خواص گره كوهنوردی

مربی گرامی توجه كنید مطمئن شوید كه قبل از شروع كار عملی, شاگردان حتماً با انجام كشش عضلانی آمادگی اولیه را كسب نموده اند

● گره های كوهنوردی دارای خواص ذیل است:

۱ – در مقابل كشش و ضربه محكم و مقاوم است.

۲ – به سادگی زده و با دست به آسانی باز می شود.

۳ – هنگام كاربر اثر فشار وارد بر آن باز نمی گردد.

۴ – هر قدر فشار بر روی آن وارد شود، محكم تر می شود

۵ – كوچك ، كم حجم و دارای كم ترین شكست را دارد. چرا كه هر شكست طناب، باعث كاهش مقاومت آن می گردد.

● انواع گره ها و كاربرد آن ها

۱ – گره هشت ساده Simpe Enght

۲ – سردست : اتصال سر طناب به یك نقطه (كم كاربرد است) Over hand

۳- هشت یك لا figure of Eight : اتصال سر طناب حمایت به كارابین و صندلی نفر صعود كننده یا به كارگاه

۴ – هشت دو لا : اتصال سر طناب فرود به كارگاه .

۵ – هشت تعقیب : Retraced figure of Eight

اتصال طناب به صندلی و زدن گره هشت در حلقه ای بسته بعد از زدن گره باید اندازه آن را تنظیم نمود.

۶ – دو سر طناب یك لا fisherman: اتصال دو سر طناب هم قطر به یكدیگر (كمتر مورد استفاده قرار می گیرد)

۷ – دو سر طناب دو لا Double fisherman: اتصال دو سر طناب به یكدیگر با ضریب اطمینان بیشتر نسبت به گره دو سر طناب یك لا و اتصال دو سر طناب دو طناب غیرهم قطر با اختلاف قطری برابر حداكثر یك شماره .

۸ – تسمه water knot:‌اتصال دو سر نوار (تسمه) :

۹- خود حمایت Clove Hittch. Mastwurf :‌برای ثابت كردن طناب خود حمایت این گره در محل كارگاه و بر روی كاربین اجرا می شود.

۱۰ - حمایت Munter Hitch,Hafmastwurf: برای حمایت صعود كننده یا فرود مورد استفاده قرار می گیرد. این گره را در مواقع ضروری می توان با یك گره ضامن قفل نمود.

۱۱ – پروسك prusik : برای خود حمایت هنگام فرود به كار می رود. این گره كاربردهای دیگری هم دارد.

● آمادگی جسمانی قبل از تمرین عملی

مربی گرامی توجه كنید مطمئن شوید كه قبل از شروع كار عملی، شاگردان حتماً با انجام كشش عضلانی آمادگی اولیه را كسب نموده اند.

تمرینات و حركات زیر قبل از صعود از سنگ و برای آماده سازی و گرم كردن عضلات شاگردان شما مفید هستند.

هر روز قبل از شروع كار عملی حتماً این تمرینات انجام شود تا از احتمال آسیب دیدگی عضلاتی كارآموزان كاسته شود.

● گیره ها Holds

به كلیه عوارض سنگ، اعم از برجستگی یا فرورفتگی كه بتوان در انجام صعود یا فرود از آن استفاده كرده در گیره گویند.

گیره ها انواع و اشكال مختلف دارند كه باعث تغییر سختی مسیر صعود می گردند.

● انواع گیره ها :

▪ ناخنی

▪ انگشتی

▪ مشتی

▪ بدون شكل

● گیره ناخنی : گیره ای است بسیار ریز و كوچكتر از یك بند انگشت كه فقط با نوك انگشتان می توان آن را گرفت. استفاده از این گیره مستلزم صرف نیروی فراوانی است. گیره انگشتی می توان آن را گرفت. استفاده از این گیره مستلزم صرف نیروی فراوانی است.

● گیره انگشتی : گیره ای است كه یك بند تا دو بند انگشتان دست بر روی آن قرار می گیرد.

● گیره مشتی : گیره ای است كه كل كف دست بر روی آن قرار می گیرد و می توانیم در حینی كه گیره در كف دست قرار دارد، دست را مشت كنیم.

● گیره های بدون شكل : این گیره شكل خاصی نداشته و باید با كمك نیروی اصطكاك از آن ها استفاده كرد.

● جهت گیره ها

▪ افقی

▪ عمودی

▪ مایل

▪ معكوس

گیره های افقیف عمودی و مایل، دارای زوایا و اشكال مذكور نسبت به سطح افق در روی سنگ هستند.

● گیره معكوس : گیره ای است كه در عكس مسیر حركت قرار گرفته باشد و در جهت مخالف مركز ثقل بدن به آن فشار وارد شود. به این ترتیب كه از سمت پایین و در مسیرهای رو به بالا بر سطح گیره فشار می آید. از این گیره بیشتر به صورت كششی استفاده می گردد. از حفره ها و سوراخ های سطح سنگ نیز می توان به عنوان گیره استفاده نمود. نكته مهم در استفاده از این گونه گیره ها، دقت در شكل لبه آن ها از نظر تیز نبودن و صدمه نرساندن به انگشتان است.

