كدام ورزش ها محبوب ترند

كریسمس زمان خوبی است برای اینكه تشخیص بدهید كدام ورزش ها رو به اوج دارند و كدام رشته ها دچار مشكل هستند آنهایی كه به خرید می روند و به فروشگاه های حاوی اجناس مختلف شامل لباس های ورزشی هجوم خواهند بود, بهترین نشانه ها در این زمینه هستند

سالانه ۴۶ میلیارد دلار فروش از این بابت در بازار آمریكا حاصل می آید.البته اغلب این خرید ها به قصد استفاده مصرف كننده ها از كالا های موردنظرشان در مكان هایی چون اداره، خانه و خیابان صورت می گیرد. اما این خرید ها عموماً نشان می دهند كه سلایق مردم چیست. سلیقه مدیران فروشگاه ها و شركت ها نیز نشانگر علایق و خط و ربط موجود است.به نظر می رسد جایگاه برخی ورزش های سنتی در حال تحلیل و پسروی است و این یك خبر و واقعه بد برای جامعه است.از آن جا كه اروپا و آمریكا كاملاً متفاوتند، باید با بازار های ورزشی آنان نیز به طور مجزا و متفاوت برخورد كرد.شاید یكی از صاحب نظران در این زمینه هربرت هاینر باشد كه مدیر اجرایی شركت آدیداس _ سالومون است. او ماه پیش در یك اجلاس بین المللی فوتبال در زوریخ گفت: «درصد و میزان رشد در فوتبال دائماً رو به افزایش می رود. شرایط نیز بهتر و سالم تر شده است بیست سال پیش آشوبگران استادیوم ها را به هم می ریختند. حالا ورزشگاه ها قدری امن ترند و سكو ها اغلب پر می شوند. فوتبال هیچ گاه این قدر محبوب نبوده است.»اروپایی ها بیش از هر زمانی به فوتبال می پردازند، اما به ادعای هاینر این بدان معنا نیست كه آنها سایر ورزش های توپی را رها كرده باشند. با این حال گزارش اخیر آدیداس درباره استراتژی های اروپایی اش چیزی خلاف این را نشان داد و حاكی از آن بود كه مردم از سایر ورزش های توپی دوری گزیده اند.در یك بخش از این گزارش آمده است: «فوتبال همانند زندگی، تمام خواست ها و رضایت مردم را جلب كرده است.» و در قسمتی دیگر ذكر شده است: «فوتبال به یك ابر ورزش بدل شده است.»تنها ورزش دیگری كه به شكلی بسیار احترام برانگیز از آن یاد شده بود، دوومیدانی بود. الگو ها و قهرمانان نیز در این ارتباط بسیار مهم اند: همه بچه ها در اروپا دوست دارند مثل دیوید بكام باشند و نه مانند یك قهرمان نه چندان پرطرفدار والیبال. چندی پیش هانس فیبر را كه سخنگوی شعبه نایك در اروپا است در هلند ملاقات كردم. او گفت كه اروپایی ها اغلب در حال كنار گذاشتن ورزش های تیمی و حتی تنیس هستند و به ورزش هایی روی می آورند كه بتوانند آن را به تنهایی انجام بدهند و نیازی به تنظیم و هماهنگی با دیگران در آن وجود نداشته باشد. مثلاً یوگا یا رفتن به سالن های بدن سازی. فیبر همچنین گفت: «هر چه بیشتر به سمت شمال اروپا بروید، این رشته های انفرادی و جنبی و آمادگی جسمانی مهم تر و بسط یافته تر می شوند. كافی است یكی از آنها را ببینید زیرا بقیه نیز به همین شكل هستند.» در آمریكا روند پسرفت ورزش های تیمی از این هم شدیدتر است. هر ساله اتحادیه وسایل و تولیدات ورزشی در این كشور طی نظرسنجی هایی از مردم می پرسد كه به كدام ورزش ها بیشتر می پردازند و نتیجه این نظرخواهی در سال ۲۰۰۳ نشان داد كه به جز «Tackle Football» (شاخه ای از فوتبال آمریكایی») سایر رشته های تیمی، تعدادی از تماشاگران خود را از دست داده اند. حتی بسكتبال كه طی سال گذشته توسط ۲۸ میلیون آمریكایی به اجرا درآمده است ۴ درصد نزول داشته است. بدتر از همه وضعیت فوتبال بود كه ۱۹ درصد نزول داشت و بیشتر از ۱۱ میلیون نفر را در برنگرفت. به این ترتیب این رشته به چهارمین ورزش تیمی در آمریكا پس از بسكتبال، بیسبال و سافت بال بدل شد.

• سرگرمی ها

اینها در قیاس با ورزش های محبوب و «سرگرمی وار» در آمریكا جملگی رنگ می بازند. این رشته ها عبارتند از: راهپیمایی، كمپ زدن در فضای باز، كار با وزنه (و امثال آن)، شنای غیرحرفه ای و بولینگ. این عجیب است كه سه برابر تعدادی كه در آمریكا به ورزش های هوای آزاد روی می آورند، دوست دارند كه رانندگی كنند و فقط به شكل تفریحی نیز دست به این كار بزنند. شاید تماشا گران این رشته ها در پای تلویزیون در آمریكا هنوز زیاد باشند، اما اجرای آن دائماً كمتر شده است.همان طور كه فرق بین آمریكایی ها و اروپایی ها در زمینه پرداختن به ورزش بسیار زیاد است، این تفاوت میان آمریكایی های غنی و فقیر نیز رویت می شود: ثروتمندان عموماً بیشتر به ورزش می پردازند.قریب به ۸۰ درصد از مردمی كه بیش از ۸۰ هزار دلار درآمد دارند، به نوعی تمرین و فعالیت ورزشی دائمی نیز روی می آورند. در عین حال در میان سیاهپوستان آمریكا این رقم به ۳۷ درصد كاهش می یابد.سایر بررسی ها نیز گویا بوده اند: این بررسی ها می گویند كسانی كه در آ مریكا سالانه بیش از ۱۰۰ هزار دلار درآمد دارند سه برابر بیشتر از سایر مردم به دنبال رشته هایی مثل بدن سازی و گلف می روند. گلف به واقع در میان مردم مرفه آمریكا و به ویژه در شرق این كشور صاحب بیشترین طرفدار است. اما اگر سایر اقشار و طبقات را در نظر بگیریم متوجه می شویم كه گلف نیز رو به نزول دارد.آمریكایی های فقیرتر ورزش های دلخواه خود را دارند. افراد صاحب درآمد های بین ۲۵ تا ۳۵ هزار دلار بیشتر به بیلیارد كشش نشان می دهند.آنهایی كه بین ۱۵ هزار تا ۲۵ هزار دلار پول به دست می آورند، به سمت تیراندازی می روند و طبقات پایین تر از این، خودشان را كلاً خسته و معطل ورزش نمی كنند!در آستانه سال ۲۰۰۵ حقایق فوق چندان شیرین نیست.