درخشش جهانی آزادکاران

تیم ملی کشتی آزاد ایران, در این دوره از مسابقات جهانی با توجه به نفرات و امکاناتی که در اختیار داشت, نتایج خوبی گرفت

تیم‌ملی کشتی آزاد ایران، در این دوره از مسابقات جهانی با توجه به نفرات و امکاناتی که در اختیار داشت، نتایج خوبی گرفت. تیم‌ملی کشتی آزاد ایران که با اکثر نفرات المپیکی خود در این دوره حاضر شد، نشان داد تیم بسیار مقتدری است.

ایران هرچند تیم باتجربه‌ای بود، اما جوانان زیادی در این تیم وجود دارند که می‌‌توانیم در المپیک ۲۰۱۶ برزیل هم شاهد موفقیت آنها باشیم. تیم ایران در این دوره از مسابقات با تغییر تاکتیک موفق شد، نتایج درخشانی را به دست بیاورد. متاسفانه در این دوره «مهدی تقوی» نتوانست انتظارات را برآورده کند. کاملا مشخص بود که حریف آمریکایی بارها فیلم کشتی‌های تقوی را دیده است و توانست او را شکست دهد. تقوی از نظر روحی هم به هیچ‌عنوان آماده نبود و قبل از اعزام هم مشخص بود که هنوز به آمادگی کامل از نظر روحی نرسیده است.

کادر فنی هم تمام تلاش خود را برای بهبود او انجام داده اما تاثیری نداشت. کمیل قاسمی نماینده ۱۲۰کیلوگرم کشورمان هم آمادگی روانی لازم برای این همه فشار که از او مدال می‌خواستند را نداشت. البته او حریف آمریکایی خود را هم دست‌کم گرفت. تصور می‌شد کمیل که سه‌بار حریف آمریکایی را شکست داده، این بار هم موفق خواهد شد اما حریف آمریکایی به خوبی دست او را خواند و موفق شد کمیل را حذف کند.

ما در وزن‌هایی که مدال گرفتیم، بسیار خوب عمل کردیم، در سبک وزن «رحیمی» و «اسماعیل‌پور» نشان دادند که حریفان قدرتمندی در سال‌های بعد برای همه رقبای داخلی و خارجی خودشان خواهند بود. هر دو این کشتی‌گیران شانس اول کسب مدال در المپیک خواهند بود. به نظر احسان لشکری با قرعه بدی مواجه شده بود، اما به خوبی حریفان خود را پشت‌سر گذاشت و اگر آسیب‌دیده نبود، می‌توانست صاحب مدال خوش‌رنگ‌تری شود.

مدال طلای رضا یزدانی به طور قطع به همه ایرانیان چسبید، با توجه به مصدومیت او در المپیک در حالی که شانس اول مدال طلا بود. یزدانی در این دوره بسیار قدرتمند ظاهر شد و تمام حریفان خود را با قدرت شکست داد. یزدانی اگر دچار مصدومیت نشود می‌تواند کامیابی‌های خود تا المپیک را ادامه دهد. باور دارم اگر فدراسیون کشتی وضعیت خوبی داشت و از نظر مالی می‌توانست شرایط خوبی را مهیا کند به طور قطع ما نتایج بهتری هم کسب می‌کردیم. به نظرم نقش رسول خادم در این دوره از مسابقات، غیرقابل انکار است، شاید اگر «آقا رسول» در فدراسیون کشتی حضور نداشت تیم ایران اصلا به بوداپست اعزام نمی‌شد.

کشتی‌گیران در این دوره از مسابقات جهانی از نظر روحی و روانی به شدت به خادم وابسته بودند و رابطه دوستانه همراه با احترامی بین آنها برقرار بود. رسول خادم می‌تواند در المپیک «ریودوژانیرو» چهره شاخص ورزش ایران شود، همانطور که محمدبنا در المپیک لندن این کار را صورت داد.

منصور برزگر

کارشناس کشتی