جهان پهلوان حسین رضازاده

قربان جهان پهلوان برویم که از مدال گرفتنش همه خوشحال می شوند هم آنهائی که برحقند و هم آنهائی که باید روسیاه باشند و نیستند

و دوباره جهان پهلوان بود که سرحالمان آورد و زیر بال و پرمان را گرفت. که اگر نمی‌گرفت، مشکل می‌شد تا از این‌همه شرمندگی سر بالا بیاوریم. البته تا بوده همین بوده. دیگر عادت داریم به سرافکنده شدن توسط دیگران و بعد نجات به‌دست ابرقهرمان جادوئی. اتفاقاً مزه‌اش هم بیشتر است. برای ما که ملت دقیقه ۹۰ هستیم، رستگاری در دقیقه ۹۱، به ذائقه‌مان خیلی می‌چسبد. آنقدر که به خاطرش بیشتر و بیشتر خواهان این نوع معجزه‌ها باشیم.

مگر وقتی که تیم ملی در استرالیا پس از آن دقایق جهنمی، به یک‌باره معجزه کرد و مجوز صعود به جام جهانی را کسب نمود، تاریخی‌ترین جشن ورزشی ما پس از انقلاب شکل نگرفت؟ اصلاً چرا راه دور برویم مگر همین حاج‌حسین خودمان نبود که در المپیک ۲۰۰۴ یونان، بعد از ناکامی اکثر ورزشکاران و گذشت قریب به ۱۰ روز بدون مدال، طلای اول را برای ما کسب کرد و آبروی از دست رفته را بازگرداند؟ مگر کاروان ما که تا پیش از رضازاده بدون هیچ مدال کسب شده در انتهای جدول رقابت‌ها قرار گرفته بود، پس از شاهکار حاج‌حسین به‌خود نیامد و چند ده رتبه بالا نرفت؟ و مگر آن‌روز برای ما یکی از شیرین‌ترین روزهای المپیک نبود؟

هرچقدر که سرشکستی ناشی از باخت‌های پی‌درپی ورزشکاران خود در المپیک را هم بزرگ جلوه دهیم، نمی‌توانیم آنها را از رسوائی دوپینگ، بدتر بدانیم. حداقل هر چه که بود می‌دانستیم که ملی‌پوشانمان در المپیک مغلوب رقبائی از خود قوی‌تر شده‌اند. دلمان خوش بود که بازی را جوانمردانه واگذار کرده‌ایم اما در رسوائی اخیر هیچ دلخوشی اندکی نیز برای ما باقی نماند چرا که حتی ورزشکاران ما را به‌داخل سالن مسابقه نیز راه ندادند!

به این ننگ اضافه کنید احتمال طلا نگرفتن رضازاده را که اگر این شاهکار را برایمان خلق نمی‌کرد هم از اسب افتاده بودیم و هم از اصل.

حالا که رضازاده طلا گرفته، همه چیز درست مثل سابق است و جای هیچ نگرانی باقی نمانده. شما هم خودتان را نگران نکنید. نه به این فکر کنید که سرنوشت فدراسیون وزنه‌برداری چه می‌شود و نه به آن بیندیشید که آن ۴۰۰ هزار دلار غرامت را چه کسی می‌پردازد.

اصلاً شما هم مثل مسئولان ورزشی‌مان باشید که پی‌گیری واقعیت را کنار می‌گذارند و برای عکس گرفتن با رضازاده، وقت قبلی می‌گیرند! بی‌خیال دوپینگ و بی‌خیال آبروریزی! بگذارید که آقایان عکسشان را بگیرند.

قربان جهان پهلوان برویم که از مدال گرفتنش همه خوشحال می‌شوند. هم آنهائی که برحقند و هم آنهائی که باید روسیاه باشند و... نیستند! هر چه باشد پربیراه نمی‌گفت آن عزیزی که در دومینیکن به رفقایش لبخند می‌زد و می‌گفت: خیالتان تخت! رضازاده که مدال بگیرد، همه چیز یادشان می‌رود!

● قهرمانی حسین رضازاده، این‌بار بی‌سر و صداتر از همیشه

پیکارهای وزنه‌برداری قهرمانی بزرگسالان جهان و اولین مرحله انتخابی المپیک ۲۰۰۸ پکن در غیاب ۹ ملی‌پوش ایرانی با مصاف سنگین وزن‌های مدعی به پایان رسید. در این دوره از مسابقات حسین رضازاده به‌دلیل مثبت اعلام شدن تست دوپینگ ۹ ملی‌پوش این رشته به‌عنوان تنها نماینده کشورمان ۱۰ روز قبل از آغاز دیدارهای دسته ۱۰۵+ کیلوگرم راهی دومینیکن شد تا با قدرت‌نمائی در این مسابقات فاجعه اخیر این رشته را کم‌رنگ‌تر کند.

ستاره وزنه‌برداری کشورمان در آخرین روز از دیدارهای جهانی با ۱۱ حریف قدرتمند روبرو شد و در نهایت با بالای سر بردن وزنه‌های ۲۰۲ و ۲۴۶ کیلوگرم در حرکات یک‌ضرب و دوضرب چهارمین قهرمانی جهان را تصاحب کرد اما چیزی‌که به‌چشم می‌خورد، سطح نه‌چندان بالای این پیکارها بود، به‌طوری‌که اکثر وزنه‌برداران حاضر در این دسته نه تنها موفق به مهار رکوردهای دسته ۱۰۵ کیلوگرم نشدند بلکه یکی دو وزنه‌بردارگروه A به ثبت حدنصاب‌های دسته ۹۴ کیلوگرم اکتفا کردند. شاید فاصله کشور میزبان رقابت‌ها تا کشورهای اروپائی و آسیائی یکی از مهم‌ترین عوامل افت رکوردهای وزنه‌برداران به‌شمار می‌رفت اما قطعاً کنترل شدید دوپینگ وزنه‌برداران از سوی آژانس بین‌المللی مبارزه با دوپینگ و فدراسیون جهانی وزنه‌برداری نیز بی‌تأثیر نبود حتی در بین اسامی حاضر در این پیکارها نام چکیشف روس که در دیدارهای جهانی ۲۰۰۵ قطر به‌راحتی مدال طلای حرکت یک‌ضرب را به‌خود اختصاص داده و قوی‌ترین مرد جهان را از تصاحب آن محروم کرد به‌دلیل استفاده از مواد نیروزا دیده نمی‌شد، بی‌شک این وزنه‌بردار که انصافاً مهم‌ترین حریف پسر ایران است رقابت‌های جهانی سال ۲۰۰۷ و المپیک پکن را نیز از دست خواهد داد و این مسئله از شیوع استفاده از مواد ممنوعه در بین وزنه‌برداران حکایت می‌کند. اما رقابت‌های دسته فوق سنگین با حضور یک پدیده پی‌گیری شد.

وزنه‌برداری از چین که با ۱۸ سال سن توانست رکورد جوانان جهان را ۵ کیلوگرم ارتقاء دهد. چین در تاریخ وزنه‌برداری خود هرگز با چنین سنگین‌وزنی پا به عرصه دیدارهای مهم برون‌مرزی نگذاشته بود. فنگ دونگ که در حرکت دوضرب موفق به مهار وزنه ۲۴۵ کیلوگرم شده و داشته‌های خود را در این دسته به نمایش گذاشت قطعاً یکی از مهم‌ترین حریفان مرد شش طلای ایران در پیکره بازی‌های آسیائی قطر خواهد بود. اما ”حسین رضازاده“ در وضعیتی به‌روی تخته رفت که می‌بایست با قدرت‌هائی همچون ”ویکتور سراباستین“ از لتونی که سال‌ها شاگردی ایوانف را در پرونده داشت و آرتم اواچین از اوکراین، نایب قهرمان پیکارهای جهانی ۲۰۰۳ ونکوور کانادا روبه‌رو می‌شد.

اوراچین پس از ۲ سال محرومیت این‌بار آمده بود تا ناکامی دیدارهای کانادا را جبران کند اما رضازاده باز هم با غریو یا اباالفضل دل میلیون‌ها ایرانی را شاد کرده و با اقتدار سکوی نخست این مسابقات را فتح کرد. در هر صورت دیدارهای جهانی امسال نیز با غیبت وزنه‌برداران توانمندی همچون شاهین نصیری‌نیا، محمدحسین برخواه، سعید علی‌حسینی، سجاد بهروزی، رسول تقیان و علی دهقانیان به پایان رسید تا وزنه‌بردار اسطوره‌ای کشورمان پس از بازگشت به ایران جهت مصاف با مدعیان آسیائی به تمرین و آماده‌سازی زیر نظر پاکیزه جم بپردازد.