دستگیری دیجیتالی ممنوع ۱

دستكاری و تغییر عكس های دیجیتالی بسیار آسان تر و سریع تر شده است, اما تفاوت ظریفی میان بهبود یك عكس و تغییر و دستكاری در آن وجود دارد

دستكاری و تغییر عكس های دیجیتالی بسیار آسان تر و سریع تر شده است، اما تفاوت ظریفی میان بهبود یك عكس و تغییر و دستكاری در آن وجود دارد. با توسعه و پیشرفت صنعت عكاسی و آمدن نسل جدید دوربین های دیجیتالی نرم افزارهایی طراحی و عرضه شده اند كه به شكل بی نظیری ابزارهای بسیار پیشرفته برای تغییر در عكس های دیجیتالی در اختیار گذاشته اند. بعید نیست شما هم با این نرم افزارها سروكار پیدا كرده باشید یا آنكه دیده باشید چگونه هنرمندان این صنعت بخش های ناخواسته عكس را با مهارت پاك می كنند و هر چه بخواهند جایگزین آن می كنند. حذف عناصر یك عكس شاید چندان تازگی نداشته باشد، به عنوان مثال نیكولای یزوف كه زمانی از نزدیك ترین مشاوران جوزف استالین _ دیكتاتور معروف روسیه _ بود بعد از آنكه مورد خشم و غضب استالین قرار گرفت عكس هایش از انظار عمومی پاك شد و هر جا كه استالین با وی عكسی داشت، تصویر یزوف از آن عكس ها پاك شده است. دیوید كینگ گالری عكسی در لندن برگزار كرده و تمام این عكس ها را در آن به نمایش گذاشته است. در واقع حذف اشخاص از عكس ها به یكی از عادی ترین كارهای استالین تبدیل شده بود. جالب اینجاست هر چه دیكتاتوری استالین دامنه دارتر می شد عكس یاران دیرینه اش به تدریج محو و نابود می شد تا جایی كه در اواخر دیكتاتوری استالین دیگر خبری از قدیمی ترین یاران و مشاورانش در عكس ها نبود.امروزه با آمدن نرم افزارهای پیچیده ویرایش عكس های دیجیتالی در دنیای آی تی (فناوری اطلاعات) دستكاری و تغییر در عكس ها بسیار ارزان و دقیق شده است، هر چه فناوری اطلاعات پیشرفته تر می شود، ردیابی تغییرات در عكس های دیجیتالی دشوارتر می شود. اگر هنرمندان این صنعت اصول اخلاقی را رعایت نكنند و به بهانه بهبود عكس كار را تا جایی پیش ببرند كه دستكاری در عكس تلقی شود به تدریج اعتماد عمومی مردم نسبت به دنیای عكس و عكاسی كاسته می شود و در نتیجه لطمه جبران ناپذیری به این صنعت وارد خواهد آمد.

در عكاسی مطبوعاتی (فتوژورنالیسم) قواعد، اصول و مرامنامه كاملاً واضح و روشن است. تغییر عناصر یك عكس به هر نحوی كه منجر به فریب افكار عمومی شود برخلاف مرامنامه و اصول اخلاقی عكاسی مطبوعاتی است. انجمن عكاسان مطبوعاتی ملی آمریكا مرامنامه ای تنظیم كرده اند و در آن به اصول اخلاقی مربوط به دستكاری دیجیتالی پرداخته اند.اگر آرمانی و ایده آلیستی فكر كنیم عكس باید دست نخورده و تغییرنیافته در اختیار افكار عمومی قرار گیرد، اما همه می دانیم كه در بهترین حالت و در شرایطی كه رسانه ها با استانداردهای بسیار بالا و رعایت نهایت اصول اخلاقی عمل كنند حداقل در انتخاب عكس ها گزینشی عمل می كنند و دو كار را جایز می دانند. یكی «دور بریدن عكس ها» كه در اصطلاح ویرایش عكس به آن Cropping می گویند و دوم سمت و سو دادن به رویدادها از طریق انتخاب عكس. لری گراس (Larry Gross) یكی از نویسندگان كتاب «اصول اخلاقی عكاسی در عصر دیجیتال» به طور مفصل به ویرایش محتویات یك عكس و اصول اخلاقی حاكم بر آن پرداخته است و در آن مثال های زنده ای از ویراستاری و ویرایش عكس به كار گرفته است.به عنوان مثال در آوریل ۲۰۰۳ یكی از عكس هایی كه انتشار یافت سرنگون كردن مجسمه صدام حسین توسط مردم شادمان عراقی بود. اما انتشار این عكس برای سمت و سو دادن به رویدادها انتخاب شده بود و همزمان با عبارت ها با جملات خبری ای به كار گرفته می شد كه قصد توجیه حمله آمریكا به عراق و منصفانه یا عادلانه بودن این جنگ را داشت. چندی بعد عكس های دیگری از همان سرنگونی مجسمه صدام در اینترنت منتشر شد كه از زوایای دیگری بود. در عكس های اولیه زاویه ای به نمایش گذاشته شده بود كه تخمین جمعیت از روی آن ممكن نبود و این تصور را به وجود می آورد كه اكثر قریب به اتفاق مردم عراق با شادمانی در حال سرنگون كردن مجسمه اند اما عكس های دیگری كه از زوایای دیگر گرفته شده بود و در اینترنت انتشار یافت، نشان می داد جمعیتی كه در حال سرنگونی مجسمه صدام هستند بسیار انگشت شمارند. لری گراس كه استاد مدرسه عالی ارتباطات دانشكده آننبرگ دانشگاه كالیفرنیای جنوبی است در مورد این مثال می گوید: «جمعیتی در آن لحظه سقوط مجسمه صدام حضور نداشت اما زمان انتشار این گزارش طوری به نظر رسید كه مردم عراق از فرط شادمانی در حال سرنگونی مجسمه صدام هستند اما اگر عكس های این رویداد دور بریده نشده بود و در جهت سمت و سو دادن به یك رویداد مورد استفاده قرار نگرفته بود، مسلماً برداشت افكار عمومی از این عكس این نبود كه مردم از ظلم صدام به ستوه آمده اند. مخصوصاً كه در عكس منتشر شده در اینترنت جمعیت چشمگیری وجود نداشت.»از نظر لری گراس با انقلابی كه در عصر دیجیتال به وقوع پیوسته عكاسی به عنوان یك رسانه مورد تهدید جدی قرار گرفته است. چون در اصل رسالت عكاس انتشار حقیقت دستكاری نشده است اما متاسفانه با ظهور عصر دیجیتالی شدن عكس ها و پیدایش نرم افزارهای بسیار دقیق ویرایش عكس، حفظ حقیقت و جلوگیری از دستكاری آن بسیار دشوار شده است و در نهایت ممكن است به سلب اعتماد مردم از این رسانه منجر شود.دو سال پیش برایان والسكی عكاس لس آنجلس تایمز نیز دو عكس را برای افزایش تاثیرگذاری درهم تلفیق كرد اما وقتی دستش رو شد، به اخراجش انجامید. استفن گروت از انستیتوی هنر آتلانتا می گوید هزینه از دست رفتن اعتماد مردم و افكار عمومی بی نهایت گزاف و غیرقابل اندازه گیری است و نتیجه مستقیم آن اضمحلال ارزش انتشارات است. كالین كرافورد دبیر عكس لس آنجلس تایمز نیز در مورد اخراج برایان والسكی گفت: «اگر مخاطبان ما نتوانند به ما اعتماد كنند، دیگر چیزی برای ما باقی نمانده است.» ساده لوحی افكار عمومی نیز روزبه روز كمتر می شود و چون مردم با نرم افزارهای ویرایش نظیر فتوشاپ آشنا می شوند، عكس هایی كه فتوشاپی شده اند [از بس كه مردم از این نرم افزار استفاده می كنند، به كارگیری نقش دستوری فعلی از كلمه فتوشاپ باب شده است] به راحتی تشخیص می دهند و از زمانی كه مردم به دنیای عكاسی و رعایت اصول اخلاقی در رسانه ها مظنون شده اند، اكثر رسانه ها سیاستی را در پیش گرفته اند كه در آن كوچكترین اغماض، چشم پوشی یا به اصطلاح تساهل و تسامح را جایز نمی دانند و با كمترین خطا یا مسامحه با عكاسان و ویراستاران عكس برخورد شدید به عمل می آورند.