یکشنبه, ۲۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 12 May, 2024
تئاتر خیابانی و نبض جامعه
تابستان بهترین فصل تئاتر خیابانی است؛ هوای گرم، تعطیلی مدارس و دانشگاه ها، افزایش رفت و آمد مردم و حضور بیشتر آنان در بوستانهای شهری، شرایط خوبی را برای هنرنمایی این شاخه از هنرهای نمایشی فراهم میسازد.
در تیر و مرداد امسال هم، اگرچه محوطه تئاتر شهر، باغ هنرمندان و فضاهای باز فرهنگسراهای تهران، میزبان دهها گروه نمایش خیابانی بودند که هزاران تماشاگر را پای هنرنمایی خود نشاندند، با این حال به نظر میرسد نمایشگران تئاتر خیابانی هنوز از نظر هنری و کیفی نتوانسته اند انتظارات مخاطبان را برآورده سازند.
اگرچه اجراهای خیابانی تئاتر طی چند سال گذشته در کشور و بویژه در تهران افزایش یافته است، اما با مروری بر موضوع و شیوههای اجرایی این آثار میتوان دریافت که بسیاری از این نمایشها در تعریف تئاتر خیابانی نمیگنجند.
پیش از هر چیز باید تاکید کرد که هر نمایش میدانی که در فضای باز اجرا میشود و مردم را به دور خود جمع میکند، تئاتر خیابانی نیست. از اینرو خرده نمایشهایی چون معرکهگیری، پهلوانبازی و... را نمیتوان در زمره تئاتر خیابانی محسوب کرد.
از سوی دیگر، از ابتدای قرن بیستم که تئاتر خیابانی به معنای امروزی تعریف شد و شکل گرفت، همیشه وجهی اجتماعی و سیاسی با رویکردی انتقادی داشته است. از اینرو تئاتر خیابانی را باید نمایش اعتراض دانست.
پس از پایان جنگ جهانی اول و ظهور جنبشهای هنری پیشرو نظیر دادائیستها، تئاتر خیابانی به مهمترین تریبون انتقاد از جوامع بورژوازی تبدیل شد.
اگرچه بعد از آن اینگونه تئاتری در دهههای ۴۰ و ۵۰ میلادی قرن بیستم دچار افول شد اما با شکلگیری جنبش دانشجویی در اواخر دهه ۶۰ قرن گذشته در فرانسه، رونقی دوباره یافت.
تئاتر خیابانی در طول سالهای جنگ ویتنام یکی از رسانههای موثر مخالفان لشکرکشی آمریکا به آسیای جنوب شرقی بود و آن روزها در هر شهر اروپایی و آمریکایی میشد اجرای چنین آثاری را دید.
با چنین سابقهای میتوان گفت تئاتر خیابانی نمایش زندهای است که طرح مسائل روز جامعه و پرداختن به واقعیتهای مهم و اساسی از ویژگیهای ذاتی آن است؛ با این تعریف تئاتر خیابانی را میتوان واکنشی هنری نسبت به رویدادها و واقعیتهای جامعه دانست.
از نظر شیوههای اجرایی نیز، تئاتر خیابانی دارای مولفههای ویژه و اختصاصی خود است. اینگونه نمایشی، تئاتری غیرقراردادی است که بدون توجه به دغدغههای گیشه و برای مخاطبان عادی که همان مردم کوچه و بازار هستند، اجرا میشود.
از مهمترین ویژگیهای این تئاتر باید به مشارکت فعالانه تماشاگران در نمایش اشاره کرد؛ این همراهی به گونهای است که دیوارهای میان نمایشگر و تماشاگر برداشته شده و مخاطب در اجرا به نقشآفرینی میپردازد.
تئاتر خیابانی باید موضوع و داستان خود را از جامعه بگیرد و با پالایش آن در صافی هنر، آن را دوباره در جامعه مطرح کند؛ نمایشی از مردم و برای مردم.
برای همین است که در بین تمام شاخهها و انواع نمایش، این تئاتر خیابانی است که بیش از دیگران با نبض جامعه هماهنگی دارد و حال و روز مردم را به سرعت و دقت به نمایش در میآورد.
مرجان توجهی
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
مجلس شورای اسلامی ایران مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس انتخابات مجلس دوازدهم انتخابات مجلس شورای اسلامی فضای مجازی ستاد انتخابات کشور رئیس جمهور دولت سیزدهم
تهران هواشناسی شهرداری تهران زلزله افغانستان سیل سازمان هواشناسی وزارت بهداشت آتش سوزی پلیس بارش باران سلامت
قیمت دلار قیمت طلا قیمت خودرو خودرو گاز حقوق بازنشستگان بورس بازار خودرو بانک مرکزی نمایشگاه نفت ایران خودرو هوش مصنوعی
نمایشگاه کتاب کتاب نمایشگاه کتاب تهران رضا عطاران کیانوش عیاری تلویزیون سینمای ایران نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران دفاع مقدس سینما سریال تئاتر
فناوری
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه فلسطین جنگ غزه آمریکا روسیه حماس سازمان ملل رفح اوکراین نوار غزه
پرسپولیس فوتبال استقلال لیگ برتر هوادار رئال مادرید لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس سپاهان بازی لیگ برتر فوتبال ایران باشگاه استقلال
خورشید شفق قطبی ناسا ایلان ماسک ایالات متحده مریم میرزاخانی نوآوری اپل طوفان خورشیدی گوگل عیسی زارع پور وزیر ارتباطات
سرطان آلزایمر تغذیه رژیم غذایی کاهش وزن فشار خون قهوه استرس زیبایی توت فرنگی بارداری