تنظیم بیان ژن یوكاریوت ها

در یوكاریوت ها مدل اپران وجود ندارد.
مقدار DNA سلولهای یوكاریوتی از پروكاریوتی بیشتر است.
دریوكاریوت ها بدلیل وجود غشای هسته عمل رونویسی (در هسته) و عمل ترجمه (سیتوپلاسم) از هم …

در یوكاریوت ها مدل اپران وجود ندارد.

مقدار DNA سلولهای یوكاریوتی از پروكاریوتی بیشتر است.

دریوكاریوت ها بدلیل وجود غشای هسته عمل رونویسی (در هسته) و عمل ترجمه (سیتوپلاسم) از هم جدا می باشند و در نتیجه فرصت بیشتری برای تنظیم بیان ژن نسبت به پروكاریوت ها وجود دارد.

تنظیم بیان ژن در یوكاریوت ها:

-در هسته --------> قبل از رونویسی ، هنگام رونویسی و بعد از رونویسی

-در سیتوپلاسم---------> پس از خروج mRNA از هسته ، هنگام ترجمه و پس از ترجمه

غالباً تنظیم بیان ژن در یوكاریوت هاهنگام شروع رونویسی است.

در پروكاریوت ها فقط یك نوع RNA پلی مراز وجود دارد ولی در هسته یوكاریوت ها سه نوع آنزیم RNA پلی مراز (III,II,I) وجود دارد.

در پروكاریوتها آنزیم RNA پلی مراز مستقیماً می تواند راه انداز راشناسائی كند ولی RNA پلی مراز یوكاریوت ها نمی تواند به طور مستقیم راه انداز را شناسائی كند و به همین دلیل نیاز به یكسری پروتئین های مختلفی تحت نام عوامل رونویسی می باشد.

در یوكاریوت ها معمولاً پروتئین هائی كه عمدتاً ازنوع فعال كننده می باشند به قسمت هائی از DNA (توالی افزاینده) متصل شده و رونویسی را تحت تأثیر قرار می دهد (افزایش رونویسی) در صورتی كه این فعال كننده ها در سلولهای پروكاریوتی وجود ندارند.

توالی افزاینده:

توالی هائی از DNA كه با راه انداز هزاران نوكلئوتید فاصله داشته اما رونویسی را تحت تأثیر قرار می دهد.

شیوه عمل توالی افزاینده:

بین توالی افزاینده و راه انداز حلقه ای ایجاد می شود كه موجب می شود فعال كننده ای كه به توالی افزاینده متصل است بتواند عوامل رونویسی متصل به راه انداز را فعال كند.

فعال كننده خود یك عامل رونویسی است.