لباس زنانه ابزار تنبیه نیست

ماجرای برخی تصمیم‌گیری‌ها به اندازه سیاست یک بام و دو هوا یا یکی به نعل زدن و یکی به میخ کوبیدن، سوال برانگیز است.

ماجرای برخی تصمیم‌گیری‌ها به اندازه سیاست یک بام و دو هوا یا یکی به نعل زدن و یکی به میخ کوبیدن، سوال برانگیز است.

ته ماجرای بحث برانگیزی که از آن حرف می‌زنیم به صدور بیانیه مرکز امور زنان ریاست جمهوری و انتقاد از ناجا رسیده اما ابتدایش به دوشنبه هفته قبل در مریوان برمی گردد که نیروهای پلیس در طرح جمع‌آوری اراذل و اوباش این شهر به تن پسران جوان خلافکاری که مردم را به ستوه آورده بودند، شلوار محلی زنانه و روسری پوشانده‌اند، یعنی روسری و شلوار زنانه به جای آفتابه‌، بوق‌ و شمشیر پلاستیکی که تا قبل ازاین به دست و گردن اراذل و اوباش آویزان می‌شد.

پلیس چند سالی است که اراذل و اوباش را با این روش جمع می‌کند و آنها را در محله‌هایی که گردن‌کشی می‌کنند، می‌‌گرداند و گاهی هم از آنها می‌خواهد پشت بلندگو، درست مقابل نگاه مردمی که وحشت در چشم هایشان خانه کرده، با صدای بلند از همه اهل محل عذرخواهی کنند.

اما این اولین‌بار است که یک افسر پلیس با این‌که در حکم دادگاه اشاره‌ای به چرخاندن مجرمان با لباس زنانه نشده است، شخصا تصمیم می‌گیرد برای بیشتر ادب کردن چند مجرم به آنها لباس زنانه بپوشاند و این دقیقا همان اتفاقی است که حساسیت‌زا شده است.

شاید پاسخ ناجا این باشد که این برخورد، سلیقه‌ای بوده و با سیاست‌های کلی پلیس همخوانی ندارد یا شاید بگوید برای جلوگیری از تکرار این اتفاق با شخص خاطی برخورد می‌کند اما موضوعی که مهم است و جای بحث دارد، هتک حرمت پوشش زنانه و حجاب بانوان است، یعنی موضوعی که پلیس در این سال‌ها برای حفظ حرمت آن وقت و انرژی زیادی صرف کرده است.

تناقض موضوع هم در همین نقطه است و سوال اینجاست که چرا نیرویی که ترویج حجاب و عفاف در اولویت‌هایش قرار دارد و همواره بر حفظ شأن زن در زیر چتر حجاب تاکید دارد، در نقطه‌ای از کشور حجاب زنانه را وسیله‌ای برای شکستن هیبت عده‌ای خلافکار قرار می‌دهد؟ باید باور کرد که جامعه ما به حفظ این حریم‌ها نیازدارد و لازم است حالا که دغدغه حفظ حجاب، ترویج عفاف و احترام به شأن و جایگاه زنان را دارد، ابزاری بهتر از پوشش زنانه برای تنبیه و تحقیر مجرمان پیدا کند.

مریم خباز