روایت فقدان اعتماد اجتماعی

● نقد شفاهی فیلم "لطفا مزاحم نشوید"
از ویژگی‌های این فیلم اولین حضور محسن عبدالوهاب به عنوان کارگردان مستقل است. وی قبلاً با رخشان بنی‌اعتماد همکاری‌های فراوانی داشت و این …

نقد شفاهی فیلم "لطفا مزاحم نشوید"

از ویژگی‌های این فیلم اولین حضور محسن عبدالوهاب به عنوان کارگردان مستقل است. وی قبلاً با رخشان بنی‌اعتماد همکاری‌های فراوانی داشت و این فیلم هم متاثر از همکاری با بنی‌اعتماد با رویکردی اجتماعی قصه خود را تعریف می‌کند.

ویژگی مثبت دیگر این فیلم استفاده از ساختار و فرم اپیزودیکی است که در هر اپیزود یک داستان مستقل معرفی می‌شود و هر اپیزود هویت مستقل خود را دارد اما در عین حال این سه اپیزود با هم مرتبط هستند و در انتهای هر اپیزود شخصیت اصلی و قهرمان داستان به اپیزود بعدی اضافه می‌شود و یک زنجیره دراماتیکی خلق می‌کند.

یکی دیگر از نقاط مثبت کار انتخاب بازیگران کار است که خیلی هوشمندانه صورت گرفته است. در اپیزود اول افشین هاشمی خوب بوده، در اپیزود دوم نیز هدایت هاشمی به نقطه عطف بازیگری این فیلم تبدیل شده و در اپیزود سوم نیز حامد بهداد بازی قابل قبولی از خود ارائه داده است و در کنار آن نابازیگران هم در این فیلم جواب داده‌اند، چنانچه شیرین یزدان‌بخش از جشنواره فیلم فجر نیز جایزه مکمل زن را دریافت کرد.

نقشی که هدایت هاشمی خلق کرده کمتر در آثار دیگر شاهد بودیم. تصویر روحانیت در سینمای ما بیشتر به وجوه سیاسی توجه داشته اما در اینجا هاشمی به خوبی توانسته است تصویر یک روحانی محضردار را بازنمایی کند.

در مجموع این فیلم فقدان اعتماد اجتماعی را بازگو می‌کند. در اپیزود اول جدایی و اختلاف یک زن و شوهر که ناشی از عدم اعتماد و یک نوع رفتار دوگانه در شخصیت مرد است که این عامل باعث می‌شود ظاهر و باطن او با هم فرق کند.

در این فیلم به نوعی یک نوع هراس از دیگری در زندگی مدرن شهری را می‌بینیم که ارتباط انسانی در آن در حال گسست است و هیچ اعتمادی وجود ندارد.یکی دیگر از نقاط قوت این فیلم این است که در بستری کاملاً اجتماعی طنز موقعیت ایجاد می‌کند، طنزی ناخواسته که به بازنمایی معنایی اثر نیز کمک می‌کند.

"لطفا مزاحم نشوید" اثر خوش ساختی است و ریتم کار کنترل شده است و شخصیت‌ها جالب و جذاب هستند، نحوه فیلمبرداری بیشتر دوربین روی دست است و التهاب فضای داستان را به خوبی نشان می‌دهد و عجله و شتاب آدم‌ها را به خوبی تصویر می‌کند و البته هر سه اپیزود مانند نخ تسبیه به هم وصل هستند و شلختگی در اپیزودها دیده نمی‌شود و کمیک بودن داستان‌ها باعث می‌شود از تلخی کار کاسته شود. بازی باران کوثری نیز اغراق‌آمیز است اما سایر بازیگران به دلیل سبقه تئاتری بازی قابل قبولی ارائه داده‌اند.

سیدرضا صائمی