جمعه, ۱۴ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 3 May, 2024
با همه اندوه ها روی پای خودم ایستادم
فوتبالیست عراقی که ۲ دست ندارد، برای چلسی و تاتنهام گل میزند
علیعباس، جوان عراقی در دو تیم معروف فوتبال معلولین در لندن بازی کرده است: چلسی و تاتنهام. او بازیکن بسیار خوبی است. گل میزند، تناسب اندام او بینظیر است، بسیار با مهارت بازی میکند و حتی در سال ۹۸ در نگهداشتن توپ در هوا، رکورددار شده است. علی عباس، دست ندارد و هر دو دست او قطع شده است...
افتادن برای علی عباس بسیار خطرناکتر از بازیکنان سالم است بنابراین یاد گرفته وقتی تعادلش را از دست داد به یک طرف متمایل شده و بچرخد تا مشکلی پیش نیاید. او در تیم معلولان چلسی و تاتنهام بازی کرده است. علی اکنون ۱۸ ساله است و امسال درست ۶ سال از آن واقعه دردناک که در بغداد برایش اتفاق افتاد، میگذرد.
علی در سال ۲۰۰۳ مادر، پدر و ۱۴ نفر از اعضای خانوادهاش را حین برخورد راکت آمریکاییها به منزلشان از دست داد و در این حادثه دو دست علی قطع شد. عکسهای زیادی در آن سال از علی گرفته شد که وضعیت دلخراش او را نشان میداد: بافت و نسج بازوهایش سیاه شده بود، استخوانها و انگشتهای دست او کاملا له شده و از بین رفته بود، مچ و بازویش سوخته بود و انفجار هر دو دست او را تا حدی له کرده بود که ناچار شدند هر دو را قطع کنند.
قسمت جلوی بدنش سوختگیهای متعددی داشت ولی خوشبختانه پاهایش سالم بود و همین پاها در آینده او را دوباره به زندگی برگرداند. علی در سن ۱۳ سالگی از عراق به کویت منتقل شد تا درمان شود و بعد از اقدامات اولیه توسط تیم کویتی برای جراحی به لندن انتقال یافت.
علی میگوید: «بارها و بارها تحت عمل جراحی قرار گرفتم که دوران بسیار سخت و طاقتفرسایی بود و در تمام لحظات دوری از عزیزان آزارم میداد. هر چه میکردم آن شب وحشتناک را نمیتوانستم فراموش کنم و هر بار اشکم سرازیر میشد.
بعد از مدتها درمان و بازتوانی دست مصنوعی برایم طراحی شد که البته به سختی میتوانستم از آن استفاده کنم. ترجیح دادم بدون آنها زندگی کنم و بلافاصله شروع به تمرین کردم تا پاهایم ورزیده شوند و تا حدی کار دستهایم را انجام دهند.
اینجا بود که خدا را شکر کردم که پاهایم سالم است چون افرادی که پای خود را از دست دادهاند مشکلات بسیار بیشتری دارند. من با تمرین مداوم میتوانستم با پاهایم کانال تلویزیون را عوض کنم، یا پلیاستیشن بازی کنم و حتی مسواک بزنم البته نمیتوانم با کمک پاهایم دست مصنوعیام را به بازوهایم متصل کنم و عمویم که با من زندگی میکند در این زمینه به من کمک میکند.» علی جوانی فعال، پرتحرک و امیدوار است که همیشه لبخند بر لب دارد و علیرغم غم و عصبانیتی که همیشه در درون اوست اصلا شکایتی نمیکند. فقط هر از گاهی با نفرت از آمریکاییها حرف میزند که زندگی و فامیل او را منهدم کردهاند.
او در لندن و بغداد زندگی میکند. در انگلستان تحصیل کرده است اما به بغداد هم سر میزند. او هوش خوبی دارد و حتی میتواند با پاهایش تایپ کند. فوتبال را از همان سنین ۱۴ سالگی یاد گرفته و تصمیم دارد به یک مربی حرفهای فوتبال تبدیل شود اما در تمام حرفهایش یک جمله تکرار میشود: «دوست دارم هر طور شده به کشورم کمک کنم.» بازی فوتبال برای او یک تفریح نیست. یک حرفه است که روی آن فکر میکند و برنامهریزی زندگیاش بر این پایه است اما هر از گاهی میگوید: «ای کاش میتوانستم سیاستمدار شده و کشورم را نجات دهم. خیلی خوشحالم که با این همه اندوه و محدودیت عاطفی توانستهام روی پای خودم ایستاده و به کسی نیازمند نباشم. به آینده فکر میکنم و سعی میکنم از زندگی به بهترین نحو استفاده کنم.»
ترجمه: فرشته آلعلی
منبع: BBCNews
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
مجلس شورای اسلامی جنگ حسن روحانی حماس نیکا شاکرمی دولت سیزدهم دولت رهبر انقلاب معلمان مجلس بابک زنجانی شهید مطهری
ایران هواشناسی بارش باران هلال احمر یسنا قوه قضاییه روز معلم تهران سیل معلم پلیس شهرداری تهران
سهام عدالت قیمت خودرو قیمت طلا بازار خودرو قیمت دلار حقوق بازنشستگان خودرو ایران خودرو سایپا بانک مرکزی کارگران تورم
سریال تلویزیون مهران مدیری صداوسیما عفاف و حجاب تئاتر مسعود اسکویی سینمای ایران سینما
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین آمریکا جنگ غزه روسیه ترکیه اوکراین چین نوار غزه انگلیس
فوتبال استقلال پرسپولیس علی خطیر سپاهان باشگاه استقلال تراکتور لیگ برتر لیگ قهرمانان اروپا لیگ برتر ایران رئال مادرید بایرن مونیخ
هوش مصنوعی کولر گوگل اینترنت اپل تلفن همراه تبلیغات اینستاگرام ناسا
فشار خون کبد چرب دیابت چاقی