وقتی که زنان، مجبور به کار کردن می شوند

مشکلات اقتصادی و به تبع آن هزینه های سرسام آور زندگی از یک طرف و تجملگرایی، چشم و هم چشمی و احساس استقلال مالی داشتن از طرف دیگر، از جمله عواملی است که باعث شده تعداد بی شماری …

مشکلات اقتصادی و به تبع آن هزینه های سرسام آور زندگی از یک طرف و تجملگرایی، چشم و هم چشمی و احساس استقلال مالی داشتن از طرف دیگر، از جمله عواملی است که باعث شده تعداد بی شماری از خانم ها همپای آقایان در سازمان ها، ادارات و شرکت های دولتی و خصوصی، کارگاه ها و حتی در مغازه ها به عنوان کارمند و فروشنده کار کنند.

صبح زود که برای رفتن به محل کار، از منزل خارج می شویم، می بینیم مردم، به خصوص خانمها، چگونه با شتاب بسیار و نگرانی و اضطراب برای استفاده از سرویس ایاب و ذهاب ادارات یا اتوبوس شرکت واحد، مترو و دیگر وسایل نقلیه در تکاپو هستند. در این میان، برخی از خانم های شاغل، فرزندان معصوم خود را که در حسرت خوابند، با خود به همراه دارند و بیشتر آنان که در سازمان ها و ادارات دارای امکانات، مشغول کار هستند، کودک خود را به مهدهای کودک آن واحد ها می سپارند و برخی دیگر که از این گونه امکانات بی بهره اند، به دلیل مشکلات مالی، اقتصادی و... دلبندان خود را به مادر بزرگ و خاله و.. می سپارند که در این راستا، حداقل این زیان را دارد که کودکان دچار کمبود خواب و کمبودهای عاطفی می شوند.

بدتر از همه اینکه برخی از خانمها اصلا علاقه ای به کارکردن در خارج از منزل ندارند، اما به اجبار و اصرار شوهران خود، مجبور به کار کردن در خارج از منزل و پرداخت تمام و کمال حقوق ماهیانه به آن ها هستند. متاسفانه، در کمال ناباوری، چنین آقایانی، همسران خود را فقط برای درآمد آن ها و کمک و مساعدتی که می توانند در خانواده بر عهده داشته باشند، می خواهند تا بتوانند در مجموع با استفاده از اندوخته های همسر کارمند خود، زندگی تقریبا بهتر و راحت تری داشته باشند! ولی آیا این کار که خود جای بحث و بررسی دارد، باید به قیمت آزار و ایجاد نارضایتی همسران آنان باشد؟! خانم هایی که در طول روز، خارج از منزل کار می کنند، به علت مشغله کاری و به خصوص آن هایی که با کارهای حساس تر و سنگین تری رو به رو هستند، دچار تنش های عصبی در محیط کار و منزل می شوند.

در اینجا وظیفه مردان به عنوان مدیران خانه این است که با برخی واقعیت ها کنار بیایند و با آگاهی و شناخت از روحیات جسمی و روانی همسران خود، آن ها را بهتر درک کنند و پی به مشکلات و سختی های کار آنان ببرند و از زن فقط به خاطر پول یا رفع کمبودهای اقتصادی یا هوای نفسانی استفاده نکنند. می توان با توافق و تفاهم و با احساس دلگرمی بیشتر زن را به کارهای دلخواهش گماشت و از درآمد حاصل از دسترنج خود، زندگی شرافتمندانه و آبرومندانه ای به دور از هرگونه تجملگرایی و چشم و هم چشمی داشت و نقشه یک زندگانی سرشار از نشاط و شادابی بیشتر را برای خود ترسیم کرد.

نویسنده : علی اکبر فرقانی