● قواعد سنگنوردی

▪ سنگنوردی كلاسیك ۱۲ قاعده پایه دارد كه عبارت است از :

۱ – بررسی سنگ با نگاه

ابتدا سنگ و گیره های آن را به منظور یافتن مسیر صعود و فرود، در حد توان، از ابتدا تا انتها و با چشم بررسی و شناسایی می نماییم. در صورت امكان از سه جهت ( چپ، راست و روبرو) آن گاه دست و پا برای گرفتن گیره های انتخاب شده، حركت می كند.

۲ – نقش و وظیفه دست و پا

هنگام صعود، پاها همیشه وظیفه تحمل و جابجایی وزن بدن را به عهده داشته و تعادل بدن را دست ها حفظ می نمایند. همواره از كشیدن پاها روی سنگ خودداری شود. به جای انقباض های متوالی عضلات از نقش اهرم های بدن در صعود استفاده شود.

۳ – داشتن سه نقطه اتكا ( دو دست و یك پا یا دو پا و یك دست)

برای بالا بردن توان ایستادگی و حفظ تعادل بر روی سنگ از این قاعده استفاده می شود. در صورتی كه كمتر از سه نقطه اتكا بر روی سنگ داشته باشیم ، میزان مقاومت و پایداری ما بر روی سنگ در برابر لغزش های احتمالی كاهش می یابد.

۴ – استفاده از نوك كفش هنگام صعود

قراردادن پنجه پا بر روی گیره، باعث انتقال بیشتر وزن بدن بر سطح گیره پایی می شود. ضمناً این عمل باعث ایجاد فاصله مناسب از سنگ و در نهایت داشتن دید بیشتر می گردد. در گذرهای عرضی (Traverse) می توان به ضرورت محیط از دخل یا خارج پا نیز استفاده كرد.

۵ – رعایت فاصله مناسب به منظور داشتن دید لازم هنگام صعود

رعایت فاصله مناسب به طریقی كه بدن نه بیش از حد نزدیك و نه بیش از حد دور از سنگ باشد به طوری كه بتوان به راحتی گیره های بعدی را دید، با نرمی حركت نمود، به سادگی تغییر جهت داد و مركز ثقل بدن برهم نخورد، از نكات حیاتی در سنگنوردی است.

۶ – صعود به روش نردبانی

در این روش دست ها و پاها در امتداد طول بدن قرار گرفته و جابجا می شود. در این روش همیشه یك پا به حالت مستقیم (پایی كه وزن بدن را تحمل می كند و پای دیگر از محل زانو خم و آماده باز شدن است. سپس با تغییر حالت بدن و تعویض این دو حالت در پاها صورت می پذیرد الی آخر توجه شود كه زاویه ران زانو ساق پا از ۹۰ درجه بیشتر نشود. در این طریقه دست ها نیز در طرفین قرار می گیرد.

توجه به این نكته ضروری است كه حركت قطری صعود را آسان تر می سازد و از لولا شدن بدن جلوگیری به عمل می آورد.

۷ – رعایت فاصله مناسب عرضی دست ها و پاها از یكدیگرهنگام صعود دست ها و پاها به حدی از یكدیگرباز می شود كه تعادل بدن به هم نخورد ( تقریباً به اندازه عرض شانه)

۸ – قیچی نكردن دست و پا

در حالت قیچی (ضربدر) كردن به دلیل تمایل وزن بدن به سمت مخالف گیره هایی كه دست ها و پاها گرفته اند. توان ایستایی بسیار كمتر می شود. این وضعیت احتمالاً باعث بر هم خوردن تعادل خواهد شد. به همین دلیل، این امر احتیاج به تمركز و تمرین زیادی دارد.

۹ – قرار گرفتن طناب حمایت در بین دست ها هنگام حمایت از بالا

هنگام صعود باید طناب حمایت از میان دست ها قرار گیرد تا باعث به هم خوردن تعادل نشود، در گذر عرضی طناب در سمت سنگ و مخالف جهتی كه حركت می نماییم قرار می گیرد. لازم به تذكر است كه درحالت حمایت از پائین، طناب پهلوی صعود كننده قرار می گیرد.

۱۰ – روش تعویض دست ها و پاها

ابتدا باید نسبت به محكم بودن گیره دست یا پایی كه بر روی آن قرار داریم، اطمینان حاصل كنیم برای تعویض جای دست می بایست دست آزاد را ضمن قراردادن در كنار انگشت دست ثابت به آرامی با جای گزینی انگشتان، بر گیره مورد نظر قرار داد. در تعویض پا نیز می بایست با قراردادن پای آزاد در كنار پای ثابت با یك جهش آرام و حساب شده جایگزینی صورت گیرد. روش دیگری هم در تعویض دست ها و پاها مرسوم است كه به طریق انجام آن می پردازیم : به آرامی و با دقت زیاد، دست یا پای دیگرمان را بر روی دست یا پایی گیره مورد نظر را گرفته است، قرار می دهیم، آنگاه دست یا پای قبلی را از زیر آن به ارامی كنار می كشیم. البته انجم این دو روش بستگی به شرایط فرد روی سنگ از نظر حالت گیره دارد.

---