كودك ازاری وآسیب های اجتماعی

عدم آگاهی والدین از حقوق كودك و احترام به شخصیت این انسانهای كوچك در شكل گیری حوادث كودك آزاری دخیل است

كودك آزاری حاصل فرآیند آسیب های اجتماعی و باعث بروز بسیاری از آنهاست.كودك آزاری نوعی تعامل منفی نابرابر است كه كودكان به عنوان قربانیان خاموش و بی پناه و بدون حمایت در یك سوی آن هستند و گاه به دلیل مشكلات روحی و روانی والدین به عنوان سوی دیگر این تعامل و در برخی موارد از روی ناآگاهی و فقر فرهنگی مورد آزار و اذیت و شكنجه قرر می‌گیرند.

آمار فزاینده كودك آزاری و حداقل رشد اخبار آن در صفحات حوادث مطبوعات در سالهای اخیر حاكی از افزایش دامنه بی توجهی به نیازهای كودكان است.

عدم آگاهی والدین از حقوق كودك و احترام به شخصیت این انسانهای كوچك در شكل‌گیری حوادث كودك آزاری دخیل است. عدم ارائه آموزش های لازم قبل و بعد از ازدواج، نبودن فیلترهایی به منظور تعیین صلاحیت والدین در بوجود آوردن و نگهداری فرزند نیز از جمله مواردی است كه در برنامه های فرهنگی، آموزشی و تربیتی دستگاهها مغفول مانده و موجبات كودك آزاری را فراهم كرده است.

برخی از والدین نیز به دلیل وجود مشكلات اقتصادی و گاه ضعف شخصیت دچار ناتوانی در حل مسایل خویش شده و كانون خانواده را به جهنمی برای كودك تبدیل می كنند. آنان خواسته یا ناخواسته ناكامی ها، خشونت ها و زورگویی هایی را كه از دوران طفولیت و جوانی تاكنون تجربه كرده اند، عیناً به كودكان كه فاقد كوچكترین حمایتی هستند، منتقل می كنند. این مسایل حتی گاهی به شكل تنبیهات روحی، جسمی، آزار و اذیت و شكنجه نمود پیدا كرده و در پاره ای موارد منجر به مرگ كودكان شده است.

بنا براین می توان گفت، به همان نسبت كه والدین دارای سلامت روانی و آگاهی موجب شكوفایی و نمو هرچه بهتر كودك می شوند به همان نسبت والدین ناآگاه و دارای فقر فرهنگی و مادی به منزله سمی برای كودك به شمار می روند. در این میان كودكان طلاق در صدر خطرپذیری این آزارها هستند.

علاوه در صورتی كه این كودكان از شانس داشتن والدین ثانوی سالمی برخوردار نباشند، مورد بدترین آزار و شكنجه های روحی و جسمی قرار می گیرند وحتی نشكفته پرپر می شوند.اغلب كودكان آزار دیده، دارای والدینی هستند كه در كودكی مورد آزار والدین یا بستگانشان قرار گرفته اند. برخی از این كودك آزاران حتی مورد تعرض جنسی در دوران كودكی قرار گرفته اند كه خطری بزرگ برای سلامت خانواده و جامعه محسوب می شوند، چون ممكن است این تجربه را به كودكان خود منتقل كنند.

بنا براین بجاست با انجام آزمایشات روانشناختی در كنار سایر آزمایشات معمول پیش و بعد از ازدواج، صلاحیت والدین مورد مداقه قرار گیرد تا از وقوع مشكلات دیگری جلوگیری شود.همچنین آموزش مهارتهای نگهداری و پرورش كودك با تكیه بر مبانی علمی و دینی از سوی دستگاههای متولی و رسانه ها ضروری به نظر می رسد.

پدران و مادران باید بدانند فرزند ودیعه ای الهی در نزد آنهاست كه باید در نگهداری آن كوشا باشند. آنان باید بدین باور برسند كه یك كودك پرورش یافته در خانواده ای ناسالم به معنی جامعه ای توأم با انواع مشكلات و آسیب های اجتماعی است.

اگر پدر و مادری به هر دلیل توان و امكان چنین پرورشی را ندارند و یا باور ندارند كه كودك امانتی است در دست آنان، وظیفه متولیان و مسوولان دستگاههای ذیربط است كه از بروز فجایع مرتبط با كودك آزاری از سوی این افراد ـ به مناسب ـ جلوگیری كنند.

فاطمه روز بهان