ماچت

رابرت رودریگس به ساخت فیلم های مهیج همراه با خشونت بسیارش با کمی چاشنی بهره کشی برگشته است

سه سال طول کشید، اما بالاخره "ماچت" که تریلر زیبای آن یاد فیلم درجه دوی "گریند هاوس" را به نمایش گذاشت، به بازار آمد. و مطمئن باشید که هر کسی که به این فیلم راغب شده، با تجسم عالی رابرت رودریگس و دستیارش ایتن منیکس که هرآنچه را می خواهید برآورده کرده اند، ناراضی نخواهید ماند.

"ماچت" تولیدات درجه دوی دهه ی ۷۰ را یادآور می شود با تاخت و تازهای سنگدلانه و خشونت بار، خون ریزی های فجیع، برهنگی های بی دلیل و خنده های بی معنی و مقداری هجوهای سیاسی به روز به عنوان چاشنی مجموعه. اما آنچه که در تریلر فیلم جذاب به نظر می رسید در خود فیلم بسیار خسته کنند از آب درآمد.

دنی ترجو- یک چهره سنگی کهنه کار نقش مکمل فیلم های اکشن که شهرت فراگیرش از فیلم هایی چون "دسپرادو"، "هوای مخالف" تا صحبت کردن در بازی "دزد قدیمی اتومبیل" و بازی کردن در سریال آبکی "جوان و خستگی ناپذیر" است- احتمالاً تنها باری است که به عنوان نقش اول انتخاب می شود. او یک فدرال مکزیکی بازنشسته است که بعد از یک افتضاح که در آن یک مهره ی اصلی در تجارت مواد مخدر(استفن سیگال، که شبیه به کارهای آخری مارلون براندو شده است) زن و بچه اش را می کشد، به تگزاس می آید و به عنوان کارگر روز دستمزد مشغول به کار می شود.

ماچت خودش را درگیر بحث دامن گیر مهاجرت می کند، آنجا که ترجو تاییدیه ی ترور سناتور تگزاس (رابرت دنیرو، که آشکارا از لهجه ی جنوبی اش لذت می برد) را امضا می کند.

وقتی ماجرا لو می رود، ماچت فقط موفق می شود سناتور را زخمی کند و آرای او را بی دلیل بالا برد. در حالی که چندین تبهکار، از جمله یک تاجر رشوه خوار (جف فاهی) همراه با مریدان بسیارش و یک پلیس خون خوار خود خوانده( دان جانسن، به طور خنده داری عنوان معرفی شده را گرفته)، به دنبال او هستند مجبور به فرار می شود. یاران او از جمله برادر کشیش لامذهبش (چیچ مارین) رهبر شبکه مهاجرت زیرزمینی (میشل رودریگس) که در یک فروشگاه تاکو(نوعی پیراشکی مکزیکی) کار می کند، و یک کارآگاه خصوصی (جسیکا آلبا) که رابطه اش به یک رابطه ی احساسی تبدیل می شود.

این توطئه ی پیچیده در واقع دلیلی است برای کارهای خشونت بار که ماچت در آن رغیبش را با عنوان اشیاء نوک تیز که دم دستش است، از لوازم جراحی گرفته تا تیغ های برنده (جنگ با دستگاه های علف هرزبُر را از یاد نبریم تا مشتری های پولدار لس آنجلس حواسشان باشد تا برخورد خوبی با باغبانانشان داشته باشند) از پا در می آورد. همه ی این ها با بودجه ی همیشه محدود کارگردان به خوبی و توانمند کنار هم چیده شده است، مثل آنجا که ماچت که همه ی آدمکشان را در دم می کشد یا آنجا که توسط روده ی یکی از قربانی هایش از ساختمان پایین می رود، مطمئناً مخاطب را از حیرت به تعجب می اندازد.

همانند "گریند هاوس" رودریگس تلاش خود را می کند تا فیلم مانند جلوه ای از فیلم های استثماری دهه ی ۷۰ از آب در آید. حتی برفک های روی تصویر را هم تقلید کرده است. (او حتی برای قهرمانش یک تکه کلام جور کرده هر چند که "ماچت، اس ام اس نزنید" به محبوبیت "روزم را بساز" نمی شود) گروه بازیگران- از بازیگران اسکار گرفته (دنیرو) تا بازیگر از یاد رفته ی فیلم های اکشن (سیگال) تا بازیگر کهنه کار فیلم های درجه ی دو (فاهی) تا ستاره ی محبوب روزنامه ها (لینزی لوهان، که دقیقاً آن طور که باید نقش یک معتاد و عشق سکس را به خوبی بازی نمی کند)- حرفی برای گفتن برای همه ی اقشار دارد.

ترجو واقعاً بدن قوی و آماده و حضوری درخشان دارد، اما بازی ملال آور است، شیوه ی موجز او بسیار خسته کننده شده است. با توجه به غرولندهای زنان به رابطه اش با جسیکا آلبا حتی نتوانسته از پس رابطه ی عشقی اش برآید.

یا فیلم از کوره در رفتن ها و درگیری ها را یا نیروهای ضد مهاجرت را نشانه رفته است.- شخصیت سرباز مآبانه ی جانسن که هیچ پشیمانی ای از شلیک کردن به شکم یک زن حامله ی مکزیکی ندارد، و پایان کار به شدت مسخره ی یکی از شخصیت های اصلی- در هر صورت تاثیرات اجتماعی آن در آینده معلوم می شود

اما یک چیز مسلم است، ماچت برگشتنی است حتی ممکن است با بیش از یک دنباله.

▪ اکران: جمعه ۳ سپتامبر

▪ تولید: Overnight Films, Troublemaker Studios

▪ بازیگران: دنی ترجو، استفن سیگال، میشل رودریگس، جف فاهی، چیچ مارین، لینزی لوهان، دان جانسون، جسیکا آلبا، رابرت دنیرو

▪ کارگردان: رابرت رودریگس، ایتن منیکس

▪ فیلم نامه: رابرت رودریگس، آلوارو رودریگس

▪ تهیه کنندگان: رابرت رودریگس، الیزابت آولان، ریک شوارتز

▪ کارگردان هنری: جیمی لیدسی

▪ موسیقی:چینگان

▪ طراح لباس: نینا پراکتر

▪ تدوین: رابرت رودریگس، ربکا رودریگس

▪ زمان: ۱۰۵ دقیقه

مترجم: مونا قنبریان

منبع: هالییوود ریپورتر