دلنوازان و بازهم پایانی تکراری

بسیاری این سوال در ذهنشان متبادر شده است که چرا سریال افسانه جومونگ در بین این همه سریال های رنگارنگ ایرانی توانست گوی سبقت را برباید و آنقدر در دل خانواده های ایرانی جای باز …

بسیاری این سوال در ذهنشان متبادر شده است که چرا سریال افسانه جومونگ در بین این همه سریال های رنگارنگ ایرانی توانست گوی سبقت را برباید و آنقدر در دل خانواده های ایرانی جای باز کرد که بازیگر نقش جومونگ سفیر یکی از شرکتهای کره ای در ایران شد؟

یکی از دلایلی که می تواند به راحتی به این سوال پاسخ دهد این موضوع است که سرتاسر سریال افسانه جومونگ با اینکه از کیفیت بالایی برخوردار نبود پر از اتفاقات پیش بینی نشده ای بود که باعث می شد که بیننده به دنبال سریال کشیده شود و برای قسمتهای آینده پیش بینی هایی را در نظر بگیرد و برای اینکه به جواب خود برسد پیگیر سریال شود. این امر در سریالهای ایرانی کمتر به چشم می آید و فیلم نامههای تکراری باعث شده است تا بیننده سریعا حتی پایان فیلم را حدس زده و دیگر راغب به ادامه دیدن فیلم نباشد. سریال دلنوازان نیز از این امر مستثنی نبود و می شود گفت به علت ضعف صدا و سیما و اینکه سریال جذاب دیگری وجود نداشت بیننده مجبور به پیگیری این سریال شده بود. سریال دلنوازان نیز به مانند دیگر سریالهایی که از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش می شود پایان خوشی داشت و عاشقان به معشوقان دست یافتند و تنها کسی که در این بین از بین رفت جهان ملک پور بود. شاید سریال دلنوازان حسنهایی هم داشت اما بازهم پایانی تکراری را رقم زد. از همان لحظه که درگیری مهتاب و دکتر فرهاد شکل گرفت به راحتی می شد حدس زد که این دو با توجه به ازدواج بهزاد صد در صد در انتهای سریال به هم خواهند رسید. داستان بهزاد و یلدا نیز که در موردش نوشتن مثنوی هفتاد من کاغذ است.

زیرا این نوع برخوردها آنقدر در سریالهای ایرانی به چشم خورده است که به راحتی می توان فهمید که صلحی در آخر داستان بین دو شخصیت به وجود خواهد آمد و داستان رامین و روشنک هم آنقدر غیرقابل باور بود که نمی شد به راحتی این درگیریهای بچه گانه را هضم کرد و عاقبت منصور خلافکار نیز مطابق دیگر سریالها کاملا مشخص بود. اما به راستی چرا سازندگان و فیلم نامه نویسان ما در به پایان رساندن سریالها ضعف دارند؟ سریال دلنوازان قسمتهای انتهایی را آنقدر سریع به پیش برد که به هیچ عنوان قابل قبول نبود و قسمتهای پایانی بسیار سطحی به اتمام رسید. این روش به پایان رساندن سریال ها باعث شده است تا ذائقه مردم نیز مطابق آنها شود. در مقطعی فیلم امپراطور دریا از سیما پخش می شد و در آن مقطع این سریال شدیدا مورد توجه خانوادههای ایرانی قرار داشت اما پایانی که برای این سریال رقم خورد آن چیزی نبود که خانوادههای ایرانی بدان عادت داشتند. کلیه شخصیتهای مثبت فیلم در انتها کشته شدند و تنها زنی با بچه ای باقی ماند. این پایان غیرمنتظره برای ایرانیهایی که عادت به دیدن سریالهایی با پایان خوش داشتند اصلا قابل هضم نبود و فردای آن روز همه به پایان این سریال اعتراض داشتند. این امر نشات گرفته از پایان خوش سریالهای ایرانی چون دلنوازان است. البته این سریال تنها پایانش آزاردهنده نبود بلکه موارد زیادی بود که سریال را با مشکل مواجه می کرد; از شخصیت پردازی نامناسب گرفته تا صحنههایی تکراری و بدون اثر. شاید نقطه اوج این سریال را متوان به قتل رسیدن جهان ملک پور دانست زیرا کسی پیش بینی نمی کرد که یک شخصیت مثبت در سریال ایرانی کشته شود. اما این قسمت هم با سطحی نگری در قسمت پایانی گم شد و چگونگی کشته شدن جهان با چند کلمه از طرف پلیس به پایان رسید.

به هر حال باید قبول کرد که بسیاری از سریالهای ایرانی از نظر به پایان رساندن فیلم نامه با مشکلات عدیده ای روبرو هستند و باید فکری عاجل بابت این قضیه کرد و الا با کاهش مخاطب در سریالهای آینده روبرو خواهیم شد زیرا اگر بازهم سریالهایی با این سبک اجرا شود مخاطب سریعا به پایان فیلم رسیده و باعث می گردد تا دیگر رغبتی به ادامه دادن سریال نداشته باشد; اتفاقی که در اواسط سریال دلنوازان اتفاق افتاد و سناریوی تکراری این سریال باعث شد تا بسیاری از بینندگان خود را از دست دهد.

نویسنده : علیرضا لرک