معیار تشخیص دیابت

غربالگری روشی است که در آن با انجام آزمایشی، می‌توان افرادی را که به ظاهر سالم و در معرض خطر ابتلا به یک بیماری هستند به موقع تشخیص و اقدام مناسبی برای بهبود یا کنترل بیماری‌شان انجام داد...

غربالگری روشی است که در آن با انجام آزمایشی، می‌توان افرادی را که به ظاهر سالم و در معرض خطر ابتلا به یک بیماری هستند به موقع تشخیص و اقدام مناسبی برای بهبود یا کنترل بیماری‌شان انجام داد...

غربالگری برای تشخیص بسیاری از بیماری‌ها از جمله دیابت انجام می‌شود. تعداد مبتلایان به این بیماری در سراسر جهان و در کشور ما سیری صعودی و پیشرونده دارد. دیابت ممکن است مدت‌ها (حتی ۱۰ سال) بدون علامت در بدن وجود داشته باشد بنابراین راه‌حل مناسب این است که همه افراد بالای

۴۵ سال، به آزمایشگاه مراجعه کنند و آزمایش قندخون ناشتا بدهند. اگر قندخون طبیعی بود، هر سال یکبار باید این آزمایش تکرار شود ولی افراد زیر ۴۵ سال در صورتی باید این آزمایش را انجام دهند که یکی از این عوامل خطر را داشته باشند؛ بی‌تحرکی، اضافه‌وزن، فشارخون بالا، سابقه خانوادگی دیابت یا بیماری‌های قلبی- عروقی، ابتلا به تخمدان پلی‌کیستیک، بالابودن تری‌گلیسرید خون (بیش از ۲۵۰میلی‌گرم در دسی‌لیتر) و پایین بودن چربی خوب خون (کمتر از ۳۵میلی‌گرم در دسی‌لیتر) از عواملی هستند که فرد را به‌سوی دیابت سوق می‌دهند. قندخون ناشتای طبیعی باید ۱۰۰میلی‌گرم در دسی‌لیتر باشد. قندخون ناشتای غیرطبیعی بیشتر از ۱۲۶میلی‌گرم در دسی‌لیتر است و اگر در آزمایش بعدی هم تکرار شد، معلوم می‌شود بیمار قطعا دچار دیابت است. قندخون ۱۰۰ تا ۱۲۵میلی‌گرم در دسی‌لیتر هم قند ناشتای مختل است. بیمارانی که قندخون بیشتر از ۱۲۶میلی‌گرم دارند، باید تحت‌نظر باشند و برحسب شدت بیماری درمان مناسبی برایشان انجام می‌گیرد. میزان قندخون بعضی از بیماران را می‌توان با رژیم غذایی و ورزش به سطح نسبتا مطلوبی رساند و برخی دیگر را باید با تجویز داروی مناسبی برای متعادل کردن قندخون کنترل کرد.

دکتر علیرضا استقامتی

استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران