آیا بحران فقط برای همسایه است

۴۰ نشانه برای اینکه بدانیم ما هم دچار بحران میانسالی هستیم

اگر فکر می‌کنید فقط خریدن ماشین‌های اسپرت رنگی یا موتورهای سنگین اصلی‌ترین نشانه این است که دچار بحران میانسالی شده‌اید سخت در اشتباه‌اید...

همین که بخواهید یک زندگی ساده‌تر هم داشته باشید نشانه این است که دچار این بحران شده‌اید. در واقع باید هر چه کلیشه از بحران میانسالی دارید را فراموش کنید چون عصر جدید نشانه‌های جدید هم دارد. با فراگیر شدن زندگی مدرن، بحران میانسالی نه‌تنها نشانه‌های متفاوت دیگری هم پیدا کرده است که خیلی زودتر سراغ افراد می‌آید. بر اساس تحقیقات جدید، مشخص شده است بحران میانسالی در مردان در ۴۴ سالگی و در زنان در ۴۳ سالگی می‌تواند شروع شود. بحران در مردان می‌تواند بین ۳ تا ۱۰ سال طول بکشد در حالی که زنان بین ۲ تا نهایت ۵ سال درگیر این شرایط انتقالی خواهند بود.

نشانه‌های جدید این بحران، می‌تواند پیگیری شرایط دوستان و شرکای زندگی قدیمی در سایت‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، مصرف قرص‌های ویتامین یا کمک به سازمان‌های خیریه باشد.

اینکه نمی‌توانید شب‌ها به دلیل نگرانی‌های شغلی بخوابید، به صورت مرتب آگهی‌های ترحیم را در روزنامه‌ها می‌خوانید یا دنبال سرگرمی‌های جدید هستید همگی نشانه‌های ورود به این بحران فراگیر است. این نشانه‌های جدید در تحقیق یک موسسه در انگلیس خود را نشان داده‌اند. در این تحقیق هزار مرد مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

در سال ۱۹۶۵ که بحران میانسالی میان روان‌شناسان جایش را باز کرد، گفته می‌شد این بحران از ۴۰ تا ۵۰ سالگی روی خواهد داد، اما حالا تحقیقات جدید نشان داده بحران میانسالی، خیلی زودتر سراغ مردان و زنان می‌رود. گفته می‌شود اینکه مردم خیلی زودتر زندگی شغلی خود را شروع می‌کنند، ‌یکی از دلایلی است که بحران میانسالی زودتر سراغ افراد می‌آید. آمارها هم این نظریه را تایید می‌کنند چون براساس تحقیقات انجام‌گرفته مشخص شده میانگین سن مدیران از ۵۹ سال به ۴۸ سال در نسل اخیر رسیده است. به همین دلیل باید نشانه‌های این بحران را جدی گرفت.

اگر کارهای زیر را انجام می‌دهید، می‌توانید به این فکر کنید که بحران میانسالی سراغتان آمده:

یک زندگی ساده‌تر می‌خواهید.

به کنسرت‌های پر سر و صدای موسیقی پاپ می‌روید.

شرایط فعلی دوستان قدیمی‌تان را در فیس‌بوک بررسی می‌کنید.

متوجه نمی‌شوید هرگز نمی‌توانید از زیر قرض‌های زیادی که بالا آورده‌اید شانه خالی کنید.

در سایت‌هایی مانند توییتر عضو می‌شوید تا به همکاران یا روسای خود بفهمانید همگام با دنیای دیجیتال پیش می‌روید.

دوران کودکی خود را زیاد یاد می‌کنید.

از بحث‌های دوستانه لذت نمی‌برید.

دوست دارید یک دوچرخه خیلی گران بخرید.

یکباره علاقه‌مند می‌شوید نواختن یک ساز را یاد بگیرید.

درباره کم‌پشت شدن موهایتان نگران می‌شوید.

دنبال سرگرمی‌های جدید می‌گردید.

یکباره علاقه‌مند می‌شوید دنیا را به یک جای بهتر تبدیل کنید.

به عکس جوانی‌تان برای مدتی خیره می‌شوید.

وقتی یکی از والدین تماس می‌گیرد به بدترین سناریوی محتمل فکر می‌کنید.

پیگیر گروه‌های موسیقی‌ای که در جوانی شما وجود داشتند، می‌شوید.

ایستگاه‌های رادیویی مورد علاقه خود را یکباره تغییر می‌دهید.

دوباره به جاهایی که در بچگی مقصد تعطیلاتتان بوده می‌روید.

تصور می‌کنید نمی‌توانید به زمانی که قرار است بازنشسته شوید فکر کنید.

آگهی‌های ترحیم را می‌خوانید و همیشه برایتان مهم است بدانید مردم چگونه مرده‌اند.

عقده این را دارید که قیافه و ظاهر خود را با افراد هم‌سنتان مقایسه کنید.

موهایتان را وقتی که خاکستری هستند، رنگ می‌کنید.

سعی می‌کنید سنتان را به کسی نگویید.

آرزو دارید شغلتان را عوض کنید اما می‌دانید هرگز این کار را نمی‌کنید.

قرص ویتامین مصرف می‌کنید.

نگران این هستید که موقع بازنشستگی شرایطی بدتر از والدینتان داشته باشید.

می‌خواهید دوستان جدیدی پیدا کنید اما افراد جدیدی را که می‌بینید، دوست ندارید.

به این فکر می‌کنید که شغلتان را رها کنید و یک رستوران یا یک بار کوچک باز کنید.

سعی می‌کنید با افرادی از جنس مخالف رابطه داشته باشید که ۲۰ سال از شما جوان‌تر هستند.

نشانه‌های پزشکی‌ای را که در بدنتان دیده‌اید، در اینترنت جستجو می‌کنید.

فکر می‌کنید بیشتر به مسجد و اماکن مذهبی بروید اما این کار را نمی‌کنید.

وقتی سیاستمداران و روسا از شما جوان‌تر هستند، به این موضوع حساس می‌شوید.

به پیوند مو یا جراحی پلاستیک فکر می‌کنید.

به صورت مستقیم به یک موسسه خیریه کمک می‌کنید.

به دلیل نگرانی‌های مربوط به کار نمی‌توانید بخوابید.

دلایل کمتری نسبت به قبل نیاز دارید تا به اصطلاح هنگ کنید و معمولا این حالت بیشتر از یک روز طول می‌کشد.

موفقیت‌های شغلی خودتان را با دوستانتان مقایسه می‌کنید.

نگران این هستید که یک فرد جوان‌تر شغل شما را بگیرد.

به ورزش‌های سختی مثل دوهای بلندمدت و سه‌گانه روی می‌آورید.

به راحتی دچار حواس‌پرتی می‌شوید.

فقط در تعطیلات کتاب می‌خوانید.

ترجمه: جواد نصرتی

منبع: گاردین