تراژدی غزه و خنده شیطان

مدتهاست که کلید واژه”پارادوکس “کاربرد عجیبی در تجزیه و تحلیل مناسبات داخلی و خارجی برخی سیاستمداران عربی منطقه پیدا کرده است ,افرادی با شکمهای پر که مدام از “ناسیونالیسم خالی “دفن شده در کنار قبر جمال عبدالناصر سخن می گویند و روزی سه بار فیلم رژه ای را که در آن گلوله شهید خالد استانبولی به مغز انورسادات اصابت کرد را با تاسف و البته کمی تردید نگاه می کنند

مدتهاست که کلید واژه”پارادوکس “کاربرد عجیبی در تجزیه و تحلیل مناسبات داخلی و خارجی برخی سیاستمداران عربی منطقه پیدا کرده است.،افرادی با شکمهای پر که مدام از “ناسیونالیسم خالی “دفن شده در کنار قبر جمال عبدالناصر سخن می گویند و روزی سه بار فیلم رژه ای را که در آن گلوله شهید خالد استانبولی به مغز انورسادات اصابت کرد را با تاسف و البته کمی تردید نگاه می کنند.!سیاستمدارانی که در برخورد خصمانه با فقرای کشور خود “پراگماتیست”و”اقتدار گرا”می شوند و در مقابل غرب بین دو گزینه “خم شدن تا کمر”و”تسلیم بدون تعظیم”متحیر می مانند.البته با کمال خونسردی باید بگویم که اعراب جدیدا از این سرگردانی رهایی یافته اند و بلافاصله با انتخاب گزینه اول خیال خود و ولی نعمتان غربی خود را راحت می کنند!این دستاورد تازه ای است که “امیر عبدالله “و”ملک عبدالله دوم”بااستناد به آن روح پدران خود “ملک فهد”و”ملک حسین”را به آسمان خاورمیانه احضار می کنند!

در آن سوی خاورمیانه،”واسلاو کلاوس”و ”میرک توپولانک”رئیس جمهور و نخست وزیر جمهوری چک که گویا ردای ریاست دوره ای شش ماهه بر اروپا آنها را مانند کودکی تازه به دوران رسیده از خود بیخود ساخته است جنایات رژیم صهیونیستی و حمله زمینی تل آویو به خاک غزه را حق این رژیم نامشروع دانسته اند!افرادی مانند “خاویر سولانا”نیز در چنین شرایطی ترجیح می دهند تا مانند جنگ ۳۳ روزه سال ۲۰۰۶، زمان را به سود تل آویو خریداری نمایند تا خوش خدمتی کامل خود به کاخ سفید را اثبات نمایند.

اما تراژدی تمامی ندارد!در فرانسه که به اصطلاح مهد دموکراسی و آزادی نامیده می شود ،حزب سوسیالیست جهت مقابله با راستگرایان کاخ الیزه دیواری کوتاه تر از غزه پیدا ننموده و جنایات اسرائیل را محکوم نموده است!گویا سوسیالیستهای فرانسه فراموش کرده اند که نامزد انتخاباتی آنها در سال ۲۰۰۶ ،یعنی سگولن رویال با هدف جلب حمایت و رضایت تل آویو در انتخابات انواع و اقسام سیگنالهای دوستانه را به سوی اشغالگران فلسطین مقابله نمود!حال که سوسیالیستها از قدرت دور شده اند تصمیم گرفته اند جهت پیروزی در دور بعدی انتخابات و پیش روی در نظرسنجیها از خون مردم بیگناه غزه مایه بگذارند!حزب سوسیالیست فرانسه اطمینان داشته باشد که مردم غزه از چنین حمایتهای ابزارگرایانه و تزویرانه ای تنفر دارند.در انگلستان،در حالی که طنین صدای “مرگ بر اسرائیل”هر روزه خیابانهای لندن و منچستر را فرا می گیرد،گوردون براون و مشاورانش تصمیم گرفته اند در خانهمشاره ده داونینگ استریت نشسته و با مقامات رژیم صهیوینستی به مناسبات ناکامی در برابر حماس ابراز همدردی نمایند.لازم ذکر است که اصلی ترین دغدغه “تونی بلر شماره ۲”در برهه فعلی،سقوط غزه و شکست حماس است.دقیقا همان دغدغه ای که آنگلا مرکل و نیکولا سارکوزی از آن رنج می برند.رنجی که تا ابد همراه سیاستمداران افراطی غرب خواهد بود.

اما گویا در سازمان ملل متحد اخبار دیگری شنیده می شود.اخیرا آقای “بان کی مون”که طی روزهای اخیر “لبخند”لحظه ای از لبان او دور نشده است در قالی بیانیه ای التماس آمیز از تل آویو خواهش کرده است تا لطف کند و در حد مقدور!کاری به غیر نظامیان غزه نداشته باشد.البته از نظر آقای دبیرکل “تهاجم زمینی” بد است و باید از آن اجتناب نمود!!شنیدن بیانیه اخیر سازمان ملل متحد مهر تاییدی بر خفت شورای امنیت سازمان ملل متحد در برابر لابی صهیونیسم است.بر اساس بیانیه جدید سازمان ملل متحد، بان کی مون ، پایان فوری حملات زمینی به غزه را خواستار شده و از اسرائیل می خواهد تا جایی که امکان دارد مراقب غیرنظامیان باشد!همچنین سازمان ملل متحد پایان فوری حملات “زمینی “رژیم صهونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین را خواستار شده است.

بان کی مون در بیانیه خود از توقف “جنگ هوایی”در غزه کوچکترین نکته ای بر زبان نرانده است و با زبانی نرم از اسرائیل خواسته است تا ترجیحا از کشتن غیر نظامیان (تا حد امکان)پرهیز نماید!به راستای این بیانیه شرم آور چگونه قابل توجیه است؟آیا بان کی مون به جای دفاع از حقوق ملتهای جهان هنوز خود را دست پرورده غرب و تل آویو می داند؟

شورای امنیت سازمان ملل متحد که در طول تجاوز اسرائیل سعی کرد با سکو وقیحانه خود زمینه را جهت شکست حماس فراهم نماید،با مشاهده ناتوانی تل آویو در برابر مقاومتاسلامی فلسطین،با تصویب قطعنامه‌ای با ۱۴ رای مثبت، بدون رای منفی و رای ممتنع آمریکا، خواستار آتش‌بس فوری و پایدار میان حماس و رژیم صهیونیستی در غزه شد.

این در حالیست که برخی‌کشورهای عرب با انجام تغییراتی که مورد درخواست آمریکا بود،‌ خواستار تصویب قطعنامه‌ای بودند که در آن نه تنها پایان تمام اقدامات نظامی در غزه خواسته شده بود بلکه ضمن ذکر نام حماس،‌ درخواست شده بود تا نیروهای بین‌المللی مانع از ارسال تسلیحات به غزه شود!

اما آمریکا، بریتانیا و فرانسه، از اعضای دارای حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل متحد، از تغییرات انجام شده در متن پیشنهادی قطعنامه‌ی اعراب راضی نبودند و متن جدید که تصویب شد از سوی انگلیس تهیه شد.

در قطعنامه‌ی مصوب شورا بر ضرورت یک آتش‌بس فوری و پایدار که به خروج کامل نیروهای اسراییل از غزه منجر گردد، تاکید شده است. با وجود این درخواست نیروهای اسراییلی تا زمان وجود یک آتش‌بس پایدار مجبور نخواهند بود از نوار غزه خارج شوند. این قطعنامه از کشورهای عضو سازمان ملل خواسته است تا به تلاش‌های خود برای ایجاد تضمین‌هایی برای ایجاد آتش‌بس و آرامش پایدار در غزه، جلوگیری از قاچاق تسلیحات و مهمات ادامه دهند.

اگر چه این قطعنامه بر اساس بند هفت منشور سازمان ملل متحد که از لحاظ نظامی قابل اجرا خواهد بود، تنظیم نگردیده است، عمرو موسی دبیرکل اتحادیه‌ی عرب اعلام کرد که این قطعنامه از لحاظ حقوقی الزام‌آور است.

از سوی دیگر،در پی ثبت پیروزیهای مکرر مقاومت اسلامی فلسطین در جنگ زمینی در برابر رژیم صهیونیستی،مقامات این رژیم نیز نسبت به ناتوانی و ضعف خود در برابر حماس اذعان نموده اند.حتی نخست وزیر رژیم صهیونیستی تاکید نموده است که این رژیم در حمله به نوار غزه به اهداف مورد نظر خود دست نیافته است.

اسناد نظامی رژیم صهیونیستی که نتیجه مذاکرات نظامیان بلندپایه این رژیم در چند روز پس از تجاوز به نوار غزه است، نشان می‌دهند رژیم صهیونیستی به شکست در برابر نیروهای مقاومت در غزه اعتراف کرده است. هاآرتص در یکی از شماره های اخیر خود از یک سند نظامی پرده برداشت که تردید مقامات نظامی اسرائیل در توانایی ارتش این رژیم در تغییر حکومت در نوار غزه را نشان می‌دهد. گفتگوهایی که افسران بلند‌پایه ارتش اسرائیل در دومین روز از عملیات نظامی در غزه داشتند، به این نتیجه رسیده است که تردیدهای جدی درباره تغییر حاکمیت حماس در غزه با استفاده از زور وجود دارد. به عبارت بهتر،رژیم صهیونیستی از همان روز اول تجاوز به غزه با شوک ناشی از ناتوانی در برابر حماس روبه رو شد و این شوک به سرتاسر بدنه نظامی و سیاسی تل آویو تزریق شده است.

در نهایت اینکه تراژدی غزه به اندازه ای دردناک است که تنها “شیطان”می تواند آن را به سخره گیرد.تهاجم به غزه فرصتی برای ملتهای جهان بود تا شیاطین زمان خود را بشناسند.شیاطینی که مقاومت اسلامی فلسطین ،مانندمقاومت اسلامی لبنان درس سختی به آنها خواهد داد.به راستی تل آویو و حامیان غربی و عربی آن چگونه پس از پایان جنگ می توانند اسرا،کشته ها و زخمیهای خود رااز حماس مطالبه نمایند؟پاسخ این سوال را اولمرت و ایهود باراک و حتی نتانیاهو در اثر مستی ناشی از کشتار مردم غزه نمی دانند ،اما زمانی که این مستی فروکش یابد،تل آویو با بحران شکست دوباره در برابر مقاومت روبه رو خواهد شد.شکستی که داغ “حیات حداقلی”را بر دل نسل سوخته گوساله پرستان سامری خواهد گذاشت.

سعید سبحانی