سه شنبه, ۲۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 14 May, 2024
مجله ویستا

اقتصاد جنگ در افغانستان


اقتصاد جنگ در افغانستان

در پی فراهم شدن تمامی اقدام های لازم درباره آغاز تهاجمات پیش بینی شده طالبان بر ضد دولت افغانستان, هنوز از كمك های بین المللی وعده داده شده به این كشور جنگ زده خبری نیست

در پی فراهم شدن تمامی اقدام های لازم درباره آغاز تهاجمات پیش بینی شده طالبان بر ضد دولت افغانستان، هنوز از كمك های بین المللی وعده داده شده به این كشور جنگ زده خبری نیست.

به تازگی ایالات متحده، مدعی پرداخت۶ ۱۰‎/ میلیارد دلار به افغانستان شده كه از این مبلغ ۸‎/۶ میلیارد دلار آن به تقویت نیروهای امنیتی افغانستان اختصاص یافته است. آمریكا همچنین ادعا دارد شماری وسایل نقلیه زرهی و اسلحه های سبك به ارتش ملی افغانستان داده .اتحادیه اروپا وعده یك محموله كمكی به مبلغ ۶۰۰ میلیون یورو ( معادل ۷۸۶ میلیون دلار) به افغانستان را تا سال ۲۰۱۰ میلادی داده است. تمركز اصلی این محموله كمكی بر ۳ موضوع اصلاح بخش قضایی، توسعه بخش روستایی و همچنین حل معضل تولید خشخاش و بهداشت است.

هند نیز كمكی بالغ بر ۱۰۰ میلیون دلار برای برقراری صلح و ثبات در افغانستان خواهد كرد. علاوه بر این انگلیس قول داده ۸۰۰ سرباز دیگر را برای مقابله با طالبان به این منطقه بفرستد. اما كدام یك از این وعده ها تحقق یافته است؟ پس تعجب نكنیدكه جورج بوش رئیس جمهوری آمریكا به طور رسمی تصمیم گرفته تا برنامه بازگشت یك واحد نظامی متشكل از ۳ هزار و ۵۰۰ سرباز به كشور خود در این ماه را به تعویق اندازد.

این اقدام دولت آمریكا نشان می دهد كه از ۲۴ هزار سرباز آمریكایی مستقردر افغانستان، حدود نیمی از آن ها به عنوان بخشی ازیك گروه ۳۴ هزار نفری نیروی حافظ صلح ناتو انجام وظیفه می كنندو نیمی دیگر تحت فرمان ارتش آمریكا هستند.

دموكرات ها از آغازین روزهایی كه اداره كنگره آمریكا را به عهده گرفتند تصریح كردند كه آمریكا دوباره توجه خود را به سوی افغانستان معطوف نموده و كمك های نظامی و غیر نظامی بیشتری به افغانستان خواهد كرد. بنابراین اعضای ارشد حزب دموكرات از جمله هیلاری كلینتون و نانسی پلوسی در ماه گذشته از افغانستان دیدار كردند. اگر چه تمدید تعهدات درباره افغانستان مورد استقبال قرار گرفته است، اما تأكید قاطع بر دستیابی به صلح با استفاده از راهكار نظامی - همانطور كه در گذشته نیز وجود داشته- احتمال موفقیت چندانی ندارد.

راهكارهای نظامی به تنهایی قادر به حل مشكلات اساسی افغانستان نیستند و این كشور برای توسعه، بازسازی و بهبود عملكرد دولت علاوه بر آن ها به كمك های بیشتری نیاز دارد. این مشكلات تنها ریشه در خود افغانستان ندارند.

به باور مقام های غربی، صلح قابل قبول در افغانستان منوط به نابودی زیربنای اصلی حمایت از تروریست در پاكستان و دستگیری طالبان و رهبری القاعده در این كشور است. طالبان و القاعده حملات بر ضد نیروهای افغان و نیروهای نظامی غربی را در پایگاه های عملیاتی خود واقع در استان بلوچستان پاكستان و مرزهای شمال غربی طراحی می كنند.

مطالعه سیاست های كمكی در ۵ سال گذشته بسیاری از تحلیل گران را متقاعد كرده است كه چنانچه اجرای استراتژی بین المللی كمك به افغانستان با همان فرض قبلی ادامه یابد در آن صورت نمی توان انتظار زیادی از بهبود اوضاع امنیتی داشت. این تصوری ساده لوحانه و خطرناك است كه با بیشتر كردن نیروهای ناتو و افزایش اختیار عمل نیروهای آمریكایی به عنوان راهكارهای موجود می توان طالبان را شكست داد.

افزایش عملیات نظامی ناتو در افغانستان و گسترش جست و جوهای نیروهای نظامی آمریكایی برای یافتن نیروهای القاعده و طالبان، سبب به خطر افتادن جان عده بیشتری از سربازان آمریكایی و اروپایی و كاهش ذخایر مورد نیاز جامعه بین المللی به منظور سرمایه گذاری در ارتش ملی افغانستان و بازسازی و توسعه جامعه شهری می شود.

در حالی كه میانگین هزینه هر سرباز ناتو مستقر در افغانستان، ۵ هزاردلار در ماه است، هر سرباز ارتش ملی افغانستان ماهیانه به طور متوسط تنها ۶۰ دلار دستمزد می گیرد. برنامه هایی از قبیل اختصاص حقوق بیشتر به اضافه برنامه های آموزشی بهتر، برای كاركنان ارتش ملی افغانستان و پلیس ملی افغانستان، مطمئناً افغان های بیشتری را جذب نیروهای امنیت ملی خواهد كرد و هزینه بالای ترك خدمت كاركنان قدیمی تر كاهش خواهد یافت.

بنابراین لازم است كه استراتژی جدیدی جایگزین ذخایر مصرف شده در زمینه توسعه فعالیت نیروهای آمریكایی و ناتو شود. مشكل ترین قسمت این استراتژی، مستلزم وجود صلاحیت اخلاقی و شهامت ایالات متحده در خاتمه دادن به جست وجو ها برای یافتن نیروهای القاعده و طالبان است. چنانچه سازمان دفاعی ایالات متحده با سیاست جنگ بر ضد ترور، خود درگیر جنگ در افغانستان شود در آن صورت ناتو قادر نیست به عنوان یك قدرت باثبات در افغانستان ادعای حق كند، در حالی كه ناتو چنین قدرتی را در كوزوو و بوسنی هرزگوین داشت.

ترجمه: آزاده حاج اسفندیاری

منبع: آسا تایمز