۶ تیر ـ ۲۷ ژوئن ـ روزی كه ایرانیان دوباره بر سراسر ایران حاكم شدند

ایالت كرمان ۲۷ ژوئن سال ۹۶۷ ملادی (ششم تیرماه) به متصرفات فناخسرو دیلمی پیوست. در آن زمان ایالت كرمان كه جنوب آن را خلیج فارس و دریای عمان تشكیل می داد به مراتب وسیعتر از امروز …

ایالت كرمان ۲۷ ژوئن سال ۹۶۷ ملادی (ششم تیرماه) به متصرفات فناخسرو دیلمی پیوست. در آن زمان ایالت كرمان كه جنوب آن را خلیج فارس و دریای عمان تشكیل می داد به مراتب وسیعتر از امروز بود. با پیوستن كرمان به قلمرو عضدالدوله، سراسر ایران دارای حكومت های ایرانی شد كه سامانیان و آل بویه سهم بیشتری داشتند. قلمرو عضدالدوله پس از پیوستن كرمان، شامل سراسر جنوب و مركز ایران بود.

فناخسرو معروف به عضدالدوله پسر ركن الدوله در اصفهان به دنیا آمده بود. پدر و دو عموی او از دیلمان (شمال ایران) برخاسته بودند كه به همراه «ماكان كاكی» و مرد آویز پرچم استقلال ایران و جدا ساختن آن را از قلمرو خلفای عباسی برافراشته بودند و موفق به این كار مهم شدند. بغداد به تصرف علی بویه (عماد الدوله) درآمد و از آن زمان، خلفای عباسی تحت نفوذ و اقتدار ایرانیان قرار داشتند.

از زمان دیلمیان بود كه مذهب شیعه (اثنی عشری) به صورت ستون اصلی ناسیونالیسم ایرانی درآمد. به عبارت دیگر، ناسیونالیسم ایرانی باعث تقویت مذهب شیعه شد. هدف بوئیان دیلمی این بود که ایران را کاملا از عربان دور سازند و ایرانیان راضی به جنگ با عربان شوند که عمدتا غیر شیعه بودند، زیرا که جنگ مسلمان با مسلمان نهی شده است. بوئیان خود را از فرزندان بهرام گور و ساسانیان می دانستند كه در زمان ساسانیان نیز آیین زرتشت ستون اصلی ناسیونالیسم ایرانی بود كه امپراتوری ایران قرنها به صورت یكی از دو ابرقدرت جهان عمل می كرد. علی بویه پس از تصرف بغداد خلیفه وقت عباسی را وادار کرده بود که روز عاشورا با پای برهنه در خیابانهای بغداد راه برود و در ماتم امام حسین ابن علی (ع) سینه بزند.