نقش کلیدی پدر در سلامت فرزندان

طبق تحقیقات پدر نقش مهمی در شکل گیری شخصیت فرزند دارد. طبق تئوری های محققان، شخصیت پدر همواره در حفاظت خانواده و فرزندان خلاصه می شده اما هم اکنون مشخص شده است که رشد روحی و روانی …

طبق تحقیقات پدر نقش مهمی در شکل گیری شخصیت فرزند دارد. طبق تئوری های محققان، شخصیت پدر همواره در حفاظت خانواده و فرزندان خلاصه می شده اما هم اکنون مشخص شده است که رشد روحی و روانی فرزندان به میزان زیادی از قابلیت های پدر سرچشمه می گیرد.کنترل احساس و توانایی برقراری روابط پیچیده اجتماعی جزو ویژگی هایی است که در انسان اولیه وجود داشته و نسل به نسل از پدر به فرزندان منتقل شده است. «پدر» معنایی بیش از کسی که مسئولیت حمایت و حفاظت خانواده را برعهده دارد، پیدا کرده است. فرزند انسان به دلیل ویژگی های زیستی در دوران نوزادی و کودکی به چند مراقب نیاز دارد.

به گفته مردم شناسان حتی امروزه در بسیاری از جوامع صنعتی و نیمه صنعتی، حضور موثر پدر در بهبود وضعیت سلامت روحی و جسمی نوزاد و کاهش مرگ و میر مادر ثابت شده است. به گفته دکتر دیویدگری از دانشگاه میسوری، از زمانی که پدران در تربیت کودکان نقش بیشتری به عهده گرفتند، دوران کودکی طولانی تر شد و کودکان با مشاهده مراقبت و حمایت والدین دیگر برای رسیدن به سن بلوغ عجله ای ندارند.با کمتر شدن نگرانی های مالی فرزندان در بسیاری از جوامع، پدران نقش بیشتری در آمادگی روحی کودکان برای ورود به اجتماع بازی کردند. توصیه، تشویق، فراهم آوردن امکانات آموزشی و تحصیلی و مدیریت استرس وظایف پدرانه ای است که بیشتر والدین در قالب عمل و رفتار به فرزندان خود ارائه کردند. وظایف پدران امروز، در واقع دنباله وظایف پدران سنتی است، همان کسانی که بیشترین نقش را در آمادگی جسمی و روانی کودکانشان داشتند و تلاش می کردند آنان را برای روبه رو شدن با چالش های زندگی آماده کنند.طبق تحقیقات مشخص شده است که بچه هایی که روابط گرمی با پدر خود دارند، زودتر از دیگر هم سالان خود به بلوغ اجتماعی می رسند.

آن ها احساس امنیت بیشتری می کنند و قبل از ورود به صحنه اجتماع، مهارت های بلوغ اجتماعی را فرامی گیرند. این ویژگی باعث می شود به عنوان یک فرد بالغ بهتر بتوانند از پس مشکلات خود برآیند. آن ها روابط اجتماعی سالمی برقرار می کنند و ضمن به دست آوردن ثبات اجتماعی، والدین قابلی می شوند.به گفته محققان کودکانی که توسط هر ۲ والد سرپرستی می شوند، درکسب مهارت های اجتماعی موفق تر هستند. این کودکان نه تنها از نظر احساسی به بلوغ می رسند بلکه در به دست آوردن اعتماد و اطمینان دیگران نیز موفق تر جلوه می کنند.در جوامع سنتی، مراقبت از مادر و نوزاد بیشتر به عهده زنان فامیل بود اما در خانواده های هسته ای، پدر این وظایف را به عهده می گیرد.