زندگی مرد سبیل مسواکی

نوشتن از چارلی چاپلینی که همه او را می‌شناسند و تصویر مشخصی از او در ذهن دارند کار سختی‌است. به خصوص که خودش هم در ۲ کتاب «زندگی‌نامه من» و «زندگی‌نامه من در سینما» به تفصیل درباره …

نوشتن از چارلی چاپلینی که همه او را می‌شناسند و تصویر مشخصی از او در ذهن دارند کار سختی‌است. به خصوص که خودش هم در ۲ کتاب «زندگی‌نامه من» و «زندگی‌نامه من در سینما» به تفصیل درباره زندگی عادی و سینمایی خودش نوشته است. این است که‌تلاش کردم در این نوشته بیشتر به جنبه‌هایی از زندگی او بپردازم که در آثار سینمایی او تأثیرگذار بوده‌اند. تأثیرگذارترین این اتفاقات تولد او بود ۱۶ آوریل ۱۸۸۹ (۲۸ فروردین) است.

والدین او هر دو از بازیگران سالن موسیقی بزرگ لندن بودند. وقتی پدر چارلی برای رفتن به نیویورک از همسرش جدا شد، ‌هانا چاپلین سعی کرد موقعیت خود را در تئاتر لندن تثبیت کند، اما متأسفانه صدایی قوی نداشت و بیشتر در اجرای پانتومیم متبحر بود. چارلی چاپلین بعدها اعتراف کرد که هنر پانتومیم را از مادرش فرا گرفته است. اما متأسفانه مادر چارلی به جنون مبتلا شد و فرزندانش مدام از خیریه‌ای به خیریه دیگر سرگردان بودند. همین آوارگی و شهرگردی‌های او تأثیر زیادی در شکل گرفتن شمایل «ولگرد» مهربان و معصوم که در اکثر فیلم‌هایش می‌بینیم؛ داشت. چارلی به‌طوررسمی از سن ۸ سالگی وارد کار تئاتر شد.

در ۱۸ سالگی با تور کمدی مشهور «فرد کارنو» به آمریکا رفت. «مک سنت» یکی از کارگردان‌های مشهور کمدی که اجرای او را در نیویورک دیده بود از چارلی دعوت به همکاری کرد و به این ترتیب چارلی با شرکت «کی‌استون» قرارداد بست. اواخر سال۱۹۱۴ از این شرکت جدا شد و برای استودیوی ایسانی ۱۵ فیلم را کارگردانی کرد. سال ۱۹۱۶ شرکت فیلم موچوال با چاپلین قرارداد بست و در مدت ۱۸ ماه وی ۱۲ فیلم بلند کمدی برای آن‌ها ساخت که یک رکورد تازه در تاریخ سینما محسوب می‌شد. چارلی در فاصله سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۱۹ م دو کار بسیار مهم انجام داد. اول شرکت فیلم‌سازی خودش را تأسیس کرد و دیگر این‌که در مقابل سیستم قدرتمند ‌هالیوود با همکاری تنی چند از بازیگران مشهور آن دوره، اتحادیه هنرمندان را تاسیس کرد که ضامن استقلال او از سینمای ‌هالیوود بود.

به این ترتیب توانست در دل سینمای طنز به واکاوی بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی آن دوره نیز بپردازد که اوج آن را در فیلم «عصر جدید» شاهد هستیم. همین رفتار او باعث شد در دوره سرپرستی «جی ادگار هوور» در سازمان اف‌بی‌آی (که امسال کلینت ایستوود فیلمی درباره او ساخته بود) متهم شود که در فیلم‌هایش اندیشه‌های کمونیستی را تبلیغ می‌کند. سرانجام وقتی نمایش فیلم «لایم لایت» به لندن رفت، دیگر به آمریکا برنگشت. او سال‌های آخر عمر خود را در کشور سوئیس گذراند و ۲۵ دسامبر ۱۹۷۷ هنگام خواب از دنیا رفت.

نویسنده: دست قیچی