دانش فردی در سازمان باید به دانش سازمانی تبدیل شود

دانش آفرینی سازمانی یک تعامل پویا و مستمر بین دانش ضمنی و صریح است. این تعامل با تحول و تکامل شیوه‌های مختلف تبدیل دانش شکل می‌گیرد؛ اجتماعی شدن که به گونه‌ای معمول با ایجاد …

دانش آفرینی سازمانی یک تعامل پویا و مستمر بین دانش ضمنی و صریح است. این تعامل با تحول و تکامل شیوه‌های مختلف تبدیل دانش شکل می‌گیرد؛ اجتماعی شدن که به گونه‌ای معمول با ایجاد زمینه تعامل آغاز می‌شود، امکان اشتراک و تبادل تجربه‌ها و الگوهای ذهنی افراد را تسهیل می‌سازد.

دانش توافقی الگوهای ذهنی مشترک و مهارت‌های فنی را موجب می‌شود. برونی‌سازی با بهره‌گیری از استعاره‌ها و ضرب المثل‌ها در خلال دیالوگ یا تفکر گروهی به اعضای تیم کمک می‌کند تا دانش ضمنی خود را که به سختی قابل تبادل است، بیان کنند و در نهایت باعث پدید آمدن دانش مفهومی‌می‌شود.

ترکیب که در نتیجه شبکه سازی دانش جدید و دانش موجود بخش‌های دیگر سازمان حاصل می‌شود، دانش را در قالب یک محصول، خدمت یا سیستم‌های مدیریتی جدید متبلور می‌سازد. دانش سیستماتیک محصول نهایی این مرحله از فرایند تبدیل دانش است. در نهایت یادگیری از راه عمل که موجب درونی‌سازی می‌شود و دانش عملی را پدید می‌آورد.

این محتواهای دانش در فرایند دانش آفرینی با هم در تعاملند. بنابراین، فرایند تبدیل دانش به عنوان استراتژی اثربخش در ایجاد یکپارچگی و هم افزایی بین دانش فردی و دانش سازمانی که به گونه‌ای اساسی ماهیتی ضمنی و صریح دارند، قابل ملاحظه است. درک این فرایند نیز مستلزم شناخت و فهم مراحل و شیوه‌های مختلف آن است؛ به گونه‌ای که چگونگی تبدیل دانش ضمنی (فردی) به دانش صریح (سازمانی) را به تصویر می‌کشد.