اخـلاق در خـانـواده

به یاد دارم وقتی کودک بودم برنامه اخلاق در خانواده طرفداران زیادی داشت؛ آن موقع که جنگ بود، آن زمان که تلفن‌همراه و اینترنت نبود،حتی تلفن‌ هم زیاد نبود، آن موقع خانواده‌ها …

به یاد دارم وقتی کودک بودم برنامه اخلاق در خانواده طرفداران زیادی داشت؛ آن موقع که جنگ بود، آن زمان که تلفن‌همراه و اینترنت نبود،حتی تلفن‌ هم زیاد نبود، آن موقع خانواده‌ها دور هم جمع می‌شدند تا اخلاق در خانواده ببینند...

حالا سال‌ها گذشته، تلویزیون و رادیو ده‌ها شبکه دارند، ماهواره و اینترنت پر سرعت و بهترین گوشی‌های همراه را داریم و منتظر پیشرفته‌ترشان هستیم و همه مستقلیم ولی تک‌تک. وقتی ایرانی هستیم، یعنی بدون آیین‌ها و روش‌های ایرانی نمی‌توانیم زندگی کنیم. حتی در دورترین چشم‌اندازهای سنت‌های ایران زمین، نقش خانواده پررنگ است و هرچه کنیم دوری از خانواده را جز یک بیماری در جامعه نمی‌یابیم چون ایرانی هستیم. برای یک اروپایی، ماجرا متفاوت است، خیلی هم متفاوت، اما ایرانی باید در خانواده رشد کند و بالنده شود تا منشاء حرکتی مثبت در جامعه به سوی رشد اخلاقی باشد. از نظر ما ایرانی‌ها، آدمی قابل‌اعتماد و حتی قابل اعتناست که سر سفره پدر و مادر بزرگ شده باشد. آیا جامعه امروز ما خوش‌اخلاق است؟ بی‌شک پاسخ مثبت به این سوال یک شوخی است و اوضاع از این بدتر هم خواهد شد اگر آرامش را دوباره به خانه‌ها نیاوریم و خانواده را جدی نگیریم. خانواده آینده ایرانی کم‌جمعیت‌تر و گسسته‌تر خواهدشد زیرا دارد یادمان می‌رود سفره و بزرگ‌تر حرمت دارد، فامیل حرمت دارد و حرمت، حرمت دارد. از مسوولان فرهنگی هم کاری برنمی‌آید. اگر هم بربیاید، یک هزارم یک کتاب بوستان سعدی نیست. به جای صدور دستور و بخشنامه، برای نسل آینده «بوستان» و «گلستان» بخوانیم تا حرمت بگذارند خانواده آینده ایرانی را.

احسان کرمی

مجری