تدسکو آهنگساز یهودی گیتار

مایرو تدسکو Mario Castelnuovo Tedesco آهنگسار شهیر ایتالیایی در آوریل سال ۱۸۹۵ در شهر فلورانس ایتالیا چشم به جهان گشود در خانواده ای ثروتمند که بانکداران بزرگی در کشورشان بودند

مایرو تدسکو (Mario Castelnuovo-Tedesco) آهنگسار شهیر ایتالیایی در آوریل سال ۱۸۹۵ در شهر فلورانس ایتالیا چشم به جهان گشود. در خانواده ای ثروتمند که بانکداران بزرگی در کشورشان بودند. اولین کسی که وی را با پیانو آشنا نمود مادرش بود و اولین قطعه اش را در سن نه سالگی ساخت.

بعد از کامل کردن مهارتهایش در نوازندگی در زمینه پیانو در سال ۱۹۱۴ وی شروع به فراگیری اصول آهنگسازی زیر نظر آهنگساز و پیانیست ایتالیایی Ildebrando Pizzetti نمود و توانست دیپلم آهنگسازی را در سال ۱۹۱۸ دریافت نماید.

ساخته های تدسکو جوان بسرعت مورد توجه یک آهنگساز و پیانیست به نام Alfredo Casella قرار گرفت و قطعات وی را در رپرتوار اجرایی خود جای داد. Casella مطمئن بود که قطعات این آهنگساز جوان بزودی بعنوان یک رپرتوار برجسته در سرتاسر اروپا مطرح خواهد شد. تدسکو نیز بهمراه وی در اولین فستیوال بین المللی موسیقی معاصر در سالزبورگ اتریش و در سال ۱۹۲۲ شرکت نمود.

در سال ۱۹۶۲ اولین اپرای خود با نام La Mandragora را آفرید و این اپرا اولین کار از آثار وی بود که تحت تاثیر اشعار قوی قرار گرفته بود که شامل برداشت هایی از آثار شعرایی چون :

Aeschylus, Virgil, John Keats, William Wordsworth, Walt Whitman, Federico Garc?a Lorca و بالاخص William Shakespeare بود.

در سال ۱۹۳۱ به درخواست ویولنیست برجسته یاشا هایفتز (Jascha Heifetz) وی کنسرتو شماره ۲ ویلون را برایش نوشت. تدسکو این اثر را روزهای شکوه و جلال گذشته مینامید. شاید یکی دیگر از عواملی که در آثار وی تاثیر گذار بود مذهب بود. در آن دوران فشار زیادی بر یهودیان اروپا وارد بود و تدسکو با اینکه فردی متمول بود اما اندوه و رنجهایی را از این بابت در روح و روان خود حس مینمود بر آثارش نیز رخنه کرده بود.

در سال ۱۹۳۱ و در فستیوال بین المللی Contemporary Music در ونیز ایتالیا وی گیتاریست شهیر آن زمان یعنی آندرس سگوویا ( ملقب به پدر گیتار کلاسیک) را ملاقات نمود.

این ملاقات باعث شد تدسکو کنسرتویی باعنوان Guitar Concerto no. ۱ را بنویسد و اولین قطعه ای بود که برای گیتار ساخت هر چند باید بدانیم بعد از آن بیش از صد ها قطعه برای گیتار نوشت و توانست نام خود را بعنوان یکی از آهنگسازان فعال گیتار کلاسیک مطرح نماید.

اما دوران آسایش تدسکو نیز دچار دگرگونی شد. بدلیل داشتن تفکرات فاشیستی دولت آن زمان ایتالیا با برنامه ای از پیش تعیین شده در زمینه فرهنگ و هنر و جلوگیری از فعالیت و نفوذ یهودیان موزیسین، فعالیتهای هنری تدسکو نیز در رادیو (و اجرای آثارش توسط دیگران) ممنوع شد. این قانون جدید موجب شد تا وی به فکر ترک ایتالیا بیفتد.

او به توسکانینی (Arturo Toscanini) رهبر ارکستر بنام که در سال ۱۹۳۳ ایتالیا را ترک نموده بود، از گرفتاری که برایش بوجود آمده بود، نامه ای نوشت و اوضاع و احوال خود را شرح داد و توسکانینی در پاسخ به وی متعهد شد تا با حمایتش زمینه مهاجرت وی به آمریکا را فراهم نماید.

در نتیجه تدسکو توانست در سال ۱۹۳۹ و اندکی قبل از پایان جنگ جهانی دوم ایتالیا را به مقصد آمریکا ترک نماید. همانند بسیاری از هنرمندانی که بخاطر حکومتهای فاشیسمی خود به آمریکا رفته بودند وی نیز دوران خود را در آمریکا و در هالیوود سپری نمود.

با کمک یاشا هایفتز وی توانست با کمپانی Metro-Goldwyn-Mayer قرار دادی بعنوان آهنگساز فیلم ببندد و در طی بیش از ۱۵ سال وی در ساخت موسیقی بیش از دویست فیلم همکاری نمود.

وی را باید یکی از تاثر گذارترین موزیسن هایی دانست که آثارش و شیوه کارش بر روی آهنگسازانی که بعدها خود هر یک جزو مشاهیر آهنگسازی موسیقی فیلم شدند. اشخاصی چون : Henry Mancini, Jerry Goldsmith, Nelson Riddle, Herman Stein John Williams, and Andr? Previn هرچند در اواخر عمر خود با جو حاکم بر هنر آمریکا سر ناسازگاری برداشت و سعی کرد تا در مسیر فکری خویش عمل نماید اما متوجه شد خواستگاه بسیاری از فعالیت های موسیقی مانند اپرا را باید در اروپا جست و کارهای بسیاری را در اواخر زندگی خلق نمود، چندین اپرای جدید با شعر شعرای آمریکایی و همچنین استفاده از متون تورات و انجیل.

تدسکو شاگردان تاثیر گذاری را نیز به دنیای موسیقی معرفی نمود، اشخاصی همچون Louis W. Ballard و Ron Purcell. وی در سال ۱۹۶۸ و در شهر بورلی هیلز فلوریدای آمریکا درگذشت.

حامد فتحی