دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
تولد زمین در اعجاز کلام امیر المؤمنین ع
حضرت علی (ع) در خطبه ۹۰ نهج البلاغه به بیاناتی زیبا و تعابیری دقیق ، داستان زمین و آنچه بر آن گذشته را چنین بیان می فرماید :
خداوند زمین را در امواج شدید و با صولت و در دریاهای پر آب فرو برد، در حالی كه موجهای عظیم آن دریاها به هم می خوردند، و امواج بلند آن كه در حال تدافع یكدیگر بودند به هم می كوفتند و همانند شتران نر در موقع هیجان و مستی كف بهوجود می آوردند. پس سركشی آب به خاطر سنگینی زمین حالت فروتنی گرفت، و چون زمین به سینه خود به روی آب قرار گرفت اضطراب و هیجان آب فرو نشست و چون با شانه خود مانند حیوانی كه در خاك بغلتد بر روی آب درغلتید آب آرام گرفت. آب پس از هیجان و اضطراب امواجش آرام و مغلوب شد، و در دهنه خواری مطیع و اسیر گشت. زمینِ گسترده شده در میان آن آب پرموج ساكن شد، و آب را از نخوت و كبر و از باد دماغ و سركشی و تجاوز بازداشت، و دهان آن را كه پر موج بود بست، و آب از آن همه هیجان و هیبت و جست و خیز به جای خود نشست.
پس از آنكه هیجان آب از زیر اطراف زمین ساكن شد، و كوههای بلندسركشیده را كه بر دوش زمین قرار داشت بر روی خود حمل نمود، خداوند آبهای چشمه ها را از بالای بینی های زمین (قله كوهها) به جریان انداخت، و در پهن دشت ها و رودخانه ها سرازیر ساخت، و حركات زمین را با كوههای لنگر انداخته، و به وسیله صخره های بزرگ سر به فلك برداشته تعدیل نمود. زمین به علّت نفوذ كوهها در پهنه آن، و به خاطر فرو رفتن ریشه كوهها در اعماق آن، و سوار شدن آن صخره های بزرگ بر گردن و طبقات زیـرین آن آرامش و استقرار یافت.
خداوند میان زمین و جوّ را فراخ نمود، و هوا را برای تنفس ساكنان آن مهیّا فرمود، و تمام نیازمندیهای اهل زمین را از دل زمین بیرون آورد. سپس بلندیهای زمین را كه بی گیاه بود و آب چشمه ها به آن نمی رسید، و جویبارها وسیله ای برای رساندن خود به آن زمین های مرتفع نمی یافتند رها نساخت، بلكه ابرهایی آفرید تا عرصه های مرده آن بلندیها را احیا كنند، و گیاهش را برویانند. ابرها را پس از پراكندگی قطعاتش و جدایی پاره هایش به هم الفت و التیام داد، تا چون آب درون ابر به جنبشی سخت برآمد، و در حواشی آن برق بدرخشید، و درخشش برق در میان قطعات ابر سپید و انبوه خاموش نشد، خداوند آن ابر پرباران را در حالی كه قطعاتش به هم پیوسته بود فروفرستاد، در حالی كه به زمین نزدیك شدند، و بادها بارانهای آن را پی در پی همچون دوشیدن شیر از سینه حیوانات دوشیدند و به شدت به زمین ریختند. زمانی كه ابرها سینه خود را به زمین ساییدند، و آنچه از باران داشتند بر زمین پاشیدند، خداوند در زمین های خشك گیاه، و در دامن كوهها سبزه رویاند، در این وقت زمین با آرایش مرغزارهای خود به شادی نشست، و از پرده لطیفی از شكوفه های خوشبو و زیبا كه بر خود پوشیده بود، و از نظم دقیق شكوفه ها و بوته های باطراوت كه چهره آن را می آراست به نشاط و بهجت برخاست، و خداوند آن نباتات و گلها را توشه آدمیان و روزی چهارپایان قرار داد. و نیز راههای فراخ در اطراف زمین باز كرد، و برای روندگان نشانه هایی نهاد تا به هر جا كه بخواهند آمد و شد كنند.
هنگامی كه زمین را برای زندگی آماده كرد، و فرمان خود را جاری ساخت، آدم(ع) را از میان مخلوق خود اختیاركرد، و او را اولین نوع از آفرینش انسان قرارداد ...
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران رهبر انقلاب حج آمریکا مجلس شورای اسلامی دولت شورای نگهبان انتخابات حجاب دولت سیزدهم رسانه جنگ
هواشناسی تهران شهرداری تهران قتل فضای مجازی آموزش و پرورش سلامت شهرداری پلیس سازمان هواشناسی باران آتش سوزی
قیمت دلار ایران خودرو بانک مرکزی خودرو قیمت طلا قیمت خودرو بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان مسکن تورم بورس
تئاتر زنان محمدعلی علومی تلویزیون سریال سینما دفاع مقدس سینمای ایران نمایشگاه کتاب صدا و سیما مسعود اسکویی موسیقی
مغز دانش بنیان
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه حماس فلسطین جنگ غزه روسیه اوکراین طالبان نوار غزه نتانیاهو طوفان الاقصی
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر نساجی رئال مادرید لیگ برتر ایران سپاهان جواد نکونام بازی بارسلونا باشگاه پرسپولیس
هوش مصنوعی اینترنت فناوری اپل مایکروسافت آیفون گوگل باتری سامسونگ ماهواره ناسا ویندوز
رژیم غذایی مواد غذایی زیبایی چای بیمه کاهش وزن آلرژی دندانپزشکی