نادال, راکت طلائی با دستان دینامیتی

چند ماه پیش یک نام جدید وارد لیست تنیسورهای برتر جهان شد این پدیدهٔ بزرگ با بازی زیبا و و سن کم خود آینده ای درخشان را نوید می داد مرد آیندهٔ تنیس جهان ”رافائل نادال“ نام دارد

او تاریخی بسیار کوتاه دارد چرا که هم‌اکنون تنها ۱۹ سال سن دارد. رافائل در سومین روز ماه ژوئن سال ۱۹۸۶ در منکورمایورکا دیده به جهان گشود و ازسال ۲۰۰۱ به جمع حرفه‌ای‌های این رشتهٔ جذاب پیوست. در حقیقت تا ۲ سال قبل نام نادال در اسپانیا یادآور میگوئل آنخل بازیکن فوتبال تیم‌های مایورکا، بارسلونا و تیم ملی اسپانیا بود اما هم‌اکنون یک پسر، با استعدادی طلائی، فامیلی ”نادال“ را به نام خود زده است. او سال گذشته در سن ۱۸ سالگی به تیم اسپانیا جهت فتح جام دیوبس کمک زیادی نمود و پس از آن تا مدتی سوژه‌های اصلی سایت‌های ورزشی بود. در آن زمان به او لقب شمارهٔ یک آینده را داده بودند. دوران کودکی رافائل عمدتاً پشت دستگاه کامپیوتر سپری شد. او ساعت‌ها وقت خود را صرف کار با کامپیوتر می‌کرد، زمانی که به زعم او بیشتر جنبهٔ آموزش داشت. دیگر علاقهٔ او، موتورسواری بود. او حتی به‌طور حرفه‌ای نیز در این رشته موفقیت‌هائی به‌دست آورد. به‌طور مثال روز جمعه ۴ دسامبر ۲۰۰۴ نادال در حضور ۲۷ هزار تماشاگر استادیوم سویل، رکورد پرش را از آن خود کرد. از آن زمان تا وقتی که در فینال جام دیویس مقابل اندی رادیک ۱۸ ساله ایستاد زمان زیادی سپری نمی‌شد اما در این فینال وی ظاهراً هیچ شانسی نداشت. تاریخ ورق خورد. جوان اسپانیائی بازی را از رقیب قدرتمند آمریکائی برد تا علاوه بر اینکه در کشور خود یک قهرمان نام بگیرد لقب جوان‌ترین فاتح جام دیویس را به افتخارات خود بیافزاید. طبق نظر کارشناسان ”نادال“ یکی از بزرگترین پدیده‌های چند سال اخیر تنیس دنیا است. روزی که وی به‌عنوان تنیسور شمارهٔ یک جهان برگزیده شود چندان دور نیست. وقتی رافائل در اولین تورنمنت خود به مقام قهرمانی رسید به یکباره سر از رتبهٔ ۵۰ رکینگ جهانی درآورد تنها موردی که روی پیشرفت او اثر منفی گذاشته، مصدومیت است.

حقیقتاً نادال با سایر تنیس‌بازان اسپانیائی متفاوت است. این تفاوت فقط در پوشیدن بلوزهای آستین‌ کوتاه و ناتوانی در تکلم زبان انگلیسی نهفته نیست. سعی، تلاش و شیوه‌ای که او برای کسب موفقیت انجام داده و اتخاذ می‌کند وجه تمایز اصلی او است. وقتی او مشغول برگزاری یک رقابت است چنان تسلطی دارد که گویا پاهای خود را در هوا رها کرده است. یک جوان ۱۹ ساله موظف است قدم‌های آهسته برای پیشرفت بردارد اما نادال ناشکیبا اعلام کرده که قصد دارد هرچه زودتر جام ویمبلدون (معتبرترین رقابت‌های تنیس در سراسر جهان) را بالای سر ببرد! ظاهراً ”رولاند گاروس“ نیز وی را قانع نمی‌کند. به هر حال در بهار سال ۲۰۰۳ نادال تبدیل به نهمین تنیسور می‌شود که یک مسابقه را قبل از جشن تولد ۱۶ سالگی به سود خود خاتمه می‌دهد. وقتی نادال ۱۵ سال و ۱۰ ماه داشت در دور اول رقابت‌ها ”رامون دلگادو“ را شکست داد. ”بوریس بکر“ مردی که در ۱۷ سالگی ویمبلدون را فتح کرد عقاید جالبی نسبت به نادال دارد. مرد آلمانی گفت: ”او بسیار پخته‌تر از نسل من و هم‌سن‌وسالان زمان من بازی می‌کند.“ این ادعا کاملاً درست است. خوان کارلوس فررو نیز گفت: ”نادال هنوز اسرار کشف نشده‌ای دارد. باید او را بهتر شناخت. زمانی فرا می‌رسد که همه به نبرد با او مشتاق شوند.“ هموطن نادال ادامه داد: ”از ۱۰ سالگی او را می‌شناسم. وی روز به روز شگفتی بیشتری را برمی‌انگیزد و پیشرفت او محسوس بوده است.“

