حبیب نظام و مردم

امروز با پیکر مردی وداع خواهیم کرد که چون نامش حبیب، حبیب انقلاب و مردم. حبیبی که سال‌ها پیش، زمانی که در کسوت خبرنگاری برای انجام گفت‌وگو به دفتر کارش واقع در ساختمان مرکزی کمیته امداد امام خمینی (ره) در ابتدای خیابان سمیه تهران مراجعه کردم، هرگز تصورم این نبود که با فضایی این‌چنین ساده مواجه شوم.

امروز با پیکر مردی وداع خواهیم کرد که چون نامش حبیب، حبیب انقلاب و مردم. حبیبی که سال‌ها پیش، زمانی که در کسوت خبرنگاری برای انجام گفت‌وگو به دفتر کارش واقع در ساختمان مرکزی کمیته امداد امام خمینی (ره) در ابتدای خیابان سمیه تهران مراجعه کردم، هرگز تصورم این نبود که با فضایی این‌چنین ساده مواجه شوم.

اتاقی نه چندان فراخ که دیوارهایش با قفسه های کتاب آراسته شده بود. مرده ساده زیست سیاسی ، چنان بی تکلف و آرام سخن می گفت که گویی سیاست را از نو تعریف می کرد.

سیاستمداری که تاکید داشت اگر قرار است برای خدا مبارزه کرد، پیش از هر چیز باید دشمن را درست شناخت. چراکه اگر دشمن ضعیف فرض شود، مبارز به ماجراجویی می افتد و اگر دشمن را بزرگ تر از آن چه هست بپندارند، راهی جز انزوا در پیش نخواهد داشت.

او خوب درک کرده بود که حضرت امام (ره) از همان ابتدا به دنبال ایجاد حاکمیت قرآن و عترت بودند و برای مبارزه، اهداف کوچکی نداشتند.

نکته جالب دیگر در شخصیت پیر صادق سیاست کشور این بود که اغلب اوقات ترجیح می داد از معرفی خود نزد دیگران پرهیز کند، چرا که معتقد بود خدمت رسانی صادقانه، نیازی به شهرت و خودنمایی ندارد و اعتدال در رفتار سیاسی اش موجب گردید تا همه کارگزاران نظام از پندهایش استفاده کنند. دیگر عسکراولادی نیست.

چهره تاثیرگذار دیگری از نام آوران میهن اسلامی مان روی در نقاب خاک کشید. مرد سیاسی که با دل بی کینه اش تا آخرین نفس در مسیر ولایت و خدمت محرومان بود.

امروز مدرسه شهید مطهری میزبان کالبد بی جان کسی است که تندیس تدین و اخلاص بود. بزرگمردی که به کارش ایمان داشت و مهرش زبانزد اطرافیان بود.

نام آشنایی که با رفتنش، از عالمان مذهبی در حوزه علمیه قم تا اصناف و بازاریان را در سوگ نشاند و رفتنش در ایام سوگواری سالار شهیدان آرزوی وی بود که به مدد این همه خوبی از سوی حضرت حق مستجاب گردید.

روحش شاد

مرتضی فغانی