شاد بودن و شادکردن

سوگند به خدایی که همه آواها را می‌شنود، هرکس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی را برای او قرار دهد که هنگام مصیبت چون آبی زلال بر او ببارد و تلخی مصیبت را بزداید.

بسیار شنیده‌ایم که فردی می‌گوید شاد نیستم، دنیا برایم لطفی ندارد، دست خودم نیست که نمی‌توانم شادمان باشم و شاید حافظ از زبان چنین کسانی به شیوایی تمام سروده است که:

چگونه شاد شود اندرون غمگینم به اختیار، که از اختیار بیرون است

اما پاسخ شیواتر را حضرت علی(ع) داده است که فرموده است: «سوگند به خدایی که همه آواها را می‌شنود، هرکس دلی را شاد کند، خداوند از آن شادی لطفی را برای او قرار دهد که هنگام مصیبت چون آبی زلال بر او ببارد و تلخی مصیبت را بزداید.» این صحیح است که افسردگی در مواردی یک بیماری است که منشاء آن درون و سرشت فرد و زیست‌شناسی او است و با مراجعه به پزشک درمان می‌شود اما بیشتر موارد افسردگی خفیف است و مهم‌تر از آن، ناشادی بیماری نیست بلکه به دیدگاه فرد به زندگی و به سبک زندگی او مربوط می‌شود و با اصلاح دیدگاه و سبک زندگی می‌تواند به شادمانی تبدیل شود. بسیاری افراد از آنچه ندارند ناشادند اما از آنچه دارند شاد نیستند. به چنین کسانی توصیه می‌شود همیشه به داشته‌ها و به آنچه به دست آورده‌اند، بیندیشند و نه به نداشته‌ها. اگر از قطع دوستی چندساله‌ای ناراحتید، به دوستان عزیز دیگری که دارید بیندیشید، از وجود خانواده، همسایگان و همکاران خوب لذت ببرید، موانع را مانند امتحان ببینید که برای موفقیت آن برنامه‌ریزی و مطالعه و پشتکار لازم است، در سختی‌ها به خداوند تکیه کنید و به او پناه ببرید و با اعتماد به او با نیروی مضاعف در رفع سختی تلاش کنید، برای شادمانی دیگران بکوشید و زمانی که کسی را شاد کنید، از آنجا که شادی مسری است، شما نیز احساس مسرت خواهیدکرد و هم‌آوا با حافظ خواهید گفت:

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند

دکتر فربد فدایی

مدیر گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی