حکمت پنهان الهی

درد ورنج,عوامل رشد و کمال آدمی هستند که چون متأسفانه از این جنبه به آنها نگریسته نمی شود,پذیرش آنها نیز همواره کاری دشوار و سخت به نظر می آید

درد ورنج،عوامل رشد و کمال آدمی هستند که چون متأسفانه از این جنبه به آنها نگریسته نمی‌شود،پذیرش آنها نیز همواره کاری دشوار و سخت به نظر می‌آید.اگر ما انسان‌ها به درستی بیندیشیم،متوجه خواهیم شد انسان از زمانی که متولد می‌شود تا زمانی که دوران پیری را پشت سر می‌گذارد، با سختی‌هایی مواجه می‌شود که این سختی‌ها او را پخته و قوی می‌گرداند ولی چون راه مبارزه با آنها را یاد نمی‌گیرد،در نتیجه،خود را بیهوده به رنج می‌افکند و هنگامی که متوجه خیری که در آنها وجود داشته است،می‌شود،بر عمر از دست‌رفته‌اش افسوس می‌خورد. اگرچه مشکلات، ظاهری ناخوشایند و ناراحت کننده دارند،ولی بر اساس فرموده خداوند متعال در قرآن کریم(سوره بقره،ایه ۲۱۶)که می‌فرماید: کتب علیکم القتال و هو کره لکم…؛حکم جنگ بر شما نوشته شد،در حالی که آن را بد می‌دانید و چه بسا چیزی را بد می‌دانید،ولی آن برای شما بهتر است و چه بسا چیزی را دوست دارید،ولی آن برای شما بد است و خداوند می‌داند،اما شما نمی‌دانید.

این آیه بیان می‌کند که درد و رنج‌ها همیشه بد نیستند،اما از آنجایی که نسبت به خوبی‌های آن همگان آگاهی ندارند،آنها را موجب عذاب و ناراحتی خود می‌بینند و به هنگام پیش آمدن آن، جزع و فزع می‌کنند.این آیه همچنان نشان می‌دهد که انسان‌ها،خوبی و بدی را با معیارهای خود می‌سنجند و بر اساس برداشت‌ها و پندارهای شخصی،در مورد آنها به قضاوت می‌نشینند. همه ما می‌دانیم،دانشی که در این جهان فرا می‌گیریم، بسیار محدود است و در واقع،ذره‌ای از علم الهی است و ما به بسیاری از حکمت‌ها و فلسفه‌‌های خداوند در مورد آفرینش پدیده‌ها، نمی‌توانیم راه پیدا کنیم.وقتی حادثه ناگواری برای ما اتقاق می‌افتد،از رخ دادن آن احساس اندوه و تأسف می‌کنیم و هر گاه به چیزی که آرزویش را داریم،برسیم،اظهار شادمانی می‌کنیم.

در حالی که ما تنها ظاهر قضیه را می‌بینیم و از ماهیت واقعی آنها به دلیل علم و عقل ناقص ناآگاهیم.ماهیت بسیاری از امور،به دلیل اینکه جزء اسرار الهی به شمار می‌آید، برای همیشه پنهان می‌ماند و انسان باید تلاش کند، چه در گرفتاری‌ها و چه در خوشی‌ها خدا را فراموش نکند و همواره سپاسگزار او باشد.مراجعه به قرآن کریم در سوره کهف که ماجرای ملاقات حضرت موسی(ع) با حضرت خضر(ع) را بیان می‌کند،این موضوع را روشن‌تر می‌کند. روی هم رفته، نباید به آنچه در این دنیا اتفاق می‌افتد چه خیر باشد و چه شر،تنها از جنبه ظاهری نگاه کرد و در موردش قضاوت نمود، بلکه باید دانست که در فراسوی این اتفاق،حکمتی نهفته است که ممکن است،در گذر زمان برای انسان مشخص شود و یا همچون رازی برای همیشه سربسته و پوشیده بماند.گفتنی است،بسیاری از دردها و رنج‌هایی که با آنها روبه‌رو می‌شویم، عامل خارجی ندارند و تنها خود فرد در به وجود آمدن آنها مقصر است.

بنابراین،باید تلاش کنیم تا ابتدا عامل به وجودآورنده آن را بشناسیم و سپس،برای برطرف کردن آن اقدام کنیم.از آنجایی که در هر سختی و گرفتاری راه خروجی وجود دارد و به طور طبیعی،مشکل جدید راه حلی جدید می‌خواهد، بنابراین،انسان از مجموع راه حل‌هایی که برای برطرف کردن گرفتاری‌ها به کار می‌گیرد،به دانشی به نام «تجربه» دست می‌یابد که آن را چراغ راه آینده‌اش قرار می‌دهد به وسیله آن،افزون بر حل بسیاری از مشکلات از وقوع آنها نیز جلوگیری می‌کند.لازم است سختی‌ها و گرفتاری‌ها را چنین تصور کنیم که موجب پختگی و رشد ما می‌شوند و در بالا بردن صبر و مقاومت انسان‌ها تاثیر ویژه‌ای دارند. مشکلات فرصت فکرکردن را درباره چیزهای خوب و مفید از ما می‌گیرند و اجازه «مثبت اندیشی» به ما نمی‌دهند. بنابراین،در رویارویی با سختی‌ها نباید واکنش نشان دهیم،بلکه باید آنها را رها نموده و به چیزهای مهم‌تری که می‌تواند در زندگی ما تاثیر بهتری داشته باشد، بیندیشیم.

برای این کار راه‌های زیر به شما پیشنهاد می‌شود تا انشاء ا... با به کارگیری آنها بتوانید بر مشکلات خود چیره شوید:

۱.در نگریستن به مسائل، بزرگ‌بین نباشید؛ زیرا بزرگ جلوه دادن آنها، موجب می‌شود تا فکر کنیم راه حلی برای آنها وجود ندارد و یا رسیدن به نتیجه،زمان و توان بسیاری می‌طلبد که شما از آن بی‌بهره‌اید و همین امر موجب می‌شود تا یأس و ناامیدی بر شما حاکم شود و روحیه تلاش و پشتکار را از شما بگیرد.

۲.حفظ آرامش و خونسردی در رویارویی با مشکلات،موجب می‌شود تا بهتر فکر کنید و درست‌ترانتخاب نمایید.پس،پیش از اقدام به هر کاری،ابتدا تلاش کنید خود را آرام کنید و سپس تصمیم بگیرید.

۳.به توانایی‌های خود فکر کنید؛این که هر مشکلی هرچند بزرگ باشد با پشتکار و جدیت حل خواهد شد،همچنان که افراد بسیاری توانسته‌اند،با نیروی فکری یا بدنی خود مشکلات زیادی را از جلوی پای خود بردارند.

۴.خود را در وضعیت کسانی قرار دهید که درگیر مسائلی چون مسائل شما هستند.در این صورت،متوجه خواهید شد که شما بهتر از آنها می‌توانید،مشکل خود را حل کنید.پیوسته به خودتان بگویید:«اگر دیگران توانسته‌اند،پس من هم می‌توانم!»

۵. صبر،کلید گشایش و پیروزی در هر چیزی است.پس افزون بر نداشتن قضاوت زودهنگام در مورد مسائل،(حل شدنی نیست، ازعهده من برنمی‌آید، راه نجاتی وجود ندارد…) انتظار برطرف شدن سریع آنها را هم نداشته باشیم و بدانیم با صبر کردن و شکیبایی زودتر به نتیجه خواهیم رسید.

۶.آدمی به مشورت با دیگران ‌نیاز دارد.اینکه می‌گویند:«در هر سری فکری هست»این به آن معنی است که در اثر مشورت با دیگران، راه حل‌های متفاوتی به شما پیشنهاد می‌شود و شما می‌توانید راه حل ساده‌تر و نتیجه بخش‌تر را برگزینید تا زودتر به نتیجه برسید.

۷.اگر فکر می‌کنید همه این راه‌ها را طی کردید ولی مشکل شما برطرف نشده است،پس سعی کنید خود را با آن مطابقت داده و یا در اصطلاح،با آن کنار بیایید.این موضوع به شما کمک می‌کند تا پذیرش مشکل برای شما آسان‌تر باشد و شما را دچار دردها و رنج‌های روحی و عصبی نکند.۸.در هر کجای مساله قرار دارید، خدا را فراموش نکنید.ایمان به خدا و استعانت از او را در خود تقویت کنید.بدانید که هیچ کاری بدون خواست و اراده الهی صورت نمی‌گیرد.و خیر و شری که به ما می‌رسد همه بر اساس مصلحت و مشیت الهی انجام می‌شود و در اصل،هیچ ضرری را متوجه کسی نمی‌کند و اگر هم در ظاهر زیانی به شما رسیده است، خیری در آن وجود داشته که از دید شما پنهان است و به زودی،متوجه آن خواهید شد.استفاده از مواردی که به آنها اشاره شد،به شما کمک می‌کند تا راحت‌تر به جنگ مشکلات بروید و از همه مهم‌تر،آرامش درونی را که با توکل به خداوند ایجاد می‌شود،به دست بیاورید.یادتان باشد اگر همه درها بسته باشند، دری که به سوی خداوند است،همیشه باز است؛ به شرط اینکه کلید توکل را در دست داشته باشیم و از باز شدن آن ناامید نشویم.