خیال پیر شدن نداری

راز ماندگاری شماره ۶

یادآوری روزهای غرورآفرین جام ملت های ۹۶ و تیم ملی ایران که به رهبری محمد مایلی کهن حریفان را از پیش رو برمی داشت آنقدر شیرین و دوست داشتنی است که هر روز به تکرار آن بپردازیم.

جوانی ترکه ای که پیراهن شماره ۶ را بر تن کرده بود و وسط میدان را چنان به سیطره خودش در آورد که حتی عربستانی های مدهوش و کره ای های مغرور هم چاره ای جز تسلیم شدن نداشتند، روزگاری که بیش از هر زمانی یاد مرتضی فنونی زاده در پستوهای ذهن فوتبالدوستان قدیمی زنده می شد و حسرتی چون او بر دل دوستداران فوتبال مانده بود... اما کریم باقری با بازی قدرتمندانه و ذکاوت ذاتی و امتیاز حرفه ای گری خاص خودش جانشین قابلی برای فنونی زاده بود و البته نقش بسیار پررنگی در پیروزی های ایران در مسابقات مختلف داشت.

کریم باقری از معدود بازیکنان مسئولیت پذیر و در خدمت تیم بوده است، کسی که سرمربی هر تیمی می تواند به او اعتماد کند و برای کنترل مجموعه از وجودش استفاده برد و به هدف هایش برسد. کریم در طول همه این سال ها چندان اهل جنجال نبوده است و همیشه بر یک خط راست حرکت کرده و هر اتفاقی هم که در اطراف می افتاده از چندان اهمیتی برایش برخوردار نبوده و با بی تفاوتی از کنارش گذشته است. باقری را می توان در فوتبال ایران یک حرفه ای تمام عیار دانست، از جنس علی دایی و حتی مهدوی کیا و هاشمیان اما روحیه کاپیتانی و بزرگ منشی از او بازیکنی ساخته است که در سخت ترین شرایط هم باقی می ماند و به روند همیشگی اش ادامه می دهد. حداکثر تغییری که در ز ندگی این بازیکن دیده ایم شاید کوتاه کردن سبیل و یا موهایش باشد وگرنه در رفتار و نه در پوشش لباس هیچ تغییری ایجاد نشده. او همان فوتبالیستی است که هنوز به رانندگی در بیابان علاقه دارد.

لیگ هشتم شروع شده و ستاره ها در هر تیمی حضور دارند و از انگیزه های لازم برای درخشش نیز برخوردارند اما این کریم باقری است که هنوز قبراق و سرحال در ترکیب حضور دارد و طوری بازی می کند که گویی جوانی بیست و چند ساله در وسط میدان می خرامد و تبدیل به تأثیرگذارترین بازیکن شده است. حتی درمیان پرسپولیسی ها که غرق ستاره های دوست داشتنی است این کریم باقری خواهد بود که انگشت نما می شود و طوری حرکت می کند، پاس می دهد و گل می زند که گویا تک ستاره قرمزپوشان پایتخت در زمین حضور دارد. او خیال پیر شدن ندارد و همچنان در سطح اول فوتبال ایران توانایی هایش را در ۳۶ سالگی نشان می دهد و حتی سرمربی تیم ملی را برای دعوت از خود به فکر فرو می برد. کریم باقری را برای این روزهای لیگ باید بهترین بازیکن ایران دانست کما اینکه در فصل قبل هم به عنوان بهترین بازیکن لیگ شناخته شد.

خیال پیرشدن نداری؟ وقتی بعد از هر گل فرزندت را در آغوش گرفتی و شادی هایت را در ورزشگاه یخ زده آزادی با خانواده ات تقسیم کردی و خندیدی، اوج هیجان و شور را در صورت سنگی ات دیدیم. تا کجا می خواهی جلو بروی پیر مرد، باز هم به اوج بازگشتی و این بهترین خبر برای افشین قطبی است. زندگی سالم، دید حرفه ای و در خدمت تیم بودن راز بقا و ماندگاری مردی است که در ۳۶ سالگی هم بهتر از جوانان می دود و بازی می کند.