گوش‌ها و آدم‌ها

گوش‌های ما مسوول دو حس حیاتی اما کاملا متفاوت هستند: شنوایی و تعادل. صداهای تشخیص داده شده از طریق گوش‌ها، اطلاعات اساسی را درباره محیط بیرون به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند …

گوش‌های ما مسوول دو حس حیاتی اما کاملا متفاوت هستند: شنوایی و تعادل. صداهای تشخیص داده شده از طریق گوش‌ها، اطلاعات اساسی را درباره محیط بیرون به ما می‌دهند و به ما اجازه می‌دهند با روش‌های پیچیده‌ای مانند گفتار و موسیقی ارتباط برقرار کنیم. علاوه بر این، گوش‌ها در حس تعادل ما نیز سهم دارند. درک ناخودآگاه وضعیت بدن در فضا به ما اجازه می‌دهد بایستیم و حرکت کنیم، بدون آنکه زمین بخوریم...

ساختمان گوش

گوش از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده است. امواج صوتی مراحل مختلفی را درون گوش طی می‌کنند تا به اعصاب شنوایی تبدیل شوند. این امواج بر هر کدام از اجزای گوش درونی تاثیر می‌گذارند (تقویت، جمع‌آوری، تغییر فرکانس، انتقال و...) و به اعصاب شنوایی می‌رسند. ساختمان گوش از قسمت‌های مختلفی تشکیل شده است.

گوش خارجی

گوش خارجی امواج صوتی را جمع‌آوری و متمرکز می‌سازد و از دو قسمت تشکیل شده است.

۱) لاله گوش

لاله گوش در غالب حیوانات متحرک است و برای جمع کردن و هدایت امواج صوتی و تشخیص جهت صدا به کار می‌رود و ممکن است به طرف منبع صوت متوجه شود. در انسان لاله گوش بی‌حرکت است ولی تا اندازه‌ای جهت صوت را می‌تواند تشخیص دهد.

۲) مجرای گوش خارجی

مجرای گوش خارجی لوله‌ای‌ است که تقریبا ۲ تا ۳ سانتی‌متر طول دارد و در حدود یک سانتی‌متر مکعب حجم دارد و به پرده صماخ ختم می‌شود. ارتعاشات صوتی تا قسمت انتهایی این لوله به وسیله هوا منتقل شده، پس از آن به وسیله محیط‌های جامد و مایع به گوش میانی انتشار می‌یابد.

پرده صماخ

پرده صماخ غشایی است که به وسیله اصوات با فرکانس‌های مختلف مرتعش می‌شود. درجه کشش آن از محیط به طرف مرکز تدریجا زیاد شده و به همین علت است که هر قسمت از این پرده به وسیله فرکانس معینی مرتعش می‌شود.

گوش میانی

گوش میانی امواج را تقویت و منتقل می‌کند. گوش میانی در حفره استخوانی موسوم به حفره سماخی قرار دارد و به وسیله شیپوراستاش به حلق می‌رسد. ارتعاشات هوا که از گوش خارجی به پرده صماخ می‌رسد، به وسیله چهار استخوان کوچک که یکی پس از دیگری متکی به هم مفصل شده است، به گوش داخلی منتقل می‌گردد. این چهار استخوان بر حسب شکلی که دارند شامل چکشی، سندانی، عدسی و رکابی است. وظیفه آنها کم کردن دامنه ارتعاشات و در نتیجه افزایش تغییرات فشار است.

پنجره بیضی

استخوان چکشی به پرده صماخ و استخوان رکابی به پنجره بیضی ختم می‌شود که سطح آن ۴ مرتبه از پرده صماخ کوچک‌تر است چون سطح صماخ ۱۴ مرتبه از سطح بیضی بزرگ‌تر است لذا فشار در پنجره بیضی ۱۴ مرتبه زیاد می‌گردد. این بهترین وسیله‌ای است که می‌توان انرژی ارتعاشی یک محیط با وزن مخصوص کم را (هوا) به محیطی با وزن مخصوص زیاد منتقل نمود.

پنجره گرد

در گوش میانی، پنجره دیگری وجود دارد که به پنجره گرد موسوم است. پنجره گرد و پنجره بیضی حد فاصل بین گوش داخلی و میانی است. پنجره بیضی ارتعاشاتی را که به پرده صماخ می‌رسد، از طریق استخوان‌های گوش میانی به گوش داخلی منتقل می‌کند و پنجره گرد سبب می‌شود مایع گوش داخلی که در محفظه غیرقابل ارتعاشی قرار دارد، بتواند مرتعش شود.

گوش داخلی

گوش داخلی امواج منتقل شده از گوش میانی را دریافت و آن را به امواج شنوایی تبدیل می‌کند. گوش داخلی اصلی‌ترین قسمت گوش است و از چند قسمت تشکیل شده است.

مجاری نیم حلقوی

در ساختمان گوش سه مجرای نیم حلقوی واقع شده است که برای حفظ تعادل بدن در فضا به کار می‌رود و در امر شنیدن تاثیر ندارد.

حلزون

در زیر مجاری نیم حلقوی، حلزون قرار گرفته که حفره‌ای پیچیده به شکل حلزون است و به وسیله دریچه بیضی به گوش میانی مربوط می‌شود. تعداد حلقه‌های این مارپیچ ۵/۲، طولش ۳۸ میلی‌متر و قطر قاعده آن در حدود ۳/۳ میلی‌متر است. حلزون از مایعی پر شده و به وسیله دو پنجره به وسیله غشای مسدود به حفره صماخی ارتباط دارد. یکی پنجره بیضی که ارتعاشات را دریافت می‌کند و دیگری پنجره گرد است و عمل آن این است که به مایعی که در حلزون قرار دارد، امکان ارتعاش می‌دهد.