بازیگران تلویزیون در گذر زمان

مخاطبان تلویزیونی از نعمت یگانه‌ای برخوردارند. آنها می‌توانند رد بازیگران محبوبشان را در تلویزیون بگیرند و گذر زمان را در چهره آنها دنبال کنند و وقتی دلشان تنگِ یک سریال …

مخاطبان تلویزیونی از نعمت یگانه‌ای برخوردارند. آنها می‌توانند رد بازیگران محبوبشان را در تلویزیون بگیرند و گذر زمان را در چهره آنها دنبال کنند و وقتی دلشان تنگِ یک سریال یا بازیگر محبوبشان می‌شود این امکان را داشته باشند که او را لابه‌لای کانال‌های تلویزیونی پیدا کنند.

گاهی هم حتی تلویزیون به یک آلبوم تبدیل می‌شود که عکس‌های بازیگران را در خود ثبت می‌کند و امکان خاطره‌بازی را به طرفداران سریال‌ها می‌دهد.

این امکان غیر از این‌که حس نوستالژیک بینندگان را قلقلک می‌دهد، می‌تواند بازیگران را روی ترازوی سنجش عملکرد کاریشان قرار دهد.

حتما برای خود این بازیگران هم جالب است که خودِ کم تجربه چند سال قبلشان را ببینند و ردپای گذر زمان را در چهره‌شان پیدا کنند.

گاهی هم بازی‌های خودشان را در معرض نقد و بررسی قرار دهند و به نکته‌های جدیدی برسند. نمونه‌اش هم دو مجموعه جدیدی است که تلویزیون اقدام به بازپخش آن کرده است.

این نکته با نگاهی به بازی حمید لولایی، یوسف تیموری، زیبا بروفه، مجید صالحی و... در سریال «مجید ‌دلبندم» و رضا بابک و رضا فیاضی و... در سریال «آرایشگاه زیبا» کاملا قابل مشاهده است.

همه این بازیگران جوان‌، بی‌تجربه و بازی‌هایشان مثل خودشان نوبرانه است و بیننده می‌تواند همه اینها را در کنار هم بچیند و کشفیات جدیدی از بازی‌های این افراد در ذهن خود فهرست کند.

حمید لولایی اکنون در «خانه اجاره‌ای» که از شبکه سه پخش می‌شود، مو ندارد و اگر از اغراق بازی‌اش بگذری کمی دستش می‌لرزد.

اما حمید لولایی «مجید ‌دلبندم» مو دارد و زمان، خطوط چهره‌اش را به هم نزدیک نکرده است. یا همین آقا اسد، آرایشگر مهربان و ساده «آرایشگاه‌ زیبا» هنوز آنقدرها استخوان نترکانده است.

رضا بابک «آرایشگاه زیبا» لاغر بود و جوان و گذر سال‌های بازیگری روی چهره اش نمایان نبود و رنگ سفید به موهایش نپاشیده بود. اما بینندگان با سریال «مهمان ویژه» که چندی پیش از شبکه تهران پخش شد چهره دیگری از او دیدند.

این تصاویر در یک کلام می‌خواهد به ما یادآوری کند که پیش از آن‌که ما از زمان بگذریم او از ما می‌گذرد و ردپای به غایت عمیقی بر چهره‌مان حک می‌کند؛ ردپایی که احتمال برگشت را به صفر می‌رساند.

مهراوه فردوسی