داستان نادال از جنبهٔ دیگری نیز قابل توصیف است. او در منکوری متولد شده که دومین شهر بزرگ جزیرهٔ مایورکا است. وقتی وی ۴ ساله بود همراه با ”تونی“ عموی خود به یک باشگاه محلی تنیس مراجعه کرد. نادال هفتهٔ بعد نیز به همین باشگاه می‌رود. یک هفتهٔ دیگر جریان تکرار می‌شود تا اینکه این مسئله به یک عادت تبدیل می‌شود تا اینکه این مسئله به یک عادت تبدیل می‌شود. عموی او نقش به‌سزائی در شکل‌گیری شخصیت یک تنیسور ایفاء نمود. اولین مقام رافائل در سن ۸ سالگی به‌دست آمد. بازی او شبیه سایر هم‌سن‌سالانش به‌نظر نمی‌رسید. وی از هر ۲ دست استفاده می‌کرد و ”یک هند“ و”فورهند“ را توأمان اجراء می‌نمود.

فقط نوابغی چون ”فابریز سانتورو“ یا ”اشتفر گراف“ از این خصوصیت بهره‌مند بودند. سرانجام نادال در سن ۱۰ سالگی بازی با دست چپ را به‌عنوان تخصص اصلی لحاظ کرد. هرچند سرویس‌های مرگبار دست چپ وی شهرهٔ عام و خاص است اما او به‌طور طبیعی راست‌دست است.

نادال ادعا می‌کند تمامی کارهای خود از قبیل نوشتن یا سایر امور را با دست راست انجام می‌دهد. او لابه‌لای کتاب‌های درسی، نام خود را به‌عنوان تنیسور آیندهٔ دنیا می‌دید.عشق دوم وی فوتبال است. وقتی فصل رقابت‌های تنیس پایان می‌گرفت رافائل همراه با عموی خود به استادیوم‌های فوتبال می‌رفت. تعجبی ندارد؛ نادال در بین دوستان خود یکی از بهترین فوتبالیست‌ها است!

ملاقات با ”کارلوس مویا“ نقطهٔ عطفی در راه حرفه‌ای نادال به‌وجود آورد. مویایکی از برترین تنیسورهای چند سال اخیر اسپانیا بوده است و مانند رافائل متولد مایورکا است. این ۲ پس از مدتی با یکدیگر صمیمی شدند به حدی که نادال شریک تمرینی مویا می‌شد. نادال از مویا به نیکی یاد می‌کند: ”وقتی من ۱۴ ساله بودم احتیاج زیادی به کمک داشتم و این مویا بود که بی‌دریغ به من لطف داشت. حرف‌های او همواره آویزهٔ گوش من است. او بسیار برتر از سمپراس و آغاسی است!“

این ۲ هم‌اکنون در خارج از حیطهٔ فنی نیز با یکدیگر روابط مستحکمی دارند. ”چت“ تنها یک مسئله است. این دو در (Play station) رقبای بزرگی هستند. آنها هر روز با هم تماس تلفنی دارند اما در این مکالمات کوچکترین حرفی از تنیس به میان نمی‌آید. اگر مویا و نادال تورنمنت مشترکی داشته باشند، همراه هم تمرین خواهند کرد. رافائل راجع‌به اسطورهٔ خود گفت: ”او به من کمک می‌کند. یک بازیکن جوان احتیاج به دانستنی‌های زیادی دارد.“

رافائل جوان متفاوتی است او اعتماد به نفس زیادی دارد و تنها شبیه خودش است. او امروز با آن جوان ۱۶ ساله تفاوت‌های بسیاری دارد: ”امروز رافائل یک برنده است و از نظر ذهنی پیشرفت بسیاری داشته است.“

اینها نظرات تونی عمومی رافائل است. او اولین‌بار در رقابت‌های تیمی جام دیویس مقابل تیم جمهوری چک صف‌آرائی کرد. او از این نام خاطرات بسیاری دارد. بازی ویژه مقابل رادیک در همین کشور برگزار شد. سال قبل نیز مرحلهٔ اول دیویس کاپ در ”برنو“ این کشور انجام گرفت. قهرمان استثنائی مادر حال جشن گرفتن بود. او در تیم دیویس کاپ اسپانیا هم‌تیمی بزرگانی چون ”تامی روبردو“، فلیسیانو لوپز و آلبرت مارتین شد. در این بین رافائل ۱۷ ساله با آن عینک آفتابی و قیافه‌ای شبیه به مانکن‌ها، جلب نظر کرد. برخلاف انتظارها هم‌تیمی‌های بزرگ نادال پیروزی آسانی نداشتند اما نادال به راحتی از سد ”نوواک“ گذشت. ”نوواک“ تنیسور بزرگ چک دربارهٔ حریف پیروز خود گفت: ”او مرا به بیرون از زمین پرتاب کرد. هیچ شانسی نداشتم اما هم‌اکنون می‌دانم چگونه با او مبارزه کنم.“

