در واقع، فقر مایه خجالت ثروتمندان است. دولت ترقیخواه متحد برنامه ای به نام ماموریت ملی امرار معاش برای بهبود وضع فقرا و برنامه مقرری جدید برای کارگران بخش های سازمان نیافته تدارک دیده است. این دولت با آغاز برنامه تضمین شغلی روستایی مهاتما گاندی، طرح های دیگری را برای ارتقای وضعیت اتباع فقیر خود در نظر دارد.‏

‏ این ماموریت در نظر دارد تا استانداردهای زندگی ۶۵ میلیون خانواده فقیر هندی را بالاتر ببرد. این برنامه در واقع از ماه اکتبر اجرایی می شود. در راستای موفقیت این برنامه، نهادهای مالی و سازمان های داوطلبانه به یاری دولت خواهند آمد. وزارت توسعه روستایی مدیریت اجرایی این طرح را بر عهده دارد. ‏

دولت می خواهد تا از طریق این طرح سطح زندگی افراد زیر خط فقر در روستاها را ارتقا بخشد. گرچه افراد زیر خط فقر در شهرها نیز زندگی می کنند ولی دولت در وهله اول افزایش رفاه افراد ساکن در روستاها را مدنظر گرفته است. علاوه براین آماج اصلی این طرح افراد فقیر ۶ تا ۸ ساله می باشد.‏

طبق این برنامه افراد فقیر از شغل، جیره های غذایی، و خدمات بهداشتی و آموزشی برخوردار می شوند. قرار است طی هفت سال آینده از هر خانواده فقیر یک نفر به عضوی از گروه خودکفا تبدیل شود. همچنین از بین بردن فقر در طی ۷ تا ۸ سال آینده در مناطق روستایی از جمله اهداف این برنامه به شمار می آید. از طرف دیگر افرادی که از هیچ گونه مزایای امنیت اجتماعی بهره مند نیستند جزء ذینفعان این برنامه خواهند بود. با اجرایی شدن این طرح همه ساکنان روستاها زیر چتر حمایتی برنامه های امنیت اجتماعی قرار خواهند گرفت.‏

در این میان، سئوالی که به ذهن خطور می کند این است که آیا دولت هند از بخش تعاونی حمایت می کند؟ تاکنون، بانک ها، شرکت های تعاونی مصرف و دیگر تعاونی های تجاری، جوامعی مانند اعتبار کشاورزی، اعتبار شهری، تعاونی های صنایع دستی، ماهیگیری و کارگری، مشمول مالیات نبوده اند. ولی طبق لایحه قانون مالیات، به جز تعاونی های اعتبار کشاورزی، و بانک های تعاونی توسعه زمین، دیگر بخش های تعاونی مشمول مالیات خواهند شد.‏

بخش های مختلف از جمله بخش عمومی، خصوصی و تعاونی نقش خاص خود در توسعه اقتصادی مردم هند را ایفا می کنند. ولی فقط بخش تعاونی است که اقداماتی را برای پی ریزی ساختارهای اجتماعیِ بدون بهره کشی، رفاه اقشار ضعیف تر جامعه و زنان، و ترویج سیستم زندگی جمعی در کشور انجام می دهد. این بخش در راستای دستیابی به این اهداف خود، به مزایا و تسهیلات بیشتری نسبت به دو بخش دیگر نیاز مند است.‏

نادیده گرفتن اهمیت بخش تعاونی و برداشتن هر گامی در این جهت، موانعی را در راه دستیابی بخش تعاونی به اهداف عالی خود ایجاد می کند و این امر به نفع کشور قلمداد نمی شود. از این رو هم اینک وقت آن رسیده که اعتراضاتی در قبال اقدامات دولت علیه منافع بخش تعاونی صورت بگیرد. بایستی همه تعاونی های کشور با صدور بیانیه از دولت و وزارت دارایی هند بخواهند که هیچ یک از تعاونی های کشور را مشمول قانون مالیات نگرداند. از سوی دیگر نسخه هایی از این بیانیه ها نیز در راستای انتشار عمومی باید در اختیار روزنامه های سراسری قرار بگیرد. ‏

کیزن کریشنا

استاد علوم سیاسی در دانشگاه بمبئی

مترجم: آیدین تبریزی