انگیزه بلاگر شدن روزنامه‌نگاران امکان «خود» بودن است

وبلاگ در مختصات فرهنگی ما دارای ویژگی‌های خاصی است که الزاما همان کارکردهایی را که از یک رسانه مبتنی بر وب ۲ توقع می‌رود، برآورده نمی‌سازد و لازم است در برنامه‌ریزی‌های استفاده …

وبلاگ در مختصات فرهنگی ما دارای ویژگی‌های خاصی است که الزاما همان کارکردهایی را که از یک رسانه مبتنی بر وب ۲ توقع می‌رود، برآورده نمی‌سازد و لازم است در برنامه‌ریزی‌های استفاده از وبلاگ در حوزه‌های مختلف از جمله سازمان‌ها، به تحقیقات مردم‌نگاری برای شناخت آنچه در این مختصات فرهنگی و بومی، وبلاگ «شناخته» می‌شود، بسیار بها داده شود.

این سخن اصلا به این معنی نیست که وبلاگ برد و برش‌های گشایش بخش برای کارآیی موثرتر سازمان‌ها ندارد، بلکه اشاره بر این نکته است که برای این بهره‌مندی به عنوان ابزاری در روابط عمومی‌ الکترونیک، باید خصوصیات فرهنگی این ابزار را در بستر فرهنگ سازمانی که در جامعه ما وجود دارد را بشناسیم و این محقق نمی‌شود جز به روش‌های کیفی و مردم‌نگاری.

در بسیاری از کشورهای پیشرفته روزنامه‌نگاران به دلایل متعدد از جمله بیان خود و ملحق شدن به کامیونیتی یا شبکه‌ای از همفکران یا هم‌سلیقه‌ها و... وبلاگ می‌نویسند، اما درصد قابل توجهی از انگیزه بلاگر شدن روزنامه‌نگاران ما فرار از سانسور و امکان «خود» بودن است. این میل به با نام مستعارنویسی در فضای فرهنگی و گفتمانی جامعه ما است که معنی می‌دهد.

این یک نیاز جدی است که ما به واسطه روش‌های مردم‌نگاری به درک درست از آنچه واقعا رسانه‌ها در بستر فرهنگی و گفتمانی مخاطب ایرانی معنی می‌شوند، برسیم.