نادال نیز گفت: ”بسیار عالی بازی کردم. او کیفیت بازی مرا ارائه نداد. شکست دادن نفر چهاردهم رتبهٔ جهانی، کار آسانی نیست.“

اما نادال در بازی دوم پس از ۲ ساعت و ۳۳ دقیقه مغلوب شد. مویا با تلفن‌های محبت‌آمیز به وی روحیه می‌داد:

”ما باهم هستیم.“ اما این ۲ فقط ۲۰ دقیقه در مسابقات دوبل همراه هم بودند زیرا نادال توانائی بازی کردن را از دست داده بود. رافائل به زودی بازگشت و استعداد خودرا در هر۲ جبهه به رخ کشید. در مسابقات دوبل او تاکنون ۳ عنوان را از آن خود کرده است: در سال ۲۰۰۳ مسابقات (ung) را همراه با لوپز مورون فتح کرد. سال بعد با همکاری ”روبردو“ تونمنت چین را برد و امسال نیز با آلبرت کاستا بازی‌های ”دوبی“ را برد.

همچنین او و ”روبردو“ به نیمه‌نهائی (us open) امسال راه یافتند. برای جوانی که از ۱۵ سالگی در رقابت‌های حرفه‌ای شرکت کرده است آمار ۳۷ برد ۳ شکست، فوق‌العاده است. رافائل تا مرحلهٔ نهائی رقابت‌های بارسلون نیز عالی پیش رفت او بزرگانی چون ”کالاتراوا“ و ”مونتانس“ را از سر راه برداشت. یک خاطرهٔ به یاد ماندنی از حس جاه‌طلبی او باقی مانده است. هنگامی که رافائل نوجوان، در رقابت‌های تنیس جوانان ویمبلدون برای اولین‌بار در نیمه‌ نهائی شکست خورد، روبه خبرنگاران گفت: روزی به اینجا برمی‌گردم. همین‌جا جام ویمبلدون را بالای سر خواهم برد و مرد شمارهٔ یک تنیس جهان می‌شوم. وقتی نادال در مسابقات جوانان شرکت می‌کرد مسئولان استعدادیابی باشگاه‌های مختلف اسپانیا بازی او را از نزدیک تماشا می‌کردند. آنها با تمجید از نادال معتقد بودند وقتی چنین استعدادهای بزرگ در کشور یافت می‌شوند چرا سراسر جهان را به دنبال یک بازیکن خوب زیر پا بگذاریم؟ نادال در این‌باره نظراتی دارد: ”بسیاری از هموطنان من استعداد درخشانی دارند آنها این توان را دارند که روزی گرنداسلم‌های بزرگ را فتح کنند.“

