عاقبت بدگویی و بدزبانی

«معاذبن جبل» گفت: روزی در خانه «ابوایوب انصاری» نزد رسول خدا(ص) نشسته بودم. به آن حضرت عرض کردم: ای رسول خدا! مقصود از این کلام چیست که خداوند می فرماید: «یوم ینفخ فی الصور فتاتون افواجا(نبأ- …

«معاذبن جبل» گفت: روزی در خانه «ابوایوب انصاری» نزد رسول خدا(ص) نشسته بودم. به آن حضرت عرض کردم: ای رسول خدا! مقصود از این کلام چیست که خداوند می فرماید: «یوم ینفخ فی الصور فتاتون افواجا(نبأ- ۱۸) روزی که در صور می دمند تا مردگان زنده شوند و گروه گروه به صحرای محشر درآیند. حضرت در پاسخ من فرمود: ای معاذ! از امر بزرگی پرسیدی.

بعد چند لحظه چشمان مبارک را بست و سپس باز کرد و فرمود: «ده طایفه از امت من به طور پراکنده، گروه گروه در روز رستاخیز محشور می شوند که خداوند آنها را از دیگر مسلمانان جدا کرده و صورت های آنها را تغییر داده است. بعضی از آنها در حالی محشور می شوند که بر شاخه های آتش آویزان شده اند. اینها کسانی اند که نزد دیگران به ویژه پادشاهان و حاکمان، درباره مردم بدزبانی و بدگویی می کردند.» (۱)

۱) بحارالانوار، ج ۷، ص ۸۹