هنریک تمرز وزنه برداری

هنریک تمرز در هفتم خرداد ماه ۱۳۱۴ در ارومیه, در یک خانواده فرهیخته متولد شد از ۱۴ سالگی به وزنه برداری روی آورد و پس از چند سال تلاش به مجموع ۵ ۲۶۲ کیلوگرم در دسته پروزن دست یافت

هنریک تمرز در هفتم خرداد ماه ۱۳۱۴ در ارومیه، در یک خانواده فرهیخته متولد شد.

از ۱۴ سالگی به وزنه برداری روی آورد و پس از چند سال تلاش به مجموع ۵/۲۶۲ کیلوگرم در دسته پروزن دست یافت. به علت اینکه از هفت سالگی ورزش های مختلف را تجربه کده بود، اندامی ورزیده و مناسب داشت که سبب شد خیلی زود و در ۲۱ سالگی به تیم ملی وزنه برداری راه یابد. در این سال او در دسته سبک وزن (۵/۶۷ کیلوگرم) به همراه شادروان نامجو در خروس وزن، حسین زرینی در پر وزن، ابراهیم پیروی در میان وزن، جلال منصوری در نیمه سنگین، محمدحسین رهنوردی در میان سنگین و فیروز پژهان در سنگین وزن، در المپیک ۱۹۵۶ ملبورن حضور یافت.

در جریان بازی های ملبورن، تمرز که جوان ترین عضو تیم به حساب می آمد با مجموع ۳۶۵ کیلوگرم به مقام پنجم المپیک دست یافت. او در جریان این مسابقات موفق به شکست رکورد «تامی کونو» قهرمان المپیک قبل شد.

● کارنامه هنریک تمرز به عنوان وزنه بردار

▪ ۱۹۵۶(بازی های المپیک ملبورن) : مقام پنجم با حد نصاب ۳۶۵ کیلوگرم

▪ ۱۹۵۷ (مسابقه های قهرمانی جهان - تهران) : نفر پنجم با حد نصاب ۳۶۰ کیلوگرم (تیم ایران سوم جهان شد)

▪ ۱۹۵۷ (مسابقه های قهرمانی آسیا- همزمان با رقابت های جهانی) : مدال نقره با مجموع ۳۶۰ کیلوگرم

▪ ۱۹۵۸ (مسابقه های قهرمانی جهان - استکهلم) : مدال برنز با حد نصاب ۵/۳۷۵ کیلوگرم در سه حرکت پرس، یک ضرب و دو ضرب

▪ ۱۹۵۸ (بازی هایی آسیایی توکیو) : برنده مدال برنز با حد نصاب ۳۷۰ کیلوگرم

▪ ۱۹۵۹ (مسابقه های قهرمانی جهان - ورشو) : مقام چهارم با حد نصاب ۵/۳۵۲ کیلوگرم

▪ ۱۹۶۰ (بازی های المپیک رم) : ثبت حد نصاب ۵/۳۶۷ کیلوگرم - تمرز در این رقابت ها بیمار بود

▪ ۱۹۶۱ (مسابقه های قهرمانی جهان - وین) : مقام پنجم با رکورد ۳۷۵ کیلوگرم (تیم ایران هفتم شد)

▪ ۱۹۶۲ (مسابقه های قهرمانی جهان - بوداپست) : مقام پنجم با حد نصاب ۳۷۵ کیلوگرم (تیم ایران هفتم شد)

▪ ۱۹۶۳ (مسابقه های قهرمانی جهان - استکهلم) : مقام هشتم با حد نصاب ۳۷۵ کیلوگرم

پنج سال پس از باز نشستگی، تمرز به عنوان سر مربی تیم ملی وزنه برداری به موفقیتی بزرگ دست یافت. شاگردان وی در بازی های المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی به یک مدال طلا (محمد نصیری در خروس وزن) و یک مدال نقره (پرویز جلایر در سبک وزن) دست یافتند.

تمرز به دلیل استعداد درخشان و علاقه به مطالعه و تحقیق از سال ۱۳۴۳ به عنوان مفسر و کارشناس وزنه برداری در کیهان ورزشی قلم می زد که تا زمان وفاتش این همکاری ادامه داشت. همچنین از وی تالیفاتی در مورد رشته وزنه برداری بر جای مانده است. در روز شنبه نوزدهم آبانماه ۱۳۷۵، هنریک تمرز پس از سال ها تلاش برای شکوفایی وزنه برداری ایران در گذشت.