قضاوتت را درست و متعادل کن...

برای اینکه نگاه خوشی به آد‌م‌ها داشته باشی، به جای اینکه برای خودت یک قهرمان بسازی، یک واقعیت بساز...
دیدی یه وقت‌هایی ما از آدم‌ها انتظارهای زیادی داریم...مثلا از یک نفر تو ذهنمون …

برای اینکه نگاه خوشی به آد‌م‌ها داشته باشی، به جای اینکه برای خودت یک قهرمان بسازی، یک واقعیت بساز...

دیدی یه وقت‌هایی ما از آدم‌ها انتظارهای زیادی داریم...مثلا از یک نفر تو ذهنمون بت می‌سازیم و بعد دائم با این ذهنیتمون اون طرف رو می‌سنجیم! حالا خدا نکنه این بیچاره یک خطایی بکنه، آنچنان از عرش کبریایی هلش می‌دیم به قعر جهنم که... حالا اونی که تو ذهنمون خیلی خوب و کامل بود تبدیل میشه به یک شخصیت خیلی بد و منفی و ناقص و سراسر عیب...آن وقت ما می‌مانیم و تناقض و ناامیدی....

خیلی از برداشت‌ها تو ذهن ماست؛ مثلا از روی چهره یک نفر می‌گوییم: چه قیافه خوب و صمیمی ‌داره، بعد یک فایل با توجه به برداشت‌هامون از اون طرف تو فکرمون درست می‌کنیم و حالا انتظار داریم این طرف همونی باشه که ما انتظار داشتیم.

برای اینکه نگاه خوشی به آد‌م‌ها داشته باشی، به جای اینکه برای خودت یک قهرمان بسازی، یک واقعیت بساز، بدان هر آدمی‌ اشتباه داره... سعی کن نقاط قوت و ضعفش رو باهم ببینی و از هر دوشون درس بگیری و به اون طرف به عنوان یک انسان متعادل نگاه کنی، اینجوری نه خودت با دیدن یک جنبه منفی شوکه میشی و سرخورده، نه اون بیچاره رو خرد می‌کنی!

نه از آدم‌ها برای خودت یه قدیس بساز و نه خیلی زود تبدیل به اهریمنش کن، آدم‌ها رو یک آدم در نظر بگیرید با ظرفیت‌های متفاوت... تو قضاوتت را درست و متعادل کن و این را به مسائل دیگر زندگیت تعمیم بده...