آیینه وحی

ما خسته کوی تو و تو عین دوایی
ای منجی عالم! تو شفیعی، تو شفایی
هستیم گدای سر کوی تو، چه باشد
گر لطف کند خسرو خوبان، به گدایی
ای ختم امامت! بشکن جلوه خورشید
ما منتظرانیم که تو رخ بنمایی
آنجا …

ما خسته کوی تو و تو عین دوایی

ای منجی عالم! تو شفیعی، تو شفایی

هستیم گدای سر کوی تو، چه باشد

گر لطف کند خسرو خوبان، به گدایی

ای ختم امامت! بشکن جلوه خورشید

ما منتظرانیم که تو رخ بنمایی

آنجا که بود راه امید همه مسدود

تنها تو در خیر به عالم بگشایی

سرگشته چو پرگار به آن نقطه خالیم

بنهفته رخ خوب، پس پرده چرایی؟

ره گمشدگانیم در این وادی حیرت

ای آینه وحی! کجایی تو کجایی؟

ای مهدی موعود، به وصف تو چه گویم؟

والاتر و برتر ز همه مدح و ثنایی

ای زاده انوار مطهر، حی قائم!

من هرچه بگویم، به نظر خوب تر آیی

شعر من و مدح تو، بود حرف غریبی

با گفته قدسی تو به توصیف سزایی

آن به که ببندی درگفتار «سعیدا»

در مدح شریفش، سخن حشو چه خایی؟

محمد سعید اعتمادی