نگاهی به فیلم "خاطره"

● خاطره ای از هزار توی ذهن
"خاطره" یک فیلم روانشناسانه در باب کودک آزاری است. نویسنده که از قضا دختر کارگردان نیز به شمار می آید همه سعی خود را کرده است تا فیلنامه رنگ و لعاب تماشاگر …

خاطره ای از هزار توی ذهن

"خاطره" یک فیلم روانشناسانه در باب کودک آزاری است. نویسنده که از قضا دختر کارگردان نیز به شمار می آید همه سعی خود را کرده است تا فیلنامه رنگ و لعاب تماشاگر پسند خود را حفظ کند و به همین دلیل در بسیاری از سکانس ها شاهد دیالوگ هایی هستیم که میتوان به راحتی لابه لای کتابهای رمان فارسی به آنها دست پیدا کرد.

به راحتی میتوان حدس زد نویسنده یک رمان خوان حرفه ای از نوع داستان عشقی ایرانی است و همه سعی و کوشش او برای پوشاندن این قضیه در کل اثر با تصویرعشق مردی جوان به زنی که فرزندی هم دارد به هدر رفته است. شخصیت پردازی کاراکترهای داستان به شدت ضعیف است علی الخصوص برادر خاطره با بازی به شدت مصنوعی پوریا پورسرخ که این کاراکتر پادر هوا را به همه چیز شبیه کرده الا یک روانپزشک. گویی نویسنده تنها به این علت این کاراکتر را در لابه لای قصه گنجانده تا یک جوان مدل از خود راضی را در تصاویر به بیننده عرضه کند.

با این همه "خاطره" یک برگ برنده دارد. تغییر لحن فیلمنامه در یک سوم پایانی داستان خواب را از سر تماشاگری که تقریبا مطمئن است کل داستان را حدس زده، بدجور می پراند. درست است که ایده بیان شده در داستان را در بسیاری از فیلم های کلاسیک تاریخ سینما دیده ایم ولی نویسنده و کارگردان به خوبی از این ایده استفاده کرده اند و با پس زمینه ذهنی نقش اول داستان که از کودکی همراه او بوده عجین کرده اند.

اگر از پایان بندی بالیوودی داستان بگذریم که همه چیز ختم به خیر می شود "خاطره" می تواند با همان شوک یک سوم پایانی فیلم نامه نظر مساعد بیننده را جلب کند.

درست است که در کلیت اثر نواقص فراوانی در فیلم نامه و قاب بندی روایت وجود دارد اما با کمی اغماض میتوان فیلم "خاطره" را یک درام روانشاسانه خوب در حال اکران یاد کرد.

البته یاد آوری این نکته ضروری است که سینمای ایران در بیان موضوعات روانشناسانه موفق نیست. در صورتی که بیان موضوعاتی از این دست در سینما میتواند تاثیر پذیری بیشتری بر مخاطب عام داشته باشد.

در پایان می توان گفت "خاطره" یک درام روانشناسانه تقریبا موفق است که بر خلاف داستان ظاهرا تکراریش در یک سوم پایانی تماشاگرش را غافلگیر می کند و این غافلگیری به دل تماشاگر می نشیند.

سیده مریم مطلب پور