محمدجواد مشکور

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ علاء‌الدین
تولد و وفات: (۱۲۹۷ -۱۳۷۴) شمسی
محل تولد: ایران - تهران - تهران
شهرت علمی و فرهنگی: نویسنده ، مترجم ، مصحح ، مورخ ، فرهنگ‌نویس ، محقق و استاد …

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ علاء‌الدین
تولد و وفات: (۱۲۹۷ -۱۳۷۴) شمسی
محل تولد: ایران - تهران - تهران
شهرت علمی و فرهنگی: نویسنده ، مترجم ، مصحح ، مورخ ، فرهنگ‌نویس ، محقق و استاد دانشگاه
ملقب به بهاء‌الدین. پس از طی تحصیلات ابتدائی و متوسطه در دارالفنون ، ثروت ، تمدن وارد دانشکدهٔ معقول و منقول شد. و سپس از دانش‌سرای عالی موفق به اخذ لیسانس در ادبیات فارسی و ادبیات عرب گردید. ۱۳۱۸ش در دبیرستان‌های ملی تدریس کرد و به خدمت وزارت دارائی درآمد. به جهت علاقه به تحقیقات ادبی و معارف اسلامی از محضر دائی‌های خود ، شریعت سنگلجی و دو برادرش ، آقامحمد و آقامحمدمهدی سنگلجی ، و استادانی چون: علامهٔ طباطبائی ، علامهٔ قزوینی ، میرزا مهدی آشتیانی ، بدایع‌الزمان فروزانفر ، میرزا یدالله نظرپاک ، الهی قمشه‌ای ، محمود شهابی استفاده‌ها برد. وی پس از آموختن مقدمات زبان‌های سامی (عبری و سریانی) از طرف مدرسهٔ عالی ایران‌شناسی به تدریس در آن مدرسه دعوت شد. مشکور یکی از همکاران علامه علی‌اکبر دهخدا در کار "لغت‌نامه" بود. در ۱۳۲۷ش در دانشگاه تبریز تاریخ ایران باستان وزبان پهلوی را تدریس می‌کرد. در ضمن اقامت در تبریز از محضر استادانی چون حاج میرزا عبدالله مجتهدی و حاج محمدآقا نخجوانی و حاج حسین‌آقا نخجوانی و واعظ چرندابی و غیره بهره جست. در ۱۳۳۲ش برای گذراندن دورهٔ دکترا به دانشگاه سوربون پاریس رفت و در بارهٔ تاریخ و فرهنگ خاورمیانه ، از قرن نهم پیش از میلاد تا قرن نهم میلادی به تحقیق پرداخت و در ۱۳۳۶ش موفق به اخذ دکترا در تاریخ اسلام و خاورمیانه شد. وی از ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ ش مدیریت مجلهٔ "الاخاء" را به عهده داشت. در این بین او در کنگره‌‌های بین‌المللی در انگلستان و فرانسه و آلمان و روسیه و ترکیه شرکت نمود و در ۱۳۵۲ش با سمت رایزن فرهنگی به دمشق رفت. وی ضمن تدریس تاریخ فرق اسلامی به‌ویژه شیعه در دورهٔ فوق‌لیسانس در دمشق ، موفق به تأسیس دو کرسی زبان و ادبیات فارسی در دو دانشگاه دمشق و جلب شد و کتابخانه‌ای مربوط به کتب ایران و اسلام در مرکز رایزنی و کتابخانه‌ای مربوط به ایران‌شناسی در کتابخانهٔ مرکزی دانشگاه دمشق دایر کرد. یکی از مهم‌ترین موفقیت‌هایش در آنجا مشخص کردن قبر ابونصر فارابی در باب‌الصغیر و شیخ اشراق شهاب‌الدین ابوالفتح سهروردی در باب‌البرید بود. از دیگر آثارش: "تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلامی تا قرن چهارم"؛ ظری به تاریخ آذربایجان و آثار باستانی وجمعیت‌شناسی آن"؛ "روح‌القرآن" ، در توحید و مکارم اخلاق انسان"؛ "تاریخ اورارتو و سنگ‌نبشتهٔ‌های اورارتی در آذربایجان"؛ "خلاصهٔ ادیان در تاریخ دین‌های بزرگ"؛ "گفتاری دربارهٔ دینکرد"؛ "تاریخ اجتماعی ایران در عهد باستان"؛ "فرهنگ هزوارش‌های پهلوی"؛ اهتمام در انتشار کتاب "هفتادو سه ملت"؛ تصحیح و اهتمام در انتشار کتاب‌های "نصاب‌الصبیان"ابونصر فراهی و "منطق‌الطیر" عطار؛ "نسب‌نامهٔ خلفاء و شهریاران" وسیر تاریخی حوادث اسلام ، ترجمه؛ "اخبار سلاجقهٔ روم"؛ "کلمات حضرت محمد (ص)" ، ترجمه؛ "الفرق‌ بین‌الفرق"؛ ترجمه؛ "فرهنگ تطبیقی عربی با زبان‌های سامی و ایرانی"؛ "تاریخ ایران‌زمین" ، از روزگار باستان تا عصر حاضر.