اصول داستان نویسی

در گذشته با چگونگی نگارش داستان کوتاه به شکل اول شخص و سوم شخص آشنا شدیم.
در این قسمت به بعضی از نکات مهم که در این دو شیوه باید به آن ها توجه شود، اشاره می کنیم.
۱) باید دید در طرح …

در گذشته با چگونگی نگارش داستان کوتاه به شکل اول شخص و سوم شخص آشنا شدیم.

در این قسمت به بعضی از نکات مهم که در این دو شیوه باید به آن ها توجه شود، اشاره می کنیم.

۱) باید دید در طرح داستانی که ساختار آن را ترتیب داده اید، از کدام شیوه نگارش می توان برای بیان زیباتر داستان استفاده کرد.

۲) در شیوه اول شخص اگر قلم توانایی ندارید، ننویسید چرا که ممکن است در مقطعی از داستان از نهان گاه خود بیرون آمده و به ناچار نقش معلم اخلاق را دنبال کنید «ای کسی که این مطلب را می خوانی ...» ، «خواننده گرامی» و بسیاری از چیزهای دیگر از این قبیل که می تواند به پندار واقعیات داستانی شما لطمه شدید وارد کند.

۳) نویسنده ای به روش سوم شخص می نویسد، معرفتش کامل است. همه چیز را می داند و مجبور نیست همه اطلاعات و دانستنی های خود را یک جا به خواننده منتقل کند.

بلکه اغلب بیشتر آن ها را تا اوج داستان نگه می دارد.

اما در شیوه اول شخص مقید و محدود به چیزهایی می باشد که راوی خود شنیده و دیده است که دشواری این روش در همین امر نهفته است زیرا این کار نیاز به قدرت ابداع و استادی فوق العاده ای دارد.

۴) چون شیوه اول شخص بر اساس واقعه ای از زندگی اصل داستان پیش می رود باید در بدو امر ذهن خواننده را برای قبول آن آماده کرد.

«صحیح! عصبی، آری عصبی بوده ام و هستم، اما چرا می گویی که دیوانه ام...»!

در این جا باید توضیح داد که چه شده و قرار است چه اتفاقی بیفتد و کلام آخر این که داستان های پر ماجرا و داستان هایی که اکسیون قوی و سریع دارند، در سوم شخص بهتر از آن در می آیند.

در این داستان ها چنان چه از شنونده اول شخص استفاده شود و نویسنده دقت نکند، راوی به صورت مشخصی فوق العاده و خودخواه و حتی گزافه گو جلوه می کند.

هادی صباغ زاده