برش کارت همسایه

خروج نیروهای آمریکایی از عراق, اتحاد کشورمان را با این کشور افزایش می دهد و این موضوع, اساس نگرانی آمریکا است

در مدت هشت سال جنگ در عراق، هزینه‌ها و تلفاتی که آمریکا متحمل شده و اهدافی که محقق نشده‌اند موجب گردیده‌اند حتی مقامات این کشور هم اذعان کنند که آمریکا در این جنگ بازنده بوده است.

با چنین تفسیری و با پایان جنگ، این سؤال ذهن بسیاری را درگیر می‌کند که پس چه کسی برنده این جنگ است؟

شاید از یک بُعد بتوان مردم را برنده این جنگ دانست. پس از کشته شدن صدام و تحمل سال‌ها دیکتاتوری، مردم ناسیونالیست عراق بالاخره توانستند با برگزاری انتخابات، دمکراسی را در کشورشان پیاده کنند و اکنون با خروج آمریکا از خاک کشورشان، احساس استقلال بیشتری می‌کنند. حالا شیعیان که برای اولین بار در تاریخ مدرن عراق روی کار آمده‌اند، قدرتمندترین حزب دولت دمکراتیک عراق را تشکیل ‌داده‌اند؛ شیعیانی که سران آنها در زمان حکومت صدام به ایران تبعید شده بودند.

از نظر غرب و بسیاری از کارشناسان بین‌المللی، ایران برنده این جنگ است، چون صدام - بزرگترین دشمن این کشور در منطقه - سرنگون شده و متحدان شیعه این کشور قدرت را در دست گرفته‌اند. این مسأله مهمترین نگرانی آمریکا در زمان ترک عراق است. اوباما هدف آمریکا را در مورد عراق بعد از خروج از این کشور، وجود کشوری مقتدر، باثبات و متکی به خود تعریف کرده؛‌ کشوری که پایگاهی امن برای تروریست‌ها نباشد.

اما آمریکا می‌گوید ایران نمی‌گذارد عراق مستقل باشد! به همین دلیل از سال ۲۰۰۸ تلاش کرده دولت عراق را تشویق کند تا کلیه نیروهای آمریکایی این کشور را ترک کنند و در این راستا از فعالیت‌های تروریستی شبه نظامیان شیعه علیه نیروهای آمریکایی حمایت کرده است! حتی در زمان انتخابات پارلمانی بحث انگیز عراق و انتخاب نخست وزیر بعد از چندین ماه، ایران به دخالت در تغییر نتایج متهم شده بود؛ اتهامی کاملاً بی‌اساس و غیرمنطقی که مسؤولان کشورمان آن را رد کرده و تأکید کرده‌اند که به دنبال ایجاد امنیت در عراق‌اند. مقام معظم رهبری در دیدار با مسعود بارزانی، رییس کردستان عراق، با بیان این که آمریکا به دلیل ایستادگی یکپارچه همه اقوام و مذاهب عراق مجبور به خروج از این کشور است، فرمودند "شرایط کنونی ثبات در عراق مایه خرسندی جمهوری اسلامی ایران است و همه اقوام و مذاهب باید دست در دست یکدیگر، در جهت ساختن عراق نوین تلاش کنند." باید گفت شکست آمریکا در جنگ عراق، اتحاد ایران و عراق است. این اتحاد نفوذ ایران را در منطقه افزایش می‌دهد و با توجه به این که ایران و عراق دو کشور نفتی‌اند، این موضوع می‌تواند اثر تحریم‌های بین‌المللی را علیه کشورمان از بین ببرد و برعکس، عدم اتحاد این دو می‌تواند رقابتی سخت و منفی را برای تولید و صادرات نفت در منطقه ایجاد کند.

آمریکا می‌ماند!

هراس از افزایش قدرت ایران در عراق و منطقه، احتمال فروپاشی امنیت در عراق به دلیل تشدید مناقشات فرقه‌ای و سکنی گزینی القاعده در شمال و غرب این کشور، موجب شده پنتاگون و سایر مقامات آمریکا پس از شکست مذاکرات با هدف ماندن نیروهای آمریکایی در عراق، به دنبال راهی جایگزین برای حضور در خلیج فارس باشند.

کویت، کشور مورد نظر آمریکا برای استقرار نیروهای زمینی است. لئون پانتا، وزیر دفاع آمریکا، در نشستی با کارکنان ارتش در آسیا اشاره کرد که آمریکا ۴۰ هزار نیرو در منطقه دارد که از این تعداد ۲۳ هزار نفر برای حمایت لجستیکی از نیروهای عراق در کویت مستقرند. توسعه روابط نظامی با شش کشور عضو شورای همکاری خلیج فارس یعنی عربستان، کویت، بحرین، قطر، امارات و عمان، از دیگر برنامه‌های آمریکا در این زمینه است. دولت آمریکا پیشنهاد ایجاد یک اتحاد امنیتی چند جانبه قوی‌تر را با این شش کشور که عربستان در رأس آنها است ارایه داده است.

اوباما و دیگر مشاوران ارشد امنیت ملی وی می‌خواهند با این کار دوباره به منتقدان خود اطمینان دهند که آمریکا‌ حتی اگر جنگ در عراق را پایان بخشد و همین برنامه را برای افغانستان تا پایان سال ۲۰۱۴ در نظر داشته باشد، از تعهدات خود در خیلج فارس دست نخواهد کشید.