کاش رسانه ها جناحی بودند

بیش از ۱۲ سال از روزهایی می گذرد که عده ای از فعالان سیاسی, جدی ترین اعتراضات خود به رفتار »جـنـاحـی« برخی رسانه های حکومتی و تریبون های عمومی را آشکار ساختند

بیش از ۱۲ سال از روزهایی می‌گذرد که عده‌ای از فعالان سیاسی، ‌جدی‌ترین اعتراضات خود به رفتار »جـنـاحـی« برخی رسانه‌های حکومتی و تریبون‌های عمومی را آشکار ساختند.

کـسـانی که امروز »اصلاح‌طلب« خوانده می‌شوند در آن زمان از این موضوع ابراز نارضایتی می‌کردند که در »شرایطی نابرابر با یک جناح سـیـاسـی رقابت می‌کنند و اغلب رسانه‌های حکومتی، به نحوی از رقیب آنها حمایت می‌نمایند«. البته در آن مقطع »تقدیر« الهی بر »تدبیر« بعضی بندگان »متوهم« الهی فائق آمد و نتایج انتخابات آنگونه رقم خورد که به تعبیر یک اصول‌گرای سرشناس جناح مسلط بر اغلب رسانه‌ها را به »کُما« برد. در آن زمان پـیـروزِ انتخابات جناحی بود که جناح مقابل آن، دسـتـرسـی تـبـعـیض‌ا~میز به بسیاری از رسانه‌های غیرخصوصی داشت و لابد همین نتیجه، می‌توانست رضایت خاطر اصلاح‌طلبان را فراهم کند. اما مگر می‌شود کسی دلسوز امروز و فردای کشور باشد واز اینکه عدم اعتماد اکثریت مردم به »رسانه‌های پرخرج عمومی« افشا می‌گردد، اظهار خوشحالی کند؟ به هر حال تصور می‌شد نتایج آن انتخابات، تجدیدنظر در رفتار و گفتار برخی رسانه‌ها و رسانه‌داران را به دنبال خواهد داشت که متاسفانه، اینچنین نشد و در مراحل بعدی نیز، بسیاری از تریبون‌های عمومی در اختیار طرفداران یک جناح خاص بود تا ‌ ‌حتی اگر سخن جذابی برای دفاع از عملکرد خود ندارند از طریق آن تریبون‌ها، به تسویه حساب با »جناح رقیب« بپردازند که انصافاً باید اعتراف کرد در استفاده از این امکان، کوچک‌ترین کوتاهی از خود نشان ندادند! اکنون به نظر می‌رسد بایستی چراغ به دست گرفت و به دنبال یافتن شرایط همان سال‌های پیشین بود! اگر آن روز، بسیاری از رسانه‌های عمومی، در خدمت اهداف یک جناح بودند امروز اغلب آن رسانه‌ها، حتی آن جناح را رها کرده و تنها به فکر مخفی کردن ضعف‌های یک نفر و افزایش روزافزون تبلیغ برای او هستند.

از نظر این رسانه‌ها، هر کس منتقد احمدی‌نژاد باشد یا به رقابت با او بیندیشد، مستحق هرگونه ملامت و اهانت می‌باشد. در شرایط جدید، اگر یک اصولگرا سخنی بگوید که احتمالی از تضعیف‌ جایگاه انتخاباتی احمدی‌نژاد در آن مشاهده شود رسانه‌هایی که یک روز در فکر تقویت محافظه‌کاران (اصولگرایان) در برابر اصلاح‌طلبان بودند بلافاصله او را مورد حملات عصبی خود قرار می‌دهند. برای اینگونه رسانه‌های شیفته، فرقی هم نمی‌کند که این اصولگرا، یک روحانی مبارز باشد که از دوره طفولیت احمدی‌نژاد، مبارزات انقلابی خود را آغاز کرده یا یک رزمنده اصولگرا باشد که در زمان جنگ، احمدی‌نژاد و هزاران نفر دیگر تحت فرماندهی او جنگیده‌اند. البته بیش از آن که برخی رسانه‌ها مورد انتقاد قرار گیرند باید به سراغ کسانی رفت که در رسـانه‌های خود، احمدی‌نژاد را از یک انسان با خصلت»خاکی« در سال ۱۳۸۴ - که عامل عمده را‌‌ی‌آوری او بود - به یک موجود »افلاکی« تبدیل کرده‌اند. راستی وقتی یک روحانی سرشناس، به جای آنکه »گنجاندن احکام دینی در کتاب‌های درسی« را خواستار شود به مسئولان دولتی توصیه می‌کند که »نامه احمدی نژاد به بوش« را در کتاب‌های آموزشی بگنجانند، آیا برخی رسانه‌های ذی‌نفع، حق ندارند که هرگونه رقابت‌ با احمدی‌نژاد را برنتابند؟

هـنـگامی که رئیس تشکل نظارتی، از زبان یک مسلمان سوری، جایگاه ویژه برای احمدی‌نژاد قائل می‌شود و زمانی که یک مشاور رئیس جمهور بـدون تـوجـه بـه پـیـامدهای سخن خود می‌گوید »در خارج از کشور نزدیک است که احمدی‌نژاد را بپرستند« آیا می‌توان برخی رسانه‌های عمومی را مورد عتاب قرار داد که چرا این موجود »یگانه« را تا این حد تقدیس می‌کنید؟ هنگامی که بسیاری از تریبون‌داران، به بهانه جلوگیری از تضعیف احمدی نژاد، چشم خود را بر بعضی مسائل در دولت نهم - از جمله اظهار دوستی با اسرائیل، اهانت به قرآن کریم در حضور مقام دولتی و... - می‌بندند، آیا لجن مال کردن رقبای اصولگرا و اصلاح‌طلب احمدی نژاد در روزنامه دولتی، جای تعجب دارد؟ مگر غیر از این است که بسیاری از دلسوزان دیروزینِ »معیشت مردم« امروز در برابر افزایش روزافزون ِ»مشکلات مردم«، مُهر سکوت برلب زده‌اند؟ آیا در این شرایط نباید توقع داشت که هر کس از دولت نهم انتقاد می‌کند مورد هتاکی برخی تریبون‌های عمومی قرار گیرد؟ وقتی مقام ناظر بر انتخابات در یک نشست مرتبط با انتخابات، به تجلیل از رئیس دولت نهم - که امروز کاندیدای انتخابات دهم است - می‌پردازد آیا جای تعجب ‌دارد که برخی رسانه‌های عمومی به تبلیغ هر روزه برای احمدی‌نژاد- به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری دهم - و تخریب رقبای احتمالی او در دو جناح بپردازند؟

ظاهراً به اصلاح رفتار جناحی برخی رسانه‌ها و تریبون‌ها امیدی نیست. پس بهتر است در آرزوی بـازگـشـت همان روزهایی باشیم که آن رسانه‌ها، یک مجموعه سیاسی کشور را مورد عنایت قرار می‌دادند نه آنکه مانند امروز همه را زیرپای یک نفر قرار دهند و به خاطر آن یک نفر، هر نوع حمله، هتاکی و حق کُشی نسبت به سایر افراد اعم از اصلاح‌طلب، اصولگرا و بی‌طرف را برای خود مجاز بدانند!‌