آدم‌ها زحمت بزرگ شدن را به خود نمی‌دهند

مقررات اینگونه می‌گوید: اینک خیال و خیالپردازی حاکم است. ما لنگ لنگان پیش می‌رویم، هر یک در طلب خیال‌ها و توهمات خویش! هرگز به هم نمی‌رسیم، پس خود را با سهل ترین روش ممکن شکست …

مقررات اینگونه می‌گوید: اینک خیال و خیالپردازی حاکم است. ما لنگ لنگان پیش می‌رویم، هر یک در طلب خیال‌ها و توهمات خویش! هرگز به هم نمی‌رسیم، پس خود را با سهل ترین روش ممکن شکست می‌دهیم.

هرجا که می‌رویم موج آدم‌هاست! فوج فوج و همه شبیه به هم.

چشم انداز زندگی‌مان افقی است. از گوشه چشمانمان دزدکی نگاهی به اطراف می‌اندازیم، تلویزیون را در سطحی قرار می‌دهیم که راحت به تماشا بنشینیم وامتیازات را شاهدیم که به شکل افقی در عرض صفحه تلویزیون به سرعت بالا و پایین می‌روند.

از آینه کوچک کنار دستمان، آن چه را به سمت ما جاری است می‌بینیم، چیزی مثل تعلق و نزدیکی.

بزرگسالان به سمت نوجوانی پس می‌روند و نوجوانان که چنین می‌بینند، تمایلی به بزرگ شدن ندارند