نام نادال از ۲۰۰۳ جهانی شد. وی در رنکینگ جهانی بین ۵۰ بازیکن برتر جهان قرار گرفت. با اینکه ”رولاند گاروس“ را به خاطر آسیب‌دیدگی از دست داد اما همواره در رتبه‌های بالای رنکینگ حضور داشته است. اولین‌بار وی در رقابت‌های ”مسترز مونتکارلو“ شرکت کرد. این اولین رقابت مسترزی بود که رافائل امکان شرکت در آن را می‌یافت. او در ۲ مرحلهٔ ابتدائی به ترتیب ”کارول کوچه‌را“ و ”آلبرت کاستا“ را شکست داد اما در ”فرنچ اوپن“ رکورد یک سال شکست‌ناپذیری وی شکسته شد. رافائل ترجیح می‌داد از تونی، عمو و مربی او نصیحت بشود. اما رقابت‌های ویمبلدون داستان جالبی داشت. وی در دور سوم مغلوب کارلوس مویا دوست صمیمی خود شد. در ماه ژوئن بعد، او به یک‌چهارم نهائی رقابت‌های ”بستاد“ رسید و ۲ هفته بعد نیمه‌نهائی (ung) را تجربه کرد. سرانجام اولین عنوان نادال با شکست ”پورتاس“ و در رقابت‌های ”بارلتا“ رقم خورد. جوان اسپانیائی به مردم توضیح می‌داد که هنوز تردید دارد او را راوفا بنامند یا ”رافی“ بگویند. این مسئله اهمیت چندانی ندارد. رافائل در میدان مبارزه مانند یک آتشفشان است. تنها ”راجر فدر“ را در دور دوم رقابت‌های میامی شکست داد. این اتفاق بزرگ در بهار سال گذشته روی داد. نادال از فتح ۵ جام بزرگ خبر می‌داد و وی در صف ۱۶ تنیسور برتر میامی قرار داشت. اوضاع در پایان سال بسیار بهتر شد. ۵۰، ۴۰، ۳۰، ۱۰، ۵ و ... در هفتهٔ دوم ماه ژانویه فینال ”اوکلند“ فراروی او بود. اما در آنجا مغلوب ”هریاتی“ از چک شد. رافائل در دور سوم اپن استرالیا به ”هیوئیت“ باخت او تیم ناامید اسپانیا را به جمع ۸ تیم برتر ۲ تورنمنت ”استوریل“ و ”دوبی“ رساند. وی پدیدهٔ بزرگی چون ”گاسکه“ را مغلوب ساخت اما این تورنمنت چندان خوش‌یمن نبود. زیرا از ناحیهٔ پاشنهٔ پا آسیب دید. او به این خاطر، رقابت‌های بزرگ دنیا را از دست داد. وضعیت نادال در ابتدا بسیار وخیم گزارش شد. وی تنها می‌توانست روی صندلی بنشیند و شنا کند. استراحت او ۳ ماه به طول انجامید. اما به میدان بازگشت و با شکست ”خوزه آکاسوسو“ قهرمان (ATP) نام گرفت، نادال در ۹ بازی انفرادی ۵ بار شکست خورد و رکورد منفی از خود به جای گذاشت. او به رتبهٔ ۳۴ سقوط کرد اما در رقابت‌های دوبل (US) همراه با ”روبردو“ به نیمه‌نهائی راه یافت. لحظهٔ باشکوه، دیدار با پادشاه خوان کارلوس بود. وی گفت: ”وقتی در حضور پادشاه بازی کردم احساس غرور، سراسر وجودم را فرا گرفت. عاقبت نادال، ”رادیک“ مرد شمارهٔ ۲ جهان را شکست داد. مطبوعات از دینامیت دست راست او صحبت می‌کردند. فینال رقابت‌ها در حضور ۲۷ هزار تماشاگر ”ورزشگاه کارتویا“ برگزار شد و نقطهٔ عطفی در تاریخ تنیس اسپانیا بود:”نادال ادعا کرد که هرگز چنین وضعیتی را تجربه نکرده بود. شروع ۱۹ سالگی با رتبهٔ ۵۱ همراه شد. وی از رقابت‌های پیش‌رو کناره گرفت. نادال اعتقاد داشت ۵، ۶ ساعت بازی در زمین‌های خاکی سلامت پای تازه بهبود یافتهٔ وی را به خطر می‌اندازد. نادال در عرصهٔ فوتبال هوادار واقعی مایورکا و رئال مادرید است. وقتی او یک نوجوان بود دفتر قطوری از بیوگرافی بازیکنان بزرگ فوتبال دنیا جمع‌آوری کرده بود. فوتبال مهمترین تفریح رافائل است به‌نظر او بهترین فوتبالیست جهان چه کسی است؟ او با خنده می‌گوید: ”پاول ندود!“ ”یری نوواک“ مرد شمارهٔ یک تنیس جمهوری‌ چک دربارهٔ نادال می‌گوید: ”او تکنیک فوق‌العاده‌ای دارد رافائل راهی طولانی پیش رو خواهد داشت.ش

نادال در یک نگاه:

محل و تاریخ تولد: منکور (جزیرهٔ مایروکا) ۳ ژوئن ۱۹۸۶

وزن: ۷۶ کیلو

قد: ۸۳/۱ سانتی‌متر

مهارت بازی: توانائی استفاده از هر ۲ دست

شروع دوران حرفه‌ای: سال ۲۰۰۱

افتخارات: قهرمان دیویس کاپ ۲۰۰۴

عناوین دوبل: ۳ قهرمانی: (umg) در سال ۲۰۰۳، چین در سال ۲۰۰۴، دوحه ۲۰۰۵ - نیمه‌نهائی اپن فرانسه ۲۰۰۴

بهترین رکورد: بیشترین سرویس اول موفق را در رقابت‌های (ATP) از آن خود ساخت میانگین وی ۷۰ درصد بود.

درآمد: ۸۰۰ هزار دلار

بالاترین رنکینگ: (۳۴ATP) در (۲۲ مارس ۲۰۰۴)

علائق: پلی استیشن، ماهیگیری، سینما، فوتبال

مربیان: تونی نادال و جوفری پورتا