به دنبال مقصر

ای کاش یک نفر پیدا می شد و برای ما توضیح می داد که چرا به محض هر عدم موفقیتی, متولیان اصلی آن دنبال مقصرانی غیر از خود می گردند و وقتی هیچ مستمسک موجودی در زمان حال نمی یابند, سراغ ازمنه قدیم رفته و مشکلات فعلی را برگردن پیشینیان می اندازند جالب اینجاست که در این جوالدوز زدن به گذشتگان, سوزن که سهل است حتی یک خارگل هم به خود روا نمی دارند و طوری وانمود می کنند که گویا اصلا و ابدا هیچ تقصیری متوجه آنها نیست

این مورد که همیشه موفقیت‌های کلان حاصل برنامه‌ریزی‌های صحیح و اجرای صحیح‌تر آنها در بازه‌های بزرگ زمانی است، اصلا غیر قابل انکار نیست و در ورزش هم به صورت پررنگ‌تر آن هم با نتایج معلوم، مصداق دارد ولی وقتی در مورد ناکامی ورزش ایران در المپیک پکن، یکی از متولیان می‌گوید»تنها ۳ سال از تصدی دولت جدید ، بر خرابه‌های ورزش برجای مانده از دوره قبل می‌‌گذرد» احساس عجیبی به انسان دست می‌دهد.

همین جا تاکید داشته باشیم که این مقال به هیچ عنوان ربطی به سیاست ندارد چون تمام دولت‌های خدمتگزار که با رای قاطع مردم انتخاب می‌شوند، مورد احترام ما هستند، ولی به نظر می‌رسد عنوان کردن »خرابه ورزش» به دوره‌های گذشته کمال بی‌‌انصافی باشد.

توجه داشته باشیم که ما در المپیک ۹۶ آتلانتا صاحب یک طلا، یک نقره و یک برنز شدیم، در سیدنی ۲۰۰۰ بهترین نتیجه خود در تاریخ المپیک را با ۳ طلا و یک برنز کسب کردیم و در آتن ۲۰۰۴ هم با ۲ طلا، ۲ نقره و ۲ برنز پرمدال‌ترین المپیک خود را پس از ۱۹۵۲ هلسینکی تجربه کردیم و البته در هلسینکی رنگ طلا به خود ندیدیم.

اگر محصولات خرابه مورد اشاره همین است، باید گفت:«خرابه‌ای چنانم آرزوست» در عین حال نمی‌دانیم وقتی متولی مورد نظر از عنوان »خرابه‌های ورزش» استفاده می‌کند، چرا نمی‌گوید همین ۲ مدالی که مانع آبروریزی و افتضاح در پکن شد، از بازمانده‌های همان خرابه‌های قدیمی به دست آمده است؟ آیا غیر از این است که هادی ساعی با یک دهه حضور در سطح اول تکواندوی ایران و جهان مدال دوره گذشته خود را تکرار کرد؟‌ نکند می‌خواهند مدعی شوند مراد محمدی ۲۸ ساله که ۳ سال پیش طلای جهان را گرفته، محصول ۳ سال مدیریت جدید بر ورزش ایران است؟

آقایان لطفا فرافکنی نکنید و چنین بر اسلاف خود نتازید. به خاطر این ناکامی کسی را حبس یا تبعید نخواهند کرد، ای کاش یک‌بار هم که شده بنشینید و در دادگاهی که میزان آن عدالت، وجدان و انصاف است، عملکرد خود را به بوته نقد بگذارید، باشد که در این میان اشتباهات فکری و عملی تصحیح و چراغ روشنی برای ادامه راه حاصل شود.

با تفکر »هر مقصری غیر از ما» ورزش ایران راهی نخواهد یافت و شاید آیندگان در مورد شما به جای خرابه از واژه‌‌های ثقیل‌تری استفاده کنند.

آرش رستم‌نمدی