حذف نمایندگان آسیا و صعود استرالیا

با نگاهی به عملکرد نمایندگان آسیا از کره جنوبی که از بقیه بهتر بود گرفته تا ژاپن, ایران و عربستان که با کسب یک امتیاز از قرار گرفتن در آخرین رده نجات یافتند درمی یابیم که فوتبال آسیا همچنان ضعف های اساسی خود را ضعف بدنی, کمبود روحیه, نداشتن تاکتیک مشخص و پایدار در دفاع و هجوم در کنار همه اینها ناکارآمدی ساختاری در برگزاری لیگ مسابقات باشگاهی و ملی قاره ای را در مجموع یعنی در قیاس نماینده هایش با یکدیگر در اختیار دارد

● جام جهانی ۲۰۰۶، گذر از مرحله گروهی

با توجه به نمایش خوب استرالیا در آلمان بزرگان سنتی آسیا، از هم اینک نفس‌های داغ یک رقیب قلدر را کنار خود احساس می‌کنند به‌گونه‌ای که چه‌بسا در راه صعود به جام جهانی ۲۰۱۰ عرصه را بر آنها تنگ کند.

به غیر از لهستان، چک و کرواسی دیگر نمایندگان اروپا به مرحله بعد صعود کردند که به خودی خود از برتری بالقوه فوتبال اروپا حکایت می‌کند.

پس از پایان مسابقات مرحله گروهی اگر قرار باشد به‌عنوان پدیده، انتخابی صورت گیرد، بدون تردید باید روی نام غنا و استرالیا انگشت نهاد. تیم‌هائی که در نخستین و دومین حضورشان در جام جهانی با ارائه بازی‌های خوب از منظر تکنیکی و تاکتیکی و همچنین برخورداری از شخصیت پیروزگرایانه عملکرد قابل قبول و ماندگاری در جام جهانی ۲۰۰۶ بر جای نهادند.

غنا که از منظر نام و نشان بازیکنانش از چند مهره بزرگ از جمله اسین، آپیاه، سود می‌جوید که با وجود ابراز شایستگی‌های فراوان در آفریقا و کسب چهار قهرمانی و سه نایب قهرمانی در جام ملت‌های قاره سیاه و معرفی بازیکنانی چون عابدی پله، ابراهیم ساندی، نیل لامپیتی و ریچارد آندو به فوتبال به‌ویژه در فرانسه، اما فرصت حضور در جام جهانی را تاکنون‌نیافته بود.

غنا پس از شکست ۲ بر صفر مقابل ایتالیا که بیشترین دلیل آن را باید در بی‌تجربگی این تیم در چنین صحنه‌هائی دانست در دو بازی بعدی خود به‌ویژه در رویاروئی با چک، فوتبالی روان، قدرتی همراه با تاکتیک‌پذیری کامل و برخوردار از هنرهای فردی، ارائه کرد تا گذر از سد آمریکا و صعود به مرحله بعد قابل پیش‌بینی باشد.

با توجه به عملکرد قابل قبول ساحل‌عاج که شاگردان هنری میشل نیز با وجود حضور در لیگ‌های معتبر اروپا، چوب نبود تجربه در جام جهانی را خوردند و حذف شدند از یک سو و حذف تیم‌های کم امکان و بسیار کم‌تجربه آنگولا و توگو که در گمانه‌زنی‌ها دور از انتظار نبود، از طرف دیگر فوتبال آفریقا در جام جهانی ۲۰۰۶ با وجود ناکامی یکی از تیم‌های باسابقه قاره یعنی تونس با در اختیار داشتن تنها نماینده خود، غنا در یک‌هشتم نهائی نمره قبولی دریافت کرد.

در ارتباط با تونس گفتنی است شاگردان لمه که قهرمانی جام ملت‌های آفریقا را یدک می‌کشند اگر در نخستین بازی مقابل عربستان که در مجموع، از برتری بالقوه برخوردار بودند با پیروزی از زمین خارج می‌دهند چه‌بسا در دیدار با اوکراین که چیزی از حریف اروپائی کم نداشتند موفق به کسب مجوز حضور می‌شدند. به هر حال تونس با وجود حذف در مرحله گروهی همراه با ساحل‌عاج برای فوتبال آفریقا آبروداری کردند.

● ضعف نمایندگان آسیا و رقیب تازه‌ای به نام استرالیا

هرگاه سخن از فوتبال آسیا به میان می‌آید در مقام قیاس بدون درنگ، آفریقا در ذهن تداعی می‌شود.

در جام جهانی ۲۰۰۶ و تا اینجای کار یعنی گذر از مرحله نخست، باید گفت فوتبال قاره سیاه همچنان از قاره کهن چند گام جلوتر است.

با نگاهی به عملکرد نمایندگان آسیا از کره‌جنوبی که از بقیه بهتر بود گرفته تا ژاپن، ایران و عربستان که با کسب یک امتیاز از قرار گرفتن در آخرین رده نجات یافتند درمی‌یابیم که فوتبال آسیا همچنان ضعف‌های اساسی خود (را ضعف بدنی، کمبود روحیه، نداشتن تاکتیک مشخص و پایدار در دفاع و هجوم در کنار همه اینها ناکارآمدی ساختاری در برگزاری لیگ مسابقات باشگاهی و ملی قاره‌ای) را در مجموع یعنی در قیاس نماینده‌هایش با یکدیگر در اختیار دارد.

در این رهگذر حتی کره‌جنوبی که با کسب ۴ امتیاز از دیگر نماینده‌های آسیا بهتر کار کرد، به غیر از بازی با توگو - البته پس از اخراج بازیکن آفریقائی - در رویاروئی با فرانسه و سوئیس با دست یازیدن به سلاح سرعت و انگیزه خاص آسیای جنوب‌شرقی، تاب برابری و مقابله باخت، ضمن اینکه در جریان این دیدارها به‌گونه‌ای پنهان و آشکار، کره‌ای‌ها از حمایت داوران برخوردار بودند از جمله گل درستی که فرانسه به ثمر رساند آن هم در شرایطی که با یک گل از حریف آسیائی جلو بود در صورت قبول چه‌بسا به شکستی دیگر برای نماینده آسیا منجر می‌شد. به هر حال دریافت ۲۳ گل از سوی نمایندگان آسیا در عوض به ثمر رساندن کمتر از ۱۰ گل به‌گونه‌ای نمادین از ضعف‌های تاکتیکی و جسمانی فوتبال این قاره حکایت می‌کند. حالا که سخن از فوتبال آسیا به میان آمد، بد نیست از عضو تازه‌وارد به کنفدراسیون فوتبال این قاره یعنی استرالیا نام برد که با توجه به پتانسیل بالقوه‌ای که فوتبال این کشور قاره‌ای دارد و همچنین بازی‌های خوبی که در مرحله گروهی جام ۲۰۰۶ ارائه کرد از این پس به‌عنوان یک رقیب سطح بالا و با قدرت، مقابل بزرگان سنتی آسیا، ایران، کره‌جنوبی، ژاپن، عربستان و با کمی تخفیف، چین، قد علم خواهد کرد که به تبع این واقعیت، جدا از رقابت‌های قاره‌ای صعود به جام جهانی - دست کم برای ۲۰۱۰ - حال و هوای تازه‌ای پیدا می‌کند.

● اروپای‌شرقی، کرواسی بهتر از چک و لهستان

اگر عملکرد ضعیف لهستان با توجه به صعود بااقتدارش به جام جهانی مسئله قابل بحث در راستای شرایط کنونی فوتبال اروپای‌شرقی می‌نماید، دو شکست پی‌درپی جمهوری چک مقابل غنا و ایتالیا، رنگ خطر را برای فوتبال این کشور که براساس تفکرات و توانائی‌های آخرین نسل قبل از سقوط کمونیسم، شکل گرفته است به صدا درآمد.

فوتبال چک که در گمانه‌زنی‌ها به‌عنوان یک تیم صاحب کلاس با قدرت جسمانی و روحی خوب، از شرایط صعود به مرحله حذفی برخوردار بود، پس از شکست مقابل غنا پرونده یک دهه حضور موافقش بسته شد به‌گونه‌ای که برای سر برآوردن دوباره به خانه‌تکانی درست و حسابی در همه زمینه‌ها نیاز دارد. از طرف دیگر کرواسی که بهتر از لهستان و چک خود را نشان داد نیز با وجود برخورداری از چند بازیکن خوب، آنگاه که نتوانست از فرصت‌های به‌دست آمده مقابل ژاپن، برزیل و استرالیا به درستی استفاده کند مشخص شد برای رسیدن به سطح اول فوتبال اروپا و تداوم آن از توانائی و امکانات بالقوه کافی برخوردار نیست، ضمن اینکه عملکردی که در جام جهانی ۲۰۰۶ برجای نهاد - دو مساوی و یک شکست - تا حدود زیادی سقف و اندازه‌های این تیم را در راستای تلاش برای گریز از حال و هوای فوتبال اروپای‌شرقی تداعی می‌کند. مکزیک، پاراگوئه و آمریکا بد و ناامیدکننده بودند. در ارتباط با عملکرد آمریکای‌جنوبی و شمالی و مرکز این قاره، گفتنی است جدا از برزیل و آرژانتین به‌عنوان دو قدرت بزرگ جهان که صعودشان نامنتظره نبود هر اندازه عملکرد اکوادور غافلگیرکننده نشان داد پاراگوئه و به‌ویژه مکزیک بد و ناامیدکننده ظاهر شدند. دومی با توجه به هیاهوی زیادی که در اطرافش به راه افتاده بود خیلی خوش‌شانس بود که نیمه دوم دیدار با ایران هم وجود داشت! در غیر این‌صورت باید از رسیدن به مرحله حذفی محروم می‌شد.

از طرف دیگر ترینیداد و توباگو به‌گونه‌ای ظاهر شد که با توجه به توانائی‌هایش نمره قبولی گرفت، ضمن اینکه آمریکا آن هم در شرایطی که فوتبال به معنای آنچه در آلمان می‌گذرد، هنوز جایگاه خود را در این کشور پیدا نکرده است، نتایجی بر جای نهاد که قابل دفاع نبود به‌گونه‌ای که می‌تواند تداوم فوتبال یا ”ساکر“ را زیر سؤال ببرد!

از طرف دیگر برزیل و آرژانتین آنگاه مورد تأیید قرار می‌گیرند که دست کم پای فینال باشند!!