در مسیر حیات طیبه

مسیر زندگی معصومین ع عینی ترین طریق در نیل به حیات طیبه است

آدمی به جهت فطرت پاک درونی هنگامی که از مادر متولد می‌شود با همنشینی و آلودگی در زندگی نفسانی چند روزه، فطرت مطهر و طیبه درونی‌اش به غبار و زنگارهای مختلف دچار گشته، گاهی چنان می‌شود که انگار نه انگار از جنس روح و از نفخه الهی گونه حضرت جانان است و مبتلا به الوان گونه گون گشته، از دست و دلش اعمال و رفتار و گفتاری بر می‌آید و آن گوهر پاک و طیبه الهی را چنان می‌آلاید که هرگز به مخیله نیز خطور نمی‌کند که انسان در زندگی و حیات عاریتی چند صباحی مبتلا به این گونه منهیات می‌شود.

اما آدمی به همت مردانه و توجه ظاهری و باطنی به سوی جانان می‌تواند از ابتلا به این گونه آلودگی‌ها به مرور کناره گرفته و به سوی زندگی و سیر تکاملی روحی و معنوی گام برداشته و زندگی دنیوی و زمینی خود را نیز به سلامتی و سعادت ادامه دهد. روزنه این توجه به مبادی روحی و معنوی موجب ارتقا و صفای روحی و جسمی چنین فردی شده، در نتیجه آدمی با این توجه معنوی پای در جریان و شاهراه حیات مطهر و پاک نهاده، با اضافه تفضل رحمانی و رحیمی حضرت احدیت در مسیر حیات مادی و معنوی طیبه قدم نهاده و به سوی کمال ازلی و ابدی که همانا قرب حضرت جانان است گام برمی‌دارد.

کسب اخلاق و حیات طیبه و تجلی عینی این ودیعت عظیم الهی در نهاد و باطن هر فرد، از نعمات بیکران حضرت سبحان است که بر بندگان عنایت می‌شود، چنانکه صاحب چنین فرّ و نعمتی موجب آرامش و امنیت همنوعان و حتی حیات در طبیعت می‌شود. چنین فردی موجب ظهور و بروز فضائل شده، هرچه از چنین فرد وارسته‌ای به جامعه و حیات طبیعت مادی و حتی معنوی می‌رسد احسان و برکت و تجلی تمام پاکی‌ها و دستگیری از افتادگان و عدالت و دادگری خواهد بود.

قرآن عظیم‌الشان از کسب حیات طیبه که از آن به نیرو و نور الهی تعبیر شده یاد می‌فرماید و بیان می‌دارد زمانی که آدمی و آدمیان ولایت الله تعالی را بر خویش دارند به قوه رحمانی و رحیمی از حیات ظلمانی به سوی او که نورالانوار است رهنمون خواهند شد و نورالانوار یعنی آن مسیر و فلاحی که هیچ زنگار و لوث و تیرگی در آن اصلاً و ابداً جایی و راهی نداشته بلکه مسیر و جایگاهی طیب و طاهر است که خداوند جل جلاله به آن وعده فرموده است.

همین ایجاب و ایجاد فکر و عمل در توجه به حقیقت‌الوجود موجب ایجاد و تقویت روحی و قلبی پویندگان طریق طیبه حضرت احدیت می‌شود، اما در این میان سیر زندگی حضرت ختمی مآب(ص) و ائمه طاهرینش بهترین و عینی‌ترین طریق در سیر حیات طیبه چند روزه دنیای خاکی بوده که علماً و عملاً برای جامعه یکی میلیارد و چند صد میلیونی مسلمانان در اقصی نقاط عالم ترسیم گردیده است. با توجه به سیر زندگی هرکدام از این کاملان طریق حضرت دوست به مدد حضرت رحمان و رحیم و عنایت قدسی حضرات ائمه(ع) و تلاش و توجه به کسب نورانیت الهی گونه، آدمی می‌تواند به پاکی و طهارت اخلاقی و فردی و اجتماعی دست یازد. همین سیر در مسیر طهارت و پاکی و دوری انسان از گناه و آلودگی‌های ظاهری و باطنی می‌تواند توشه و برات آخرتی در جهت نیل به قرب حق و نعمت حیات ابدی در محضر و پیشگاه جان جانان باشد.

اگر فردی پای در مسیر حیات طیبه گذارد در هر علمی و فنی که گام بردارد رضای خدا و سعادت دنیوی و اخروی همنوعان و حتی دیگر موجودات عالم را نیز مد نظر قرار می‌دهد، چنانچه در روایات مختلف نیز از حضرات معصومین(ع) بکرات صادرگشته که چطور در هر علمی و فنی سعادت همنوع و حتی حیوانات را نیز مد نظر قرار می‌دادند تا مبادا توسط ایشان خدای ناکرده حقی از موجودی ضایع گردد هر چند آن موجود حیوان باشد.

در کل اگر سعادت دنیوی و اخروی و همت فردی با تفضل الهی چنان قرین گردید که در مسیر کسب حیات و حتی ممات طیبه در دنیای خاکی قدم گذارد زهی سعادت و آفرین به این همت مردانه الهی​گون باید گفت.

طیران مرغ دیدی تو زپایبند شهوت

به درآی تا ببینی طیران آدمیت

در این سیر تعلقات مادی و آلودگی‌ها بشدت از صاحب کسب معرفت به مرور دور می‌شود هرچند صاحب این نعمت و فره از لحاظ ظاهری فردی ضعیف‌الجثه باشد، اما دانایان و آشنایان دانند که به همت و توجه به مبادی معنوی، زنگارها و غبار از چهره ملکوتی‌اش زدوده شده است، مثال این امور به فراوانی از حکما و عرفا و علمای اعلام در تاریخ اسلام و علی‌‌الخصوص در میان شیعیان راستین حضرت علی‌المرتضی(ع) ثبت و ضبط شده و به امید حق همچنان خواهد بود.

هوشنگ شکری