گذشته، حال و آینده ایدز در ایران

در ایران اولین مورد ایدز در سال ۱۳۶۵ در یک کودک پنج ساله هموفیلی تشخیص داده شد.

همه‌گیری ابتلا به ویروس ایدز (HIV INFECTION) در ایران از اوایل دهه ۱۳۶۰ در میان بیماران هموفیلی دریافت‌ کننده فرآورده‌های خونی (فاکتور ۸ و فاکتور ۹) که از اروپای غربی وارد کشور می‌شد به طور پنهان و بی‌ سر و صدا شروع شد.

در سطح جهانی، با شناخت بیماری ایدز در سال ۱۹۸۱ و کشف ویروس ایدز (HIV) در سال ۱۹۸۳، انتقال ویروس ایدز از راه خون آلوده و تماس جنسی با افراد مبتلا به اچ آی وی مشخص شد. ضمنا در سال ۱۹۸۵ با کشف تست‌های سرولوژیک برای تشخیص اچ آی وی و ایدز، راه برای پیشگیری و کنترل ایدز هموار شد. همراه با شناسایی اچ آی وی و ایدز به عنوان یک بیماری قابل انتقال از خون آلوده، غربالگری خون و فرآورده‌های خونی در بسیاری از کشورهای دنیا به ویژه کشورهای پیشرفته آغاز شد و با تهیه فرآورده‌های خونی حرارت دیده، گام‌های موثری در پیشگیری از انتقال اچ آی وی در دریافت‌کنندگان خون و فرآورده‌های خونی برداشته شد.

در ایران اولین مورد ایدز در سال ۱۳۶۵ در یک کودک پنج ساله هموفیلی تشخیص داده شد و با بررسی کلیه افراد هموفیلی در کشور که تعداد آنها در آن زمان حدود ۲۰۰۰ نفر بود و همه آنها از فرآورده‌های خونی (فاکتور ۸ و فاکتور ۹) وارداتی استفاده کرده بودند، مشخص شد که حدود ۱۵ درصد از آنها به ویروس ایدز (HIV) مبتلا شده‌اند. به این ترتیب موج اول همه‌گیری اچ آی وی و ایدز در کشور از اوایل دهه ۱۳۶۰ در میان افراد هموفیلی دریافت‌کننده فرآورده‌های خونی آلوده آغاز شد.

موج دوم همه‌گیری از اوایل دهه ۱۳۷۰ در میان معتادان به مواد مخدر تزریقی به علت استفاده از سرنگ و سوزن مشترک شروع شد و دامنه آن به زندان‌ها نیز کشیده شد، به طوری که در بدو امر بیش از ۸۰ درصد از مبتلایان به اچ آی وی را معتادان تزریقی تشکیل می‌دادند.

با ایجاد کلینیک‌های مثلثی (با هدف پیشگیری از ایدز، اعتیاد، بیماری‌های آمیزشی) که در کرمانشاه شروع شد و به سایر نقاط کشور نیز توسعه یافت، برنامه ‌پیشگیری و کنترل ایدز با استقبال بیشتری روبرو شد و با ایجاد مراکز مشاوره و تست داوطلبانه در اغلب استان‌ها و شهرستان‌های کشور همراه با توزیع سرنگ و سوزن یکبار مصرف در زندان‌ها و ترویج برنامه‌های آموزشی و اطلاع‌رسانی، موفقیت بیشتری در کاهش آسیب در معتادان تزریقی و جلوگیری از انتشار وسیع اچ آی وی در جامعه به دست آمد، به طوری که درصد مبتلایان به اچ آی وی و ایدز در اثر اعتیاد تزریقی از بیش از ۸۰ درصد (در اوایل دهه ۱۳۷۰) به کمتر از ۶۰ درصد (در حال حاضر) کاهش یافت.

در طی چند سال اخیر با توجه به مصرف مواد محرک صنعتی از نوع آمفتامین‌ها و متامفتامین‌ها که رفتارهای جنسی مهار گسیخته را سبب می‌شوند، درصد موارد ابتلا به علت تماس جنسی به ویژه در جوانان رو به افزایش نهاده و به شروع موج سوم همه‌گیری ناشی از تماس جنسی دامن زده است. به طوری که طبق آخرین آمار و اطلاعات موجود درصد افرادی که از سال ۱۳۹۱ تاکنون به اچ آی وی مبتلا شده‌اند از رقم قبلی که حدود ۲۰ درصد بود، دو برابر شده و به بیش از ۴۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

در صورت عدم توجه به مشکل اعتیاد به مواد محرک فیزیکی جدید (آمفتامین‌ها و متامفتامین‌ها)، به علت خطر روابط جنسی مهار گسیخته در جوانان، این نگرانی وجود دارد که در طی چند سال آینده موج سوم همه‌گیری اچ آی وی و ایدز که از تماس جنسی مهار گسیخته ناشی خواهد شد جای خود را در جامعه به ویژه در میان جوانان و نوجوانان باز کرده و مشکلات جدیدی را برای کشور به وجود بیاورد.

لازمه موفقیت در مقابله با اچ آی وی و ایدز ایجاد عزم ملی، همکاری قوی بین بخشی، مشارکت فعال جامعه، وضع قوانین لازم برای حمایت از افراد مبتلا به اچ آی وی و ایدز به منظور جلوگیری از انگ و تبعیض، همکاری نزدیک بخش خصوصی و سازمان‌های غیردولتی با بخش دولتی، احساس مسئولیت فردی، خانوادگی و اجتماعی و به طور کلی بسیج همگانی جامعه است. بر این اساس ضمن حفظ دستاوردهای پیشین در جلوگیری از انتشار اچ آی وی و ایدز میان معتادان تزریقی که لازمه آن توسعه و تقویت مرکز کاهش آسیب و مراکز مشاوره و تست داوطلبانه است، ضروری است در شناسایی افراد پرخطر، تشویق آنان به انجام مشاوره و تست داوطلبانه، کشف موارد جدید ابتلا و درمان کلیه افراد واجد شرایط با داروهای ضد ویروس ایدز (anti retroviral treatment) اقدام شود؛ چرا که با انجام این کار علاوه بر اینکه به افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی مبتلایان کمک می‌شود، به علت کاهش بار ویروس در بدن افراد تحت درمان، خطر انتقال ویروس به سایرین نیز تا ۹۵ درصد کاهش می‌یابد و به این ترتیب از نظر جلوگیری از انتشار ویروس در سطح جامعه نیز موفقیت قابل توجهی به دست خواهد آمد.

طبق آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تا اول مهر ماه ۹۲ خلاصه وضعیت اچ آی وی ایدز در کشور به شرح زیر است:

بر اساس آمار جمع‌آوری شده از دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، تا این تاریخ جمعا ۲۷ هزار و ۴۱ نفر افراد مبتلا به HIV / ایدز در کشور شناسایی شده‌اند که ۸۹.۳ درصد آنها را مردان و ۱۰.۷ درصد را زنان تشکیل می‌دهند. تاکنون ۵۱۱۸ نفر مبتلا به ایدز شناسایی شده و ۵۴۷۱ نفر از افراد مبتلا فوت کرده‌اند.

۴۵.۹ درصد از مبتلایان به HIV در زمان ابتلا در گروه سنی ۳۴-۲۵ سال قرار داشته‌اند که بالاترین نسبت در بین گروه‌های سنی را به خود اختصاص می‌دهند.

علل ابتلا به HIV در بین کل مواردی که از سال ۱۳۶۵ تاکنون در کشور به ثبت رسیده‌اند به ترتیب، تزریق با وسایل مشترک در مصرف‌کنندگان مواد (۶۸.۱ درصد)، رابطه جنسی (۱۲.۷ درصد)، دریافت خون و فرآورده‌های خونی (۰.۹ درصد) و انتقال از مادر به کودک (۲.۱ درصد) بوده است. راه انتقال در ۱۷.۱ درصد از این گروه نامشخص مانده است.

در مقایسه این آمار با مواردی که ابتلا آنان در سال ۱۳۹۱ گزارش شده است، اعتیاد تزریقی ۵۲ درصد، برقراری روابط جنسی ۳۳.۲ درصد و انتقال از مادر به کودک ۳.۴ درصد از موارد را تشکیل داده است. در ۱۱.۴ درصد از موارد شناسایی شده در این سال راه انتقال نامشخص بوده و هیچ مورد جدید ابتلا از راه خون و فرآورده‌های خونی گزارش نشده است.