«ویلی نلسون» ایران

نگاه مجله «بدون» به موسیقی جواد یساری

جواد یساری برای بسیاری از ایرانی‌ها مانند ویلی نلسون افسانه موسیقی کانتری در آمریکاست. صدای او صدای جاده‌هاست و ضرباهنگ موسیقی‌اش در طول بیش از ۳۰سال گذشته رانندگان وسایل‌نقلیه سنگین را در جاده‌های بیابانی ایران بیدار نگه داشته است. بسیاری از جوانان شب‌های خود را با آهنگ‌های او سپری می‌کنند. یساری کشتی‌گیر سابق تیم ملی ایران است و ستاره موسیقی عامیانه و بازاری که تا دهه ۷۰ میلادی از جمله محبوب‌ترین خوانندگان کافه‌ها و تئاترهای خیابان لاله‌زار بوده که با پیروزی انقلاب چراغ‌هایشان برای همیشه خاموش شد.موسیقی وی ترکیبی است از نغمه‌های ایرانی و ریتم‌های عربی با موضوعاتی مشخص از جمله دلتنگی، تنهایی، عشق به خدا و به‌خصوص عشق به امام اول شیعیان. وقتی‌که از تعداد زیاد طرفداران جوانش می‌گوییم تعجب می‌کند. او نمی‌دانست که هم‌اکنون نیز جوانان زیادی هستند که حاضرند مبالغ درخور توجهی را برای خرید آثار قدیمی او بپردازند. اما از همه مهم‌تر مسافران جاده عاشق آثار او هستند. یساری زیاد اهل سفر نیست. وی صاحب یک فروشگاه فروش لوازم دست دوم از جمله یخچال و تلویزیون در خیابان شاهپور تهران است، درست جایی که به دنیا آمده. تهران هم‌اینک تبدیل به غولی شمالی - جنوبی شده است با بیش از ۱۶میلیون‌نفر جمعیت.

شهری که حدود ۳۴سال پیش تنها سه‌میلیون‌نفر در آن زندگی می‌کردند. حالا این شهر پر است از بزرگراه‌ها و ساختمان‌های مرتفع اما محله شاهپور هنوز به همان حالت قدیم باقی مانده. یساری جوان‌ترین عضو خانواده‌ای هفت نفره است و شاید همین عدد هفت برایش خوش‌شانسی آورده. خودش می‌گوید: «در خانه ما آواز خواندن حرام بود و آن را کار شیطان می‌دانستند و به همین دلیل پس از انتشار اولین آلبوم من خانواده‌ام به‌تدریج مرا ترک کردند. آوازهای من با عشق و خدا در پیوند هستند.» این تاثیرات احساسی تا به امروز در شخصیت او باقی مانده است.موفقیت او در اولین کارش باعث شد تا آلبوم‌هایش به‌سرعت نایاب شوند. پس از آن بود که برای نخستین‌بار برای اجرای زنده به تئاتر دهقان واقع در لاله‌زار رفت و بعد از آن به تئاتر پارس که خوانندگانی چون نعمت‌الله آغاسی، علی ناظری و مجید فرهنگ در آن مشغول اجرا بودند. در اولین اجرایش در تئاتر پارس، یساری مانند خوانندگان سنتی ایرانی نشسته آواز خواند.

او به مخاطبانش علاقه فراوانی دارد و آنها را با اصطلاح «مردم من» خطاب می‌کند و این رمز موفقیت او بوده است.یساری و تعداد دیگری از خوانندگان سبک کوچه‌بازاری اولین گروهی بودند که به زبان عامیانه برای مردم آواز خواندند.تاثیر موسیقی یساری بسیار زیاد بوده تا به حدی که روزی مادری به نزد او می‌آید و می‌گوید پسرش با گوش‌دادن به موسیقی او از مصرف مواد مخدر دست کشیده است. یساری خود را یک راهنما می‌داند و می‌گوید: «می‌توانم صدها خانواده را به شما نشان دهم که با گوش‌دادن به آهنگ‌های من پابرجا مانده‌اند. وقتی به شهرت رسیدم، تمام بستگانم که مرا ترک کرده بودند تک‌تک آمدند و خواستند جبران گذشته را بکنند.» یساری با عشق می‌خواند و عاشق موسیقی است اما با موسیقی پاپ معاصر میانه‌ای ندارد و نتوانسته با آن ارتباط برقرار کند. وی می‌گوید: «موسیقی خوب درست مانند کفش سیاه‌رنگ است. هم برای عروسی مناسب است و هم برای عزا.»