۲۲ ژانویه ۲۰۰۵ ـ تفسیرنگاران: ادامه مداخله غرب در برخی از بخشهای شوروی سابق؛ پاسخگویی و مقابله پوتین را توجیه خواهد کرد

پس از اعتراف یانوکویچ به شکست خود و به این ترتیب بازشدن راه برای رئیس جمهور اوکراین شدن «یوشچنکو»، ۲۲ ژانویه ۲۰۰۵ برخی از رسانه های غرب این تحول را نوعی شکست سیاسی برای ولادیمیر …

پس از اعتراف یانوکویچ به شکست خود و به این ترتیب بازشدن راه برای رئیس جمهور اوکراین شدن «یوشچنکو»، ۲۲ ژانویه ۲۰۰۵ برخی از رسانه های غرب این تحول را نوعی شکست سیاسی برای ولادیمیر پوتین مرد نیرومند روسیه به تعبیر کرده بودند زیرا که پوتین در پی دور قبلی انتخابات اوکراین، با عجله پیروزی یانوکویچ را تبریک گفته بود و بعدا هم پیش بینی کرده بود که اگر انتخابات دور دوم اوکراین ۲۵ بار تکرار شود نتیجه نخواهد داد مگر این که از نو برگزار شود. پوتین همچنین علنا دولتهای اروپای غربی، آمریکا و اسرائیل را به دادن کمک مالی به انتخابات یوشچنکو متهم کرده بود. «یوشچنکو» هوادار غرب و «یانوکویچ» طرفدار نزدیکی اوکراین به روسیه بود. اوکراین قرنها بخشی از امپراتوری روسیه و بعدا شوروی بود و این وضعیت تا سال ۱۹۹۱ ادامه داشت و نزدیک به نیمی از جمعیت آن روس هستند.

کولن پاول وزیر امورخارجه وقت آمریکا با این که از عمر وزارت او بیش از سه روز باقی نمانده بود، از این فرصت کوتاه استفاده کرد، به اوکراین شتافت و بیست و دوم ژانویه ۲۰۰۵ و پیش از این که یوشچنکو کار ریاست جمهوری را آغاز کند با او ملاقات و پیروزی اش را تبریک گفت و این عکس صمیمانه (عکس مقابل) را با او گرفت. این اقدام پاول بسیار با معنا خوانده شده، که پیروزی غرب در او کراین در معارضه اخیر را بازتاب می دهد.

برخی روزنامه های آمریکا و اروپای غربی با چاپ این عکس، به کنایه مطالبی نوشته بودند که دهن کجی به پوتین از آنها استنباط می شد.

در عوض، رسانه های سایر کشورها به نقل از اصحاب نظر به پوتین اشاره کرده بودند که چگونه با غرب صحبت کند؛ با خشونت - خشونتی که بمانند گذشته از مسکو انتظار آن را دارند. او باید مروری بر گزارش ها و عکسهای مطبوعات شوروی پیش از دهه ۱۹۸۰ کند تا برخورد با غرب را از آنها یاد بگیرد. روسیه از نظر قدرت چیزی از کشورهای اروپای غربی و دیگران کم ندارد لذا باید قاطع باشد و در جای خود تشر بزند، و کوتاه نیاید. قدرت نظامی تنها برای حمله و دفاع نیست، برای اتکاء به آن در مذاکرات و اعمال نظر هم هست و .... جهانیان هنوز نمی توانند جدایی ۱۵ کشور شوروی سابق را از یک بدنه هضم و باور کنند زیرا که قرنها امپراتوری روسیه را تشکیل می دادند و در دوران شوروی هرکدام به صورذت یک ایالت عمل می کردند. فرهنگ این ملل از هم جدایی ناپذیر است.

بعضی از از تفسیرنگاران هم نوشته بودند که عقب نشینی ظاهری پوتین برای آماده ساختن خود برای تعرض در فرصت دیگر است. این تعرض، نظامی نخواهد بود. تعرض راههای متعدد دارد . ادامه مداخله غرب در برخی از بخشهای شوروی سابق؛ پاسخگویی و مقابله پوتین را توجیه خواهد